تحقیق دین زرتشت

اختصاصی از اینو دیدی تحقیق دین زرتشت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 23

مقدمه :

زَرتُشت، زردشت، زردهُشت یا زراتُشت(در اوستا زَرَثوشْتَرَ به تعبیری به معنی «دارنده روشنایی زرین‌رنگ» و به تعبیری دیگر «دارنده شتر زردفام» و سرانجان به معنای «ستاره زرین») نام پیامبر ایرانی و بنیادگذار دین زرتشتی‌گری یا مزداپرستی و سراینده گاهان (کهنترین بخش اوستا) است. بعضی پژوهشگران بر این باورند که زرتشت در روز ششم فروردین زاده شده ولی درباره تاریخ زایش او دیدگاه‌های فراوانی وجود دارد. برآوردها از ششصد تا چندین هزار سال پیش از میلاد تفاوت دارند. تولد زرتشت را در شمال غربی ایران در نزدیکی دریاچه چیچست (ارومیه) در روستای انبی دانسته‌اند. پس از اعلام پیامبری در سن ۳۰ سالگی، زندگی بر زرتشت در منطقه شمال غربی ایران سخت شد و او ناچار به کوچ به شمال شرقی ایران آن روزگار یعنی منطقه بلخ شد. در آنجا زرتشت از پشتیبانی گشتاسب‌شاه برخوردار شد و توانست دین خود را گسترش دهد. زرتشت در سن ۷۷ سالگی در روز پنجم دی ماه در نیایشگاه بلخ بدست یک تورانی به نام توربراتور کشته شد.

معنی اسم زرتشت

بیشتر از ده شکل برای اسم زرتشت در زبان فارسی موجود است. زارتشت، زارهشت، زاردشت، زارهوشت، زردهشت، زراتشت، زرادشت، زرتهشت، زرهتشت، زره‌دست و زره‌هشت از این قبیل است ولی او خود را در گاتها زرتشتر می‌نامد و گاه نیز اسم خانوادگی را که «سپیتمه» باشد افزوده می‌شود و به صورت «زرتشتر سپیتمه» ذکر می‌شود.البته این اسم خانوادگی را امروزه سپنتمان و یا اسپنتمان می‌گویند. ظاهراً معنی آن از نژاد سفید و یا از خاندان سفید است.

از بیشتر از دو هزار سال پیش تا به امروز هرکس به خیال خود معنی از برای کلمه زرتشت تصور کرده‌است.دینون یونانی آنرا به «ستاینده ستاره» ترجمه کرده‌است.آنچه که مشخص است این است که این اسم مرکب است از دو جزء «زرت» و «اشترا» هرچند که در سر زرت اختلاف بسیار است.انواع و اقسام معنی برای آن درست کرده‌اند که شرح همه آنها موجب طول کلام خواهد شد.البته اکثر تاریخ شناسان معتقدند زرد و زرین و پس از آن پیر و خشمگین معانی نزدیک تری هستند.بارتولومه جزء اول را «زرنت» ثبت کرده و «دارنده شتر پیر» معنی کرده‌است و دار «زراتو» دانسته و آن را «زرد» ترجمه کرده‌است.شاید هیچکدام درست نباشد زیرا کلمه زرد در خود اوستا «زیریت» است.البته «زرات» به معنی پیر آمده‌است ولی اینکه چرا در ترکیب با اشترا تبدیل به «زرت» شد باعث اختلاف نظر شده‌است.

در جزء دوم این اسم اختلاف نظری نیست زیرا هنوز کلمه شتر و یا اشتر در زبان فارسی باقی است و هیچ شکی نیست که اسم پیغمبر مانند بسیاری از اسامی قدیم ایرانی که با اسب و شتر و گاو مرکب است با کلمه شتر ترکیب یافته و «دارنده شتر» معنی می‌دهد و به همان معنی است که امروز در فارسی می‌باشد.مثل فراشتر به معنی دارنده شتر راهوار و یا تندرو است.اسم پدر زرتشت پوروش اسپ بوده که مرکب است از پوروش به معنی دو رنگ و سیاه و سفید و اسپ.پوروش اسپ معنی دارنده اسپ سیاه و سفید را می‌دهد.[1]

