لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه26
فهرست مطالب
صفحه
پیشگفتار............................... 1
فصل اول: روایات........................ 3
بخش اول: شادی.......................... 3
الف) شادی و شادمانی.................... 3
ب) آنچه زیبنده شادمانی است............. 3
ج) عوامل شادی.......................... 3
د) ارزش شادکردن........................ 3
هـ) ثواب زدودن غم از دل مومن........... 4
و) شادی به ناحق........................ 4
بخش دوم: مزاح.......................... 5
الف) مدح مزاح.......................... 5
ب) نکوهش مزاح.......................... 5
ج) شوخی و مسخره‌گی...................... 6
د) شوخی زیاد........................... 6
بخش سوم: خنده.......................... 8
الف) خنده و لبخند...................... 8
ب) نکوهش خنده.......................... 9
ج) خنده بی‌جا........................... 9
بخش چهارم: مسخره کردن.................. 9
فصل دوم: کلام علماء.................... 10
بخش اول: مزاح......................... 10
بخش دوم: اقسام گوناگون مزاح........... 10
الف ـ انگیزه مزاح..................... 11
الف ـ 1ـ هدف حق....................... 11
الف ـ 2ـ هدف باطل..................... 11
ب ـ چگونگی عبارتها و کلمات در مزاح.... 11
ج ـ چگونگی لحن شخص در مزاح............ 12
بخش سوم: آیا تمام اقسام شوخی ناپسند است 12
بخش چهارم: نکاتی پیارمون مزاح پسندیده. 13
بخش پنجم: پیامدهای شوخی نکوهیده....... 13
بخش ششم: نکاتی متفرقه پیرامون شوخی.... 14
پی‌نوشتها.............................. 15
منابع................................. 19
پیشگفتار
مزاح و شوخی از مسائلی است که امروزه بیش از دیگر زمان‌ها با آن روبرو هستیم و این مسئله در میان بشر شیوع بسیاری یافته است. به همین خاطر باید مورد بررسی قرار گرفته و فرهنگ صحیح آن در جامعه توزیع گردد تا به صورتی صحیح و با هدفی والا و خداپسندانه انجام شود.
موضوع مزاح کردن به اصل شاد بودن و شاد کردن برمی‌گردد و این اصل یک امر فطری است. همچنین شاد کردن برادر مؤمن نیز یکی از عبادات بزرگ محسوب می‌شود؛ اگر شادی‌های دنیایی انسان در راستای کمک به شادی آخرت او باشد، بسیار پسندیده و مطلوب است. به همین جهت شادی‌هایی که مومنین در زندگیشان دارند به این منظور است که برای انجام عبادات و وظایفشان نشاطی داشته باشند. آنها از آن جهتی که مومن هستند هیچگاه به گناه شاد نمی‌شوند؛ شادی یا مستقیماً در ارتباط با خداست و یا برای تکامل معنوی و انجام وظایف و یا دست کم برای جلوگیری از گناه. با توجه به مطالب بالا شاد کردن هرکسی به طور مطلق بالاترین عبادات نیست، بلکه تنها شاد کردن مومنین از مجاری شرعیه و راه‌هایی که شرعاً مجاز است، مطلوب و پسندیده و بالاترین عبادات محسوب می‌شود.(1)
(اصل در مزاح کردن بر عدم آن می‌باشد الا زمانی که بتوان با یک دلیل شرعی از این اصل خارج شد. اولین قدم کشیده شدن به بحران اخلاق در جوانان همین شوخی‌های بی‌جا و بی‌جهت و دلیل شرعی است و لذا این شوخی کردن باید تعدیل گردد و اگر این تعدیل رخ ندهد. انسان تا 40 سالگی و بعد از آن همواره خلاف اعتدال حرکت می‌کند.(56)). پس با توجه به مطالب گفته شده انسان تا وقتی جوان است باید از شوخی‌های ناپسند و تمام صفات ناپسند جلوگیری کند و الا وقتی آنها عادت گردید، دیگر در سنین غیر جوانی از بین بردن آنها بسیار سخت است.
فصل اول: از دیدگاه روایات
بخش اول: شادی
الف) شادی و شادمانی:
امام علی (علیه‌السلام): شادی، انبساط خاطر و نشاط می‌آورد و غم، گرفتگی خاطر و دلگیری ـ عنه (علیه السلام): کسی که شادیش کم باشد، آسایش او در مردن است ـ عنه (علیه السلام): اوقات شادی غنیمت است ـ عنه (علیه السلام): هر شادمانی به همان اندازه تلخکامی در پی دارد.
ب) آنچه زیبنده شادمانی است:
عنه (علیه السلام): شادی مومن آن گاه است که پروردگارش را اطاعت کند و اندوهش آن‌گاه که گناه کند.
ج) عوامل شادی:
عنه (علیه السلام): ریشه خرد توانمندی است و میوه آن شادمانی.
د) ارزش شاد کردن:
امام صادق (علیه السلام): هیچ یک از شما فکر نکند که اگر مومنی را شاد کرد، فقط او را
تحقیق در مورد مزاح از دیدگاه روایات
