لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه26
بخشی از فهرست مطالب
سالمند کیست؟
پیشگیری از بحران سالمندی
نگاهی به خانه سالمندان و گرایش افرادپیر برای
ورود به این خانه ها
چرا این عزیز را به جمع هم سالان خود نبریم؟
آیا سالمندان گرایشی به خانه سالمندان دارند؟!
بطور قراردادی، سن شروع سالمندی را 60 سالگی قرار داده اند و این سن را به عنوان نقطه شروع پیری پذیرفته اند. هرچند در برخی افراد، پدیده پیری خیلی زودتر شروع می شود و در بسیاری دیگر، این پدیده برای سالهای بعد نیز به تعویق می افتد.
بالارفتن سن، بیمارى نیست، بلکه یک پدیده حیاتى است که همگان را شامل مى شود. در حقیقت یک مسیر طبیعى است که در آن تغییرات فیزیولوژیکى و روانى در بدن رخ مى دهند. از نظر پزشکى سالمندى نتیجه، یک سیر و روند کند بیولوژیک است که علائم ظاهرى آن شامل، سپیدشدن مو، چین و چروک در پوست، پیرچشمى، کاهش شنوایى، کندى در تحرک، خمیدگى، کم شدن قدرت عضلانى، مشکلات تنفسى و ... است. گرچه پیرى یک بیمارى نیست، ولى کیفیت کامل فعالیت جسمى و ذهنى را محدود کرده و برفعالیت جسمى، روانى، فرهنگى، اجتماعى و اقتصادى فرد تأثیر مى گذارد. درباره مکانیسم پیرى تئورى هاى متفاوتى وجود دارد که گاه با هم متناقض اند. اما برخلاف مبهم بودن نحوه تغییرات بیولوژیک، دگرگونى هاى فیزیولوژیکى مشخص تر است. به طور کلى تغییرات فیزیولوژیکى به سبب کاهش ظرفیت عملکردى اعضاى بدن به وجود مى آید. این کاهش ظرفیت عملکردى حدوداً از دو سوم عمر شروع مى شود و تدریجى و پیش رونده است. البته سرعت آن در افراد مختلف متفاوت است، در مورد مهم ترین تغییرات وابسته به سن و بیمارى هاى ناشى از آن مى توان به فشارخون بالا، بیمارى هاى قلبى، سکته مغزى، دیابت، سرطان ها و بیمارى هاى تنفسى، اختلالات بینایى و شنوایى، اختلالات روانى و مشکلات دهان و دندان اشاره کرد. اما مهمترین خطرى که در کمین سالمندان نشسته انزوا و دورى از فعالیت هاى اجتماعى است.
متخصصان عنوان مى کنند که سالمندان بیشتر توجه خود را صرف کارهاى انفرادى مى کنند در حالى که اگر برنامه ریزى ها براى توانمندسازى افراد و مشارکت دادن آنها در تصمیمات و کارهاى خانوادگى و اجتماعى، گسترش یابد، سالمند به سمت کارهاى اجتماعى و عضویت در شبکه هاى اجتماعى و ارتباط با دیگران گرایش پیدا مى کند و اثر مثبت این حضور، بالارفتن یادگیرى و مهارت آموزى، کاهش مشکلات روحى ـ روانى که زودرنجى یکى از عمده ترین آنهاست و توانایى در درک دیگران و بالارفتن توان در انجام کارهاى شخصى بدون اتکا به کمک دیگران خواهد بود.
* قانون سالمندى
سهم سالمندان از مجموع قوانین تصویب شده در کشور ما فقط یک درصد است که ۶۲ درصد آن به امور اقتصادى، ۲۲ درصد اجتماعى و ۱۶ درصد به امور رفاهى، بهداشتى پرداخته است که اغلب این مصوبات به شکل بخشنامه هاى دولتى و سازمانى صادر گردیده است.
بیش از ۷۰ درصد سالمندان معتقدند که از تجارب آنها کمتر استفاده مى شود و پیام پنهانى آن نیز عدم فراخوانى سالمندان به مشارکت در امور است. این درحالى است که براساس آمارها هم اکنون نزدیک به ۵ میلیون سالمند در کشور زندگى مى کنند که این رقم تا سال ۱۴۰۰ به ۱۰ میلیون خواهد رسید. (براساس گزارش سازمان جهانى بهداشت، در حال حاضر حدود ۶۰۰ میلیون نفر در جهان در رده سنى بالاى ۶۰ سال هستند) بنابراین ضرورت توجه به مسائل سالمندى چه از سوى دولت و هم از سوى خود افراد اجتناب ناپذیر و حتى ضرورى است.
دکتر احمدعلى اکبرى کامرانى، رئیس مرکز تحقیقات سالمندى در بیان ضرورت توجه به مسائل سالمندى مى گوید: بسیارى براین
تحقیق در مورد گرایش افراد سالمند به خانه سالمندان و مشکلاتشان