لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
پنیر
مهم ترین مواد معدنی پنیر ، کلسیم و فسفر می باشد.بسیاری از انواع پنیر به دلیل کلسیم دارای پتاسیم نیز می باشد .ویتامین های قابل حل در چربی و پنیر عبارتند از: A.D.K.E و ویتامین های قابل حل در آب، ویتامین های گروه B را شامل می شوند.از آنجایی که پنیر فاقد ئیدرات کربن است بطور معمول تنها مصرف نمی شود بلکه مصرف آن با کربو هیدراتهایى مانند نان و سیب زمینی همراه است.
انواع پنیر، تاریخچه و خصوصیات آنها
/
پنیرها را می‌توان به دو دسته کلی طبیعی و پروسس (عمل‌آوری شده یا فرآوری شده) تقسیم کرد:
پنیرهای طبیعی
پنیرهای طبیعی به علت گذراندن دوره رسیدن، دارای پروتئین های آزاد و سهل الهضم می‌باشند.
پنیر های پروسس:
1) پنیر پروسس دو بار پاستوریزه می‌گردد و پروتئین‌های آن، قابلیت جذب بالاتری پیدا می‌کنند همچنین از نظر بهداشتی در سطح بالایی قرار دارد.2) تقسیم بندی پنیرهای پروسس بر اساس نوع ماده افزودنی به پنیر صورت می‌گیرد.3) پنیرهای پروسس زمان رسیدن را نمی‌گذارنند و پس از بسته بندی به مصرف می‌رسند.
تعدادی از معروفترین پنیرهای دنیا در زیر آمده‌است:
پنیر پارمسان نوعی پنیر طبیعی سفت است که آن را پخته اند، اما فشرده‌اش نکرده‌اند. نام اصلی این پنیر Parmigiano-Reggiano می‌باشد که پس از بوجود
آمدن نواحی پارما (Parma) و رجیوامیلیا (Reggio Emilia) در ایتالیا، پنیری به این نام ایجاد شد. به پنیرهایی که شبیه به پنیر این نواحی باشند، ولی
در سایر نقاط تهیه شوند، پنیر پارمسان اطلاق می‌شود.
این نوع پنیر را از شیر تازه گاو که بلافاصله پس از دوشیدن، جمع آوری شده و همچنین مقداری از چربی موجود در آن را گرفته‌اند، تهیه می‌کنند.
برای تهیه‌ی این پنیر به روش سنتی، خوراک گاوها فقط باید علف و یونجه باشد. برای تهیه مایه پنیر، تنها اجازه دارند که آب پنیر طبیعی را با مایه پنیر تهیه شده از گوساله مخلوط
نمایند. پنیری که به این روش تهیه شود، تا دو سال قابل نگهداری است. تا زمانی می‌توانید از این نوع پنیر نگهداری کنید که به اصطلاح رسیده تر باشد.
این پنیر جزو کالاهای تجاری محسوب می‌شود. در کشور ایتالیا ضوابط خاصی برای تهیه پنیر پارمسان وجود دارد. اگر این ضوابط رعایت نشود، پنیر تولید شده را به عنوان غذا به خوک‌ها می‌دهند.
موارد استفاده از این پنیر زیاد است. می توان رنده شده آن را روی انواع پاستا ریخت، یا تکه‌های بزرگ از این پنیر را همراه با سرکه میل نمود. همچنین در تهیه انواع سس‌ها از جمله سس آلفردو و سس پستو از این پنیر استفاده می‌شود.
پنیر خامه ای نوعی پنیر طبیعی نرم سفید است که طعم ملایمی دارد. تفاوتی که این پنیر با پنیرهای دیگر دارد این است که پنیر خامه‌ای را نمی‌گذارند بماند تا به اصطلاح رسیده شود؛ بلکه آن را تازه مصرف می‌کنند. این نوع پنیر را در تهیه برخی دسرها از جمله کیک پنیری به کار می‌برند.پنیر خامه ای اولین بار در سال 1872 در ایالات متحده آمریکا تهیه شد؛ یک لبنیاتی، پنیری عرضه نمود که در تهیه آن به جز شیر کامل (شیری که چربی آن را اصلاً نگرفته اند)، از خامه هم استفاده می‌شد. سپس در سال 1880، یک تولید کننده پنیر اهل نیو‌یورک، این پنیر را داخل فویل، بسته بندی و عرضه کرد. او نام این پنیر را پنیرفیلادلفیا گذاشت. از آنجا که در تهیه این نوع پنیر از شیر کامل به علاوه خامه استفاده می‌کنند، میزان چربی این نوع پنیر بالا می‌باشد.
