لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 6
پنجره ای به غزل معاصر
غزل قالب ملی شعر ماست،سند شناسایی ماست،غزل یعنی حافظ،یعنی مولوی،غزل یعنی زیبایی ،یعنی اوج،و ایرانی ها در برابر هر چیزیی که غزل باشد از خود بیخود می شویم و خانه دلمان را با تمام وجود به رویش باز می کنیم و هرگز فکرش را نمی توانیم بکنیم که یک روز غزل نداشته باشیم .
آری غزل همه چیز ماست و به همین خاطر است که مثنوی سرایی چون احمد عزیزی و قصیده سرای بزرگی چون امیر فیروز کوهی برای ما حتی نامی نا آشنا و کمرنگ دارند اما دیوان غزلیات نه چندان محکم بعضی از شاعران خیلی زود به خانه ما راه می یابد ،هیچ وقت عاشق شعر این شاعران نبوده ایم بلکه ما دیوان «غزلیم». غزل اگر چه با برخورد تحولات زبانی و قرار گرفتن در مسیر تجربیات رنگارنگ شاعران از نظر ساختاری متغییر گردیده است اما به کمک گستردگی مفهوم قالبی جاودانه است و در همه دوران ها مفاهیمی چون عشق و عرفان،حماسه،اجتماع،... با آن پیونی اصیل داشته است. موارد متعددی از جمله وزن،قافیه و آرایش های بدیعی و به طور کلی نظام موسیقیاتی غزل باعث گردیده است که این قالب شعری در برخورد با مفاهیم گوناگون ،ارزش ساختاری خود را به شدت حفظ کند. در خصوص غزل نو باید گفت که سرچشمه و ریشه های این غزل به طور دقیق به بعد از نیما و مفهوم هایی که او متعهد به بیان آنها بود بر می گردد و مفاهیمی چون انسان و اجتماع و….به طور کلی نمی توان غزل نو را تافته ای جدا بافته از شعر معاصر دانست به همین خاطر باید برای بررسی غزل نو ابتدا ویژگی های شعر امروز را باید بررسی کرد. ویژگی شعر امروز
شعر امروز شعری است که پشتوانه ای به نام «اندیشه»داشته باشد و چیزی برای گفتن باعث شود که شاعر آن را بسرایدو اگر سروده نشود شاعر حس کند چیزی کم است. پس شعری به درد امروز می خورد که حرف امروزی داشته باشد نه کلیشه ای بوده و غیر قابل تعمیم. پس باید گفت که شعر امروز بعد از اندیشه می بایست پیام را در بر بگیرد لذا کمتر شعری را می توان دید که اندیشه و پیام داشته باشد اما خالی از تصویر عاطفه و تخیل باشد.از سوی دیگر نباید این عناصر به گونه ای باشند که ارتباط با خواننده قطع گردد. درباره شعر امروز حرفهای زیادی می توان زد اما برای اجتناب از اطاله کلام به همین مختصر بسنده می کنیم. شاعران معاصر فراتر از تغیرات اساسی که در «روساخت»و حال و هوای غزل پدید آوردند؛ فرم های جدیدی نیز در قالب غزل ارائه کردند که از آن جمله می توان موارد زیر را ذکر کرد. الف)سلامت زبان
شاعران تا قبل از این برای رعایت وزن شعر مجبور بودند که گاهی کلمات شکسته به کار برند مثلاَ به جای «از» «ز» بگویند یا «از این»را به «زین» تبدیل کنند اما شاعر غزل سرای معاصر سعی کرده که کلمات را به طور کامل به کار ببرد و حتی از یک مورد شکستگی کلامی استفاده نکند زیرا می داند که این زبان تأثیر بیشتری بر خواننده می گذارد به همبن سبب در غزل امروز شکستن کلمات را یک ضعف می دانند. از موارد دیگر در سلامت زبانی می توان استفاده از واژه های امروزی را نام برد مثلاَ به جای «اخـتر»یا جای خزان«پاییز» را می آورد.شاعر امروز هیچ دلیلی برای آوردن معادل های گذشته ندارد. دیگر از آوردن (ب)تزیین در ابتدای ماضی ساده خبری نیست. آری شاعر اروز کمتر با بشکست،برفت و بزد مواجه میشود. در عوض حذف (ب) را در اول فعل امر جایز نمی دارد و به جای بریز و ببین و بگو بـن مضارع آنها ریز و بین و گوی را به کار نمی برد.
ب)گستردگی واژه
مشکلی که شاعران غزلسرای قدیم یا کلاسیک سرایان معاصر دارند این است که معتـقدند غزل واژگانی خاص برای خود دارد و فقط می بایست از آن کلمات استـفـا ده کرد. این فکر باعث می شود که دامنه تفکر و تخیل شاعر محدود گردد ، لذا شاعر امروزی معتـقد است که حرف امروزی،ابزار امروزی می طلبد به همین خاطر قرار دادها را می شکند. شاعر قدیم وقتی «زلـف»را می گفت بـلافاصله به چندین واژه مختصر می رسید:شب ،آشفتگی،قصه،دل،مجنون،زنجیر،اسیر،دیوانه،گرفت،و… زلف مرکز دایره ای می شد که فقط این کلمات بر محور آن می چرخید و اینها تابع مرکز می شدند. اما شاعر امروز واژه ها را گسترانیده و از این مرکز و محیط فاصلـه گرفته است.
ج)تعادل
از دیگر ویژگیهای غزل امروز ایجاد تعادل بین اندیشه ها و زبان با استفاده از عناصر بدیعی و صنایع ادبی است . شاعر امروز نه دنبال استفاده مطلق از عناصر زیبایی در شعر است و نه آنقدر اسیر زبان و اندیشه و پیام است که این عناصر به فراموشی سپرده شود. د)تغزل
سابقه غزل و گذشته ها نشان می دهد که غزل ،ابزاری بئده برای بیان مفاهیم عاشقانه و تغزلی
غزل معاصر
