دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل: Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه :18
بخشی از متن مقاله
بیماری های قلب و عروق
ساختار و عملکرد طبیعی قلب و عروق
بررسی بیمار مبتلا به بیماری قلب و عروق
آزمون ها و روش های تشخیصی در بیمار مبتلا به بیماری قلب و عروق
نارسایی قلبی و کاردیومیوپاتی
بیماری های مادرزادی قلب
بیماری های اکتسابی دریچه های قلب
بیماری عروق کرونر
آریتمی های قلب
بیماری های میوکارد و پریکارد
سایر مشکلات قلب
بیماری های عروق و افزایش فشار خون
ساختار و عملکرد طبیعی قلب و عروق
. Joseph Loscalzo Eric H. Awtry
آناتومی میکروسکوپی
بافت قلب (میوکارد) از انواع متعددی از سلولها تشکیل شده است که مجموعاً عمل انقباض هماهنگ قلب را به عهده دارند. سلول های تخصص یافته ای از قلب، سیستم الکتریکی قلب (سیستم هدایت ) را به وجود می آورند و مسئول تولید ضربان الکتریکی و انتشار هماهنگ ضربان به الیاف عضلانی قلب (میوسیت ها) و در نتیجه انقباض مکانیکی اند. میوسیت های دهلیزی و بطنی، سلول های عضلانی تخصص یافته و شاخه شاخه اند که به وسیله دیسک های بینابینی از انتها به یکدیگر متصل اند. این نواحی ضخیم تر غشای سلولی (Sercolemma) باعث انتقال کشش مکانیکی بین سلول ها می شوند. اعمال سارکولما شبیه دیگر غشاهای سلولی بوده و شامل حفظ شیب های یونی، انتشار جریان الکتریکی، و فراهم آوردن گیرنده های دریافت پیام عصبی و هورمون می باشد. به علاوه، سارکولما از طریق توبول های عرضی (T-tubules) که از سارکولما به درون فضای داخل سلولی گسترش می یابند همزمان با تحریک، زمینه ساز انقباض میوکارد می شود. اجزاء دیگر میوسیت ها عبارت اند از: هسته، میتوکندری های متعدد که مسئول تولید انرژی موردنیاز جهت انقباض اند، شبکه گسترده ای از توبول هایی که شبکه سارکوپلاسمیک نامیده می شوند و عمدتاً نقش ذخیره سازی کلسیم داخل سلولی را به عهده دارند، و میوفیبریل ها که ساختارهای انقباضی داخل سلول اند. هر میوفیبریل از واحدهای تکرارشونده ای به نام سارکومر تشکیل شده است که خود اینها نیز شامل فیلامان های نازک آکتین و فیلامان های ضخیم میوزین و پروتئین های تنظیم کننده تروپونین و تروپومیوزین می شوند.
آناتومی ظاهری
قلب از چهار حفره تشکیل شده است. دو دهلیز و دو بطن که دو پمپ مجزا و در عین حال به دنبال هم را تشکیل می دهند (شکل 2ـ3). دهلیزها حفره هایی با فضای کم فشارند که در حین انقباض بطن ها (Systole) خون را ذخیره می کنند و حین انبساط بطن ها (Diastole) خون را به بطن ها برمی گردانند. دو دهلیز با دیواره نازک بین دهلیزی از هم جدا می شوند. بطن ها حفره های پرفشاری هستند که خون را به ریه ها و بافت های محیطی تلمبه می کنند. دیواره های بطن چپ ضخامت بیشتری دارند و خون را با فشار بیشتری نسبت به بطن راست تخلیه می کنند. دو بطن توسط دیواره بین بطنی که در 13 بالایی غشایی و در 23 پائین ضخیم و عضلانی است از یکدیگر جدا می شوند.
دهلیزها و بطن ها توسط دریچه های دهلیزی ـ بطنی (AV) از هم جدا می شوند. دریچه میترال، دریچه ای دولتی است و دهلیز و بطن چپ را از هم جدا می کند. دریچه تریکوسپید سه لتی است و دهلیز و بطن راست را از هم جدا می کند. طنابهای وتری سطح بطنی این دریچه ها را به عضلات پاپیلری بطن مربوطه متصل می کنند. عضلات پاپیلری در واقع امتداد میوکارد طبیعی به داخل حفره بطنی اند و به بسته شدن دقیق دریچه کمک می کنند. دریچه های هلالی (semilunar) حدفاصل بطن ها و شریان ها قرار می گیرند. دریچه آئورت، بطن چپ را از آئورت جدا می کند و دریچه ریوی، بطن راست را از شریان ریوی جدا می کند. این دریچه ها فاقد طنابهای وتری هستند، اما خود بافت رشته ای دارند و لبه هایشان در هنگام بسته شدن کاملاً با هم جفت می شود. هریک از این چهار دریچه توسط حلقه فیبری (annulus) احاطه شده اند که به استحکام ساختار قلب کمک می کند. تمام دریچه ها هنگام بازبودن، اجازه عبور آزادانه خون به حفره یا رگ بعدی را می دهند و هنگام بسته بودن به طرز مؤثری جلوی بازگشت خون را می گیرند.
قلب توسط یک پریکارد نازک و دولایه احاطه شده است. پریکارد احشایی به قلب می چسبد و لایه خارجی آن را تشکیل می دهد که اپی کارد نامیده می شود. حدفاصل این لایه و پریکارد جداری ، فضای پریکاردی واقع شده است که به طور طبیعی حاوی کمتر از mL 50 مایع است. پریکارد جداری به جناغ سینه، ستون فقرات و دیافراگم چسبیده است و محل قلب را در داخل قفسه سینه تثبیت می کند. مایع پریکارد باعث لغزندگی و کاهش اصطکاک دو سطح پریکارد هنگام انقباض قلب می شود. به علاوه، پریکارد طبیعی تعامل بین دو بطن حین یک سیکل قلبی را تسهیل می کند.
