پروتئین‌ها برای تشخیص طعم شیرینی و تلخی و اومامی در سلولهای چشایی نقش اساسی دارند. مواد شیمیایی ناشی از غذا که در بزاق حل می‌شوند؛ از طریق روزنه‌های چشایی با سلولهای چشایی مرتبط می‌شوند. ارتباط می‌تواند از طریق پروتئین‌های سطحی (رسپتور) سلولهای چشایی یا پروتئین‌های ایجاد کننده کانال یونی برقرار شود. تماس فوق باعث تغییرات الکتریکی در سلولهای چشایی شده که از طریق فیبرهای عصبی ایمپالس به مغز فرستاده می‌شود.
بر اساس میزان تغییر شارژ الکتریکی اتم‌ها یا یون‌ها تغییرات الکتریکی در سلولها ایجاد شده و در نتیجه ایمپالس‌ها به مغز فرستاده می‌شود. سلولهای چشایی مثل نورونها یک شارژ منفی طبیعی داخل سلولی و یک شارژ مثبت خارجی دارد. مواد محلول در بزاق موجب افزایش ورود یون مثبت به داخل سلول چشایی شده؛ که موجب کاهش اختلاف شارژ داخل و خارج می‌شود.
فهرست:ساختار زبان و مزه ها،ساختار سلول های چشایی،سنسور مزه،ساختار سنسور مزه،پاسخ انواع سنسور ها،دیاگرام تشخیص مزه،نتیجه گیری
زبان مصنوعی 11 اسلاید