صنعت هوایی ایران و مقابله با مشکلات

اختصاصی از اینو دیدی صنعت هوایی ایران و مقابله با مشکلات دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 2

صنعت هوایی ایران و مقابله با مشکلات (1)

با سقوط یک هواپیمای مسافربری دیگر – بویینگ 707 خطوط هوایی ساها - صحبت ها درباره وضع صنایع هوایی شروع می شود. بعد از انقلاب و تحریم کالاهای آمریکایی ( تمام کالاهایی که امریکا حداقل 10% در آن سهم داشته باشد) صنعت هوایی ایران نیز متعاقب همین امر نزول پیدا کرد. در بخش نظامی به دلیل ضرورت بازسازی نیروی هوایی و دفاع از کشور مشکلات تا حد زیادی برطرف شد.(مثال بارز آن عملیات سایه البرز می باشد) ولی در بخش غیر نظامی و بخصوص مسافربری، هواپیماها روز به روز پیرتر شده و جایگزینی آنها بسیار مشکل بود. البته این مشکل به چند قسمت تقسیم می شد. یکی از هواپیماهایی که توانست خلا موجود را حل کند توپولف 154 بود که البته این هواپیما نیز به اواخر عمر خود رسیده است و دولت تصمیم به خرید توپولف 204 - که یک هواپیمای میان پیکر است- نموده است. دولت برای حل مشکل هواپیماهای منطقه ای و کوتاه برد یک تصمیم بسیار عالی گرفت و آن شرکت در پروژه An-140 بود. قرارداد تولید آنتونف 140 – که یک هواپیمای 52 نفره منطقه ای است- در سال 1996 بین ایران و اوکراین بسته شد که عبارت بود از تولید هواپیما تحت لیسانس اوکراین و بعد همکاری در ارتقا و افزایش ظرفیت آن به 68 نفر.با کمی دقت می توانیم بفهمیم که هواپیماهای جت منطقه ای یکی از مناسبترین راههای حل این بحران می باشد. چون فاصله بین شهرهای ایران طوری است که هواپیماهای جت منطقه ای مخصوص آن طراحی شده اند. اکنون اگر یک بویینگ 747 در فاصله بین ارومیه تهران مورد استفاده قرار بگیرد نتنها سود دهی نمی کند بلکه باعث ضرر و زیان می شود. اما متاسفانه یک تعداد ناهماهنگی و یا بی اعتمادی استفاده از An-140 -که با نام ایران 140 فراز شناخته می شود – را به تاخیر می اندازد. مثلا خطوط هوایی تفتان که در زاهدان مستقر است به جای خرید ایران 140 – که آن را می توان جزو بهترین هواپیماهای منطقه ای نام برد – هواپیمای فوکر 50 را که هم کلاس ایران 140 است می خرد. جالب این جا ست که شرکت فوکر ور شکست شده است. از طرفی دیگر قیمت بسیار مناسب ایران 14 نیز یک عامل بسیار تاثیر گذار است. قیمت یک فروند ایران 140، 8.5 میلیون دلار است در صورتیکه ATR-72 16 میلیون دلار ، ساب 2000 تولید سوئد 14.5 میلیون دلار و فوکر 50 ، 12 میلیون دلار می باشد ( ماهنامه صنایع هوایی شماره 164 صفحه 15). علاوه بر آن ایران 140 ساخت داخل بوده و تمام امور مربوط به ساخت و تعمیر آن بومی می باشد. همانطور که گفته شد دولت در پی خرید توپولف 204 – هواپیمای میان پیکر که ظرفیت 197 تا 214 نفر را دارد - می باشد که جایگزین توپولف 154 خواهد شد. این هواپیمای ساخت روسیه کاملا به بویینگ 757 شبیه می باشد و در واقع نقش آن را در ایران ایفا خواهد نمود.