مسیر گردش خون
خون کم اکسیژن از بافت های محیطی جمع آوری می شود و از طریق ورید اجوف فوقانی و تحتانی به دهلیز راست وارد می شود (شکل 2ـ3). خون خود قلب نیز از طریق سینوس کرونر به دهلیز راست می ریزد. این خون ها حین سیستول بطن در دهلیز راست با هم مخلوط می شوند و حین دیاستول بطن از طریق دریچه تریکوسپید به داخل بطن راست می ریزند. با انقباض بطن راست خون از طریق دریچه ریوی به داخل شریان ریوی اصلی و از آنجا از طریق یک دوراهی وارد شاخه های راست و چپ شریانهای ریوی و ریه های مربوطه می شود. سرانجام پس از انشعاب های متعدد خون راهی مویرگ های ریوی می شود و از طریق غشاء مویرگی ـ حبابچه ای اکسیژن هوا جایگزین دی اکسیدکربن می شود. خون اکسیژن دار از طریق چهار ورید ریوی به دهلیز چپ تخلیه می شود؛ در حین دیاستول بطن، این خون از طریق دریچه میترال وارد بطن چپ می شود. با انقباض بطن این خون از طریق دریچه آئورت وارد آئورت می شود و از آنجا جهت رساندن اکسیژن و موادغذایی و گرفتن دی اکسیدکربن و متابولیت های زائد، راهی اعضای بدن می شود.
خود قلب از طریق شریان های کرونری راست و چپ خون گیری می کند (شکل 3ـ3). اینها اولین شاخه های شریان آئورت اند که از برجستگی های ابتدای ریشه آئورت به نام سینوس والسالوا جدا می شوند. شریان کرونر اصلی چپ که از سینوس والسالوای چپ جدا می شود رگ کوتاهی است که به دو شاخه نزولی قدامی چپ (LAD) و چرخشی چپ (LCx) تبدیل می شود. شاخه LAD از طریق شیار بین بطنی قدامی در سطح قلب رهسپار نوک قلب (apex) می شود. این شریان از طریق شاخه های مایل (diagonal) خود خون قسمت قدامی و قدامی جانبی بطن چپ و از طریق شاخه های دیواره ای (Septal) خون 23 قدامی دیواره بین بطنی را تأمین می کند. شریان LCx از طریق شیار AV چپ (بین دهلیز و بطن چپ ) به سمت عقب سیر می کند و از طریق شاخه های مرزی خون قسمت جانبی بطن چپ را تأمین می کند و همچنین شاخه هایی به دهلیز چپ می فرستد. شریان کرونر راست (RCA) از سینوس والسالوای راست منشأ می گیرد و از شیار AV راست به نقطه تلاقی شیارهای AV راست و چپ و شیار بین بطنی تحتانی (Crux) حرکت می کند. از RCA شاخه های دهلیزی به سمت دهلیز راست و شاخه های تند مرزی به سمت بطن راست منشعب می شوند. نحوه تغذیه سطح دیافراگماتیک و قسمت خلفی بطن چپ در افراد مختلف فرق می کند. در 85 درصد موارد RCA به دو شاخه منشعب می شود: 1) شریان کرونر نزولی پُشتی (PDA) که از شیار بین بطنی تحتانی می گذرد و خون دیواره تحتانی بطن چپ و13 تحتانی دیواره بین بطنی را تأمین می کند و 2) شاخه های پشتی بطن چپ (PLV) که خونرسانی خلف بطن چپ را به عهده دارند. این حالت گردش خون دست راستی نامیده می شود. در 10 درصد موارد، RCA قبل از رسیدن به Crux خاتمه می یابد و LCx خونرسانی PLV و PDA را به عهده دارد. این حالت گردش خون دست چپی نامیده می شود. در 5 درصد باقی مانده خونرسانی PDA از RCA و خونرسانی PLV از LCx تأمین می شود که خونرسانی فراجناحی نامیده می شود. خونرسانی سینوسی ـ دهلیزی در 60 درصد موارد از RCA و در 40% از LCx و خونرسانی گره AV توسط شریان غالب تأمین می شود.
مجراهای عروقی کوچکی به نام عروق جانبی (collaterals) ، شریان های طبیعی کرونر را به یکدیگر متصل می کنند. این عروق در میوکارد طبیعی به علت عدم اختلاف فشار عروقی غیرفعال اند. اما در صورت تنگی شدید یا انسداد کامل شریان کرونر، فشار عروق در شاخه های بعد از محل تنگی کاهش یافته و به علت ایجاد اختلاف فشار، خون به داخل عروق کولترال جاری می شود. ایجاد کولترال ها مستقیماً متناسب با شدت تنگی کرونر و احتمالاً ناشی از ایسکمی، هیپوکسی و بعضی عوامل محرک رشد است. با گذشت زمان قطر مجرای این عروق به mm 1 می رسد که از لحاظ اندازه کاملاً مشابه عروق کرونر است.
قسمت اعظم خون وریدی قلب از طریق سینوس کرونر، که در شیار AV قرار گرفته است به دهلیز راست می ریزد. قسمت کمی از خون سمت راست قلب از طریق وریدهای تِبِزین و وریدهای کوچک قدامی میوکارد مستقیماً به دهلیز راست می ریزد.
متن کامل را می توانید بعد از پرداخت آنلاین ، آنی دانلود نمائید، چون فقط تکه هایی از متن به صورت نمونه در این صفحه درج شده است.
دانلود فایل
