دانلود مقاله کامل درباره اهمیت وضو و آب در ادیان مختلف

اختصاصی از اینو دیدی دانلود مقاله کامل درباره اهمیت وضو و آب در ادیان مختلف دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 5

اهمیت وضو و آب در ادیان مختلف

آب در ادیان و مذاهب مختلف نقشی کلیدی دارد، تمامی ادیان بر این نکته که آب مایه حیات و منشا آبادی و آبادانی و مایه تطهیر و پاکی است متفق القولند.

آب در برخی ادیان به‌عنوان خدا یا الهه و واسطه(عاملی) آسمانی پذیرفته شده است. رودخانه‌ها، باران، دریاچه‌ها، برف، طوفان‌ها، رگبارها و... اشکال مختلف آب هستند که در ادیان و فرهنگ‌های مختلف ستایش شده‌اند.

آب به‌عنوان ماده‌ای تأثیرگذار و حیات بخش که قدرت و ظرفیت لازم برای بهبود جهان و از بین بردن گناهان را داراست؛ آلودگی‌ها را می‌زداید و همه چیز، حتی احساس انسان را پاک و لطیف می‌‌کند. آب ماده‌ای زنده و روحانی است و نقش رابط بین انسان و خدا را دارد؛ آب اغلب مرز این دنیا و دنیای دیگر را نشان می‌دهد. در ادامه با توجه به کتب دینی و اسناد موجود در ادیان مختلف به جایگاه آب اشاره شده است:

اسلام

مسلمانان احترام خاصی برای آب قائلند و آن را برتر از هر چیز دیگر برای طهارت و پاکی می‌دانند. در احکام دین اسلام به اهمیت آب در غسل و وضو اشاره شده است :

- نخستین و مهم‌ترین روش، شامل شست وشوی همه بدن است، این غسل پس از داشتن ارتباط جنسی واجب و قبل از نماز جمعه و قرائت قرآن مستحب است.

-  قبل از نمازهای یومیه، مسلمانان باید وضو بگیرند. تمامی مساجد، محلی را به‌عنوان منبع آب، اکثرا به صورت حوض، جهت انجام این فریضه در خود جای داده‌اند.

مسیحیت

آب ذاتا در دین مسیح با غسل تعمید پیوندخورده است (مراسمی که برای خوشامدگویی و پذیرش یک نفر در کلیسای مسیحیان برگزار می‌شود). در این مراسم، بخشی از بدن فرد یا کل بدن وی وارد آب می‌شود یا چند قطره آب بر سر او پاشیده می‌شود. این آیین دینی ریشه در انجیل دارد (از این مراسم مقدس در انجیل نیز یاد شده است).

در بخشی از انجیل آمده است که عیسی(یهود) توسط John در رودخانه اردن غسل تعمید داده شد. در غسل تعمید، آب سمبل پاکی است که گناهان را از انسان دور می‌کند. در کتب عهد جدید مسیحیان، آب زندگی، معرف روح خدا و یک زندگی ابدی و جاودانه است.

یهودیت

یهودیان در مناسک دینی خود از آب استفاده می‌کنند تا پاکی و طهارت خود را حفظ کنند. شستن دست‌ها قبل و بعد از خوردن غذا واجب است. گرچه آیین استحمام Mikveh در گذشته در جامعه یهودیان بسیار حائز اهمیت بوده است، ولی در حال حاضر از اهمیت این مراسم کاسته شده است، با این حال این فریضه برای وارد شدن به دین یهود واجب و ضروری  است.

در دین یهود، مردان روزهای جمعه و قبل از جشن‌های بزرگ، مراسم استحمام Mikveh را انجام می‌دهند و زنان نیز قبل از مراسم ازدواج، پس از زایمان  این فریضه را به جای می‌آورند.

زرتشت

دین زرتشت بر پایه تقابل خوب و بد استوار است. براساس اعتقادات پیروان این آیین، در زمان خلقت جهان، روح شیطانی به زمین حمله ور شده و بخشی از آب‌های آن را شور کرده است. پاکی و آلودگی در باور زرتشتیان بسیار حائز اهمیت است. ایشان آلودگی را مظهر شیطان و بدی می‌دانند و تقدس و احترام فراوانی برای آب پاک قائلند. تف کردن، ادرار کردن و شستن دست‌ها در رودخانه‌ها مجاز نیست، چراکه این اعمال قداست و پاکی آب را از بین می‌برد.

