چگونه یک معلم خوب باشیم و کلاس جذاب تری داشته باشیم؟
فرمت فایل: ورد
تعداد صفحات: 20
هر معلمی با بالا رفتن تجربه اش پی خواهد برد که باید به برخی کارهای ضروری در کلاس درس توجه نماید ، بعضی اعمال را نباید انجام دهد، و خود را در کلاس برای دقایقی به جای شاگردان فرض نماید . تجربه نشان داده معلمانی که در کلاس درس فعالیت و تحرک بیشتری داشته ، به شغل خود علاقه و عشق می ورزند ، هدف های متنوعی دارند ، درگیری ها و جنگ اعصاب کمتری داشته باشند ، دیر تر از دیگران فرسوده و شکسته خواهند شد و همیشه به عنوان فردی شاداب و با نشاط و موفق در شغل خود نزد دیگران شناخته شده اند . در زیر به صورت خلاصه ، کارهایی که معمولا" در کلاس درس باعث جلب توجه دانش آموزان ، علاقمندی به درس و معلم و نشاط آنان میشود و برگفته از تجارب شخصی است ، ذکر می گردد .
با شنیدن نام " برنامه " یا " طرح درس " یا " طرحی برای مدیریت کلاس" ، اذهان به سراغ چندین صفحه کاغذ می رود که در آن با دقیقه و ثانیه ، ریز فعالیتها نوشته شده و به عبارتی ، معلم را در چهار چوب مقرراتی ، محصور می کند ، (و به این دلیل خیلی ها حتی در مورد آن هم صحبت نمی کنند) اما مقصود از داشتن برنامه ، الزاما" با ثبت آن ( و چیزی شبیه به طرح درس معرفی شده در کتب روش تدریس ) ، یکسان نیست . داشتن برنامه برای هر کاری لازم است اگر خواهان یک عمل موفقیت آمیز هستیم باید برای آن برنامه داشته باشیم . خود بنده به شخصه با مکتوب کردن برنامه خیلی موافق نیستم هر چند که نوشتن خود باعث ذخیره ی مطالب می شود اما با تغییراتی که با آن مواجهیم و روبرو بودن با یک عامل انسانی ناشناخته ممکن است که این برنامه ها منسوخ شده و روشهای جدیدی جایگزین آن شود و دیگر اینکه ممکن است جلوی خلاقیت معلم گرفته شود و او را از دست یابی به یک روش نو و جدید بازدارد البته این به این معنا نیست که نوشتن خلاقیت را کور می کند بلکه ممکن است روند دست یای به آن را کند کند و معلم به خاطر زحمت نوشتن حتی راغب به تلاش برای فکر کردن به روشهای بهتر نباشد . و از آنجا که هر فردی ویژگیهای رفتاری خاص خود را دارد (ممکن است فردی نوشتن را راحت تر بداند در صورتی که فردی دیگر فقط فکر کردن را دوست داشته باشد و عمل کردن به ایده ) لذا این امر را به شما واگذار می کنم ولی این به این معنا نیست که برنامه ریزی نکنیم بلکه همان برنامه ریزی برای رسیدن به کیفیت مطلوب و هدف متعالی است . امیدوارم تجربیات این بنده ی حقیر مورد توجه و استفاده ی شما واقع شود.
1- به محض مشاهده علایم خستگی در دانش آموزان و حواس پرتی آنان ، جریان تدریس یا پرسش را قطع کرده و به آنها اجازه داده شود که از جای خود بلند شده ، کشش عضلانی داشته ، نفسی بکشند و دقایقی کوتاه آزاد باشند ( در این حال تحمل برخی مزه پرانی ها به هم در جلسات اول ، ضروری است و سپس عادت خواهند کرد)، اگر بدون توجه به خستگی دانش آموزان به تدریس یا پرسش ادامه دهیم ، در واقع کاری بیهوده و بی ثمر را دنبال خواهیم کرد .
چگونه یک معلم خوب باشیم و کلاس جذاب تری داشته باشیم؟