پنیر پیتزا نوع خاصی از پنیر پروسس است که در اثر حرارت، روی غذای مورد نظر به خصوص پیتزا، آب می‌شود. معمولاً روی انواع پیتزا از این پنیر می‌ریزند تا اجزای تشکیل دهنده پیتزا را به هم بچسباند و از ریخته شدن آن در هنگام خوردن جلوگیری نماید. بعضی‌ها این پنیر را با پنیر موزارلا اشتباه می‌گیرند.
پنیر پیتزا به گونه ای تهیه شده که خواص پنیر را دارا باشد؛ اما در عین حال خواص و فرآیندهایی که باید در تهیه پنیر موزارلا طی شود را ندارد.
پنیر محلی طعم ملایمی دارد. آب آن کاملاً گرفته شده، اما فشرده اش نکرده‌اند و هنوز مقداری آب پنیر در آن وجود دارد. در تهیه این نوع پنیر، معمولاً پس از عمل ترش کردن شیر، ماده جامد تشکیل شده را می‌شویند تا پ هاش آن را کاهش دهند و به اصطلاح، پنیری با طعم شیرین تهیه نمایند. این پنیر رنگی ندارد و هیچ روشی به منظور نگهداری طولانی مدت از آن به کار نمی‌برند.
پنیر چدار نوعی پنیر زرد رنگ است که اولین بار در کشور انگلستان، در شهر چدار واقع در سامرست (Somerset) تهیه شد. پنیرهای چدار، امروزه در ایرلند، کانادا، آمریکا، زلاند نو و استرالیا هم تهیه می‌شوند. کیفیت این پنیر بسته به مناطق مختلفی که در آنجا تهیه می‌شود، بسیار با هم تفاوت دارد. چدار همواره معروفترین پنیر در انگلستان محسوب می‌شد. در تهیه‌ی این نوع پنیر، تکه‌های جامد موجود درشیر ترش شده را به قطعات کوچک تر برش می‌دهند تا آب پنیر موجود در
آنها خارج شده و پنیرها روی هم انباشته شوند.
پنیرهای چداری که امروزه تولید می‌شوند، با پنیرهای چدار قدیمی بسیار تفاوت دارند. اگر قرار باشد که پنیر چدار را به روش سنتی تهیه کنند، باید از ضوابط خاصی پیروی نمایند؛ از
جمله: از مواد اولیه محلی استفاده شود و درست کردن پنیر در چهار شهر تعیین شده واقع در جنوب شرق انگلستان صورت گیرد.
برای بهتر کردن رنگ این پنیر از رنگ‌های گیاهی استفاده می‌شود. رنگ این پنیر را از آناتو که عصاره‌ی نوعی گیاه گرمسیری است می‌گیرند و این ماده، رنگ نارنجی مانندی را به پنیر چدار می‌دهد. رنگ خاص این نوع پنیر باعث می‌شود که اگر در جایی نام پنیر را هم رویش ننوشته باشند، افراد صرفاً با دیدن رنگ پنیر، نوع آن را تشخیص دهند. در کشور آمریکا، به برخی انواع پنیر چدار، رنگی اضافه نمی‌کنند و تحت نام پنیر چدار سفید یا پنیر ورمونت به فروش می‌رسانند. ایالت ویسکانزین در آمریکا، بیشترین میزان تولید پنیر چدار را در ایالات متحده آمریکا بر عهده دارد.
پنیر چدار با نگهداری طولانی مدت از آن به اصطلاح رسیده‌تر می‌شود. هرچه این نوع پنیر را بیشتر بگذارند بماند، طعم و مزه بهتری پیدا میکند.
پنیر موزارلا، نوعی پنیر تازه ایتالیایی است که از شیر گاومیش آبی (یا در خارج از ایتالیا از شیرگاو) تهیه می‌شود. نوعی از آن که از شیر گاو تهیه می‌شود، در انواع پیتزا‌ها یا به همراه گوجه فرنگی حلقه شده و ریحان، مصرف می‌شود. همچنین گاهی به تنهایی هم این پنیر را می‌خورند.
تحقیق و بررسی در مورد پنیر