هندو

آب نزد هندوها سرشار از قداست و پاکی روحانی است؛ برای این افراد استحمام صبحگاهی یکی از فرایض و واجبات روزانه است. معبدهای هندوها در نزدیکی آب احداث شده‌اند و پیروان این آیین قبل از ورود به معبد بایستی بدن خود را بشویند. تعداد زیادی از زیارتگاه‌های هندوها در حاشیه رودخانه قرار گرفته و مکان‌هایی که 2یا 3 رودخانه به هم می‌پیوندند از قداست بالایی برخوردار هستند.

بودایی

در آئین بودایی، آب در مراسم سوزاندن جنازه مردگان استفاده می‌شود. بودائیان در کاسه‌ای که بین راهب و جنازه مرده قرار گرفته، آب می‌ریزند تا لبریز شود؛ پس از لبریز شدن آب از کاسه، راهب می‌گوید: همان‌گونه که باران، رودخانه را جاری می‌سازد و در نهایت به اقیانوس می‌پیوندد، امیدواریم بخشش نصیب این درگذشته شود.

شینتو

آیین شینتو بر اساس پرستش Kami (این باور که خدایان بی‌شماری که در طبیعت ساکنند) بنا شده است. پرستش Kami همواره با آیین طهارت با آب آغاز می‌شود. از نگاه شینتوها، این عمل تعادل (را در) میان طبیعت(بین)، انسان و خدایان را حفظ می‌کند. در آیین شینتو، آبشارها مقدس بوده و دارای جایگاه رفیعی در این آیین هستند.

آب در اسلام

در اسلام اهمیت آب در تطهیر و پالایش است. مسلمانان باید هنگام نیایش و پیش از تقرب جستن به خدا پاک و منزه باشند. در میان حیاط بعضی از مساجد حوض آب پاکیزه‌ای وجود دارد. اما در بیشتر مسجدها، وضوخانه در پشت دیوارها واقع شده است. فواره‌ها که سمبل پاکی به شمار می‌روند از دیگر چیزهایی هستند که در مساجد یافت می‌شوند. در اسلام، طهارت پیش از بجای آوردن واجبات دینی مخصوصاً نماز، از اصول ضروری است.

سه نوع طهارت در اسلام وجود دارد: اول، غسل که طهارت اصلی است و فرد پس از نیت کردن، تمام بدن را با آب پاکیزه می‌شوید. مسلمانان باید پس از انجام اعمال جنسی که از نظر دینی باعث ناپاکی می‌شود نیز غسل کنند. غسل همچنین پیش از نماز جمعه، دو عید بزرگ و قبل از دست زدن به قرآن، توصیه شده است. علاوه بر آن مردگان نیز باید پیش از دفن شدن غسل شوند. دومین نوع طهارت وضو است که برای زدودن آلودگی‌های جزئی‌تر انجام می‌شود و باید پیش از هریک از پنج نوبت نیایش روزانه صورت گیرد. وضو شامل شستشوی صورت با آب پاکیزه، مسح کشیدن سر با آب و شستن دستها تا آرنج و پاها تا قوزک می‌شود. این دستور از قرآن ریشه می‌گیرد. آنجا که در سوره پنجم (مائده)، آیه هفتم و هشتم آمده: «ای کسانی که ایمان آورده‌اید، هنگامی که برای نماز بپا خواستید صورتتان را و دستهایتان را تا آرنج بشویید و سر و پاهایتان را تا قوزک مسح کنید.»

و در سنت نیز با جزئیات کامل تشریح شده است، هر مسجدی نیز برای وضو گرفتن آب جاری دارد.

سومین نوع طهارت هنگامی انجام می‌گیرد که آب در دسترس نباشد در این موارد می‌توان از شن و خاک پاکیزه استفاده کرد.

آب در مسیحیت

تقریباً همه کلیساها و فرقه‌های مسیحیت مراسم عبادی اولیه‌ای دارند که در آن از آب استفاده می‌شود، غسل تعمید نماد نجات بنی اسرائیل از بردگی در مصر توسط حضرت موسی علیه‌السلام و بواسطه عبورشان