فرمت فایل: ورد ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
قسمتی از محتوای متن
تعداد صفحات : 10 صفحه
حال 1 – برخی کلمات ، حالت و چگونگی اسم هایی از قبیل فاعل یا مفعول را بیان می کنند.این کلمات «حال» نام دارند و به فاعل و مفعول و .
.
.
که حالت آن ها بیان می شود، صاحب حال( ذوالحال) گفته می شود.
صاحب حال معمولاً معرفه است.
2 - «حال» معمولاً کلمه ای مشتق، نکره و منصوب است.
«حال» باید در جنس (مذکر و مؤنث بود) و عدد (مفرد ، مثنی یا جمع بودن) با صاحب حال، مطابقت کند.
اکنون به مثال زیر توجه کنید:جاءَ التّلمیذُ(صاحب حال)ِ مُسْتعجلاً (حال) .
دانش آموز شتابان(حال) آمد.
در این مثال کلمه « مستعجلاً» چگونگی اسم «التّلمیذُ» را توصیف می کند.
به این کلمه «حال» می گویند.
«حال» نکره ، منصوب و مشتق است و از نظر جنس و عدد با صاحب حال مطابقت می کند.
به یک مثال دیگر توجه کنید:رأَیتُ الطّفلَ(صاحب حال)ِ لاعبا(حال)ً فی الحدیقة ِ.
کودک را در حال بازی در باغ دیدم.
رأیتُ الطّفلان(صاحب حال)ِ لاعبانِ(حال) فی الحدیقةِ .
دو کودک را در حال بازی در باغ دیدم.
در این دو جمله ، ملاحظه می کنید که حال از نظر جنس و عدد با صاحب حال مطابقت دارد.
3 – حال ، نیز می تواند مانند «خبر» به صورت «مفرد» (غیرجمله) و یا جمله ( اسمیه و فعلیه) بیاید.
«حال» اگر جمله اسمیه باشد، معمولاً همراه «واوی» می آید که آن را «واو حالیه» می نامیم.
به مثال های زیر توجه کنید.
راَیتُ الطّفلَ یَلعبُ(حال) فی الحدیقة .
کودک را دیدم که در حیاط بازی می کند.
در این مثال کلمه «یَلعبُ» همان نقش حال را دارد چون چگونگی و حالت اسم «الطّفل» را بیان می کند.
دانلود حال