زردشت دهقان زاده‌ای بوده که اصلیت آن به مادها بازمی گردد.پیام‌های او به وسیلهٔ سروده‌هایش که گات یاگاهان نامیده می‌شوند به مارسیده‌است منابع:تاریخ جامع ادیان

تبار و خانواده زرتشت

جد پدری زرتشت شخصی بود به نام پیترگتراسپه. نام خانوادگی زرتشت اسپنتمان بود. مادر او دُغدو و پدر وی پوروشسب نام داشتند. پوروشَسْب اِسپَنْتْمان مردی دانشور و درستکار بود. دغدو دختر فری‌هیم‌رَوا از خاندان نژادگان (اشراف) و دینور بود. حاصل ازدواج پوروشسب و دغدو پنج پسر بود و زرتشت سومین آنهاست. زرتشت از همسر خود به نام هووی شش فرزند داشت. نام سه پسر ایشان ایسَت‌واسْتَرَه، اورْوْتَتْ‌نَرَه، هْوَرْچیثْزَه و نام سه دخترشان فرینی، ثریتی و پوروچیستا بود. یکی از هفت شاگرد اصلی زرتشت به نام مَیدیوماه پسرعموی پیامبر بود.

هر یک از فرزندان زرتشت وظایفی عمده بردوش داشتند. به عبارت دیگر پسر ارشد او روحانی، پسر دوم جنگجو و پسر سوم شبان بوده‌است.

لفظ اشو که به معنی مقدس روحانی و جسمانی راستی و درستی است و در اوستا زیاد آمده‌است صفت یا عنوان پیغمبر می‌باشد. به طوری که در اکثر جاهای اوستا آمده صفت اشو از جانب اهورا مزدا به زرتشت اختصاص یافته و دیگر مقامی بالاتر از ان نیست که مخلوقی از جانب خالق بخشنده، به خطاب اشوئی مخاطب شود. اشوزرتشت را از سلسله مه‌آبادیان نامیده‌اند.

ظهور زرتشت

در فضائی که کاهنان، ساحران، آتشبانان بی شمار به بهانه وساطت صدها خدا و خدای نما مردم ساده را گوسفندوار به کنار قربانگاهها، معابد و آتشگاه ها میکشیدند و با اوراد و آداب و اعمال اسرار گونه به جلب توجه قدرتهای ساختگی مافوق بشری تظاهر می نمودند؛ در محیطی که انسانها با وحشت و هراس به هر پدیده طبیعی مینگریستند و در هر گوشه ای به انتظار برخورد با موجودات عجیب و مافوق الطبیعه بودند. در دورانی که بشر خود را اسیر نیروهای خارق العاده و رام نشدنی میدانست و امیدوار بود سرنوشت خویش را با شرک و بت پرستی، نیایش مردگان و هراس از زندگانی که با خرافات و شعائر و آداب بدوی آمیخته شده بود تحول بخشد. ابرمردی ظهور کرد که پیام نافذ یگانه توحیدش و صدای پر طنین حق پرستیش مرزهای زمان و مکان را در هم ریخت و از لابلای قرون و اعصار تاریخ جهل را در نوردید و به فضاها و مکانهای دور پراکند.

زرتشت

اختصاصی از اینو دیدی زرتشت دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 9

مقدمه :

هیچ کس منکر تاثیر دین زردشت بر روابط اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی آن از بدو تاسیس تاکنون نبوده و نیست .همین اثرگذاری شگرف گواه صادقی است بر اینکه تمامی مذاهب و آنچه پیرامون آن است موثر بوده است .

علی رغم تاکید بسیاری از عالمان و روشنفکران به اثرات همه جانبه مذاهب داشته اند به این نکته مهم هم توجه نموده اند که هر مذهبی پیام خود را به وسیله رسولان و هواداران آن مذهب بسط و نشر می دهد . و ای بسا که متولیان ، پیام واقعی دین را درک نکرده و به نحو ناقص در نشر آن جهد ورزند و این درک ناصحیح که هیچ ارتباطی هم با اصل مذهب نداشته به حساب دین گذاشته اند وکاستی ها را متوجه مذهب نموده اند .

این موضوع وقتی تاثیر مخرب خود را بر بشر آشکار می سازد که پیروان و مبلیغین یک مذهب آن را وسیله ی دنیا طلبی و هوس این جهانی خویش قرار دهند آن وقت است که به تعبیر حضرت امیر (ع) «همه چیز معکوس می گردد» و دقیقاً چنین سرنوشت غم باری گریبان دین زرتشت و مردم ایران که پیروان این دین بودند را گرفت .

دینی که آوازه ای آن از مرزهای آن زمان ایران به گونه ای فراتر رفت که فیثاغورث حکیم و خردمند نامی یونان ، رزتشتی قلمداد می شود و آراء افلاطون را متاثر از دین زرتشت می دانستند . این دین چنان سرانجام رقت باری پیدا کرد که اغلب مردم هنگام ظهور دین جدید ، یعنی اسلام کمترین اعتقاد قلبی به دین زرتشت نداشتند . همین امر تاریخ نویسان را یه این باور رسانید که دین رزتشت به هنگام حمله اعراب به ایران به عصای موریانه خورده می مانست که به هیچ وجه قابلیت اتکا و پایداری نداشت و معلوم بود در مقابل دین جدید باب مقاومت و پایداری نخواهد داشت.

بنابراین تاریخ صحنه درس آموزی و عبرت پذیری است با صرف رعایت ظواهر یک مذهب بدون آنکه واحد عمق و در جهت تکمیل مکارم اخلاقی باشد ، قابل دوام و پایداری نخواهد بود . این تجربیات تاریخی به مسلمانان مدد رساند تا ضمن اعتقاد قلبی به دین خود دنیا را نه به زبان بلکه با عمل خویش دلالت بر حقانیت شرع محمدی بنا نهیم .

گفتار اول:

در این مورد که دین زرتشت از چه زمانی متولد شد و چه هنگامی به انتشار و تبلیغ دین خود پرداخت اختلاف بسیار است وتناقض فراوان ، منابع در این باب عمدتاً یونانی است و این منابع به سال های 184 قبل از میلاد مسیح و یا 480 ق.م است رفته و تولد او 1768 قبل از میلاد دانسته اند .

"به روایت شاهنامه به فردوسی زرتشت فرزند مردی به نام پور و شب دنیای استیمان است . و بدست مردی تورانی در آتشکده بلخ به قتل رسیده است."

محل تولد او نیز مورد اختلاف است برخی در کنار رود ارس ، گروهی در ارومیه و گروهی دیگر زادگاه او را شمال شرق ایران می دانند.

دین زرتشت که لااقل در قسمتی از ساسانیان آئین رسمی ایران بود ، مبنی بر ثنویت بود. زرتشت جهان را آوردگاه دو قوه ی ابدی خیرو شر میداند که هر د و نه فقط در امور معنوی و اخلاقی بلکه در قلمرو و امور مادی و جسمانی نیز تجلی دارند.

این ثنویت با آنچه در ادوار بعد ظاهر می شود و روح را در مقابل جسم قرار می دهد، تفاوت دارد . در تعلیم زرتشت قلمرو خیر و شر در همه جهان بین هرمزد و اهریمن مورد تنازع بقاع است .

اگر چه خیر و شر هر دو ازلی هستند لیکن هر دو ابدی نیستند سرانجام غلبه نهایی از آن هرمزد است و خیر را ابدی می کند و قوای شر را از بین می برد .

از نظر زرتشت انسان آفریده خیر یعنی هرمزد است و چون هرمزد است و چون هرمزد که خیر محض است . آفریینده اوست نهاد و فطرت او همه نیکی است آزادی و اختیار داده هر خرد است به انسان عطا شده تا خود هر که می خواهد بر گزیند از خیر و شر و خطا و ثواب هر کدام بسند و اختیار کند.

بسته به این است که او خود چه اختیار کند از خیر و شر کدام را برگزید و در این تنازع همیشگی که بین خیر و شر هست به یاری هرمزد برخیزد یا به کمک اهریمن بشتابد . در آیین زرتشت آلوده نکردن آب و آتش و آسیب و گزند نرسانیدن به جانوران ،تاکید به کشاورزی، کشتن جانواران زیان آور و پرهیز از بدکاری بر نیروی هرمزد می افزاید و اهریمن را ضعیف و ناتوان می کند . بدین گونه هر نیکی از انسان سر می زند . قدمت خیر را می افزاید و هر بدی که از دست وی می رود نیروی اهریمنی را تقویت می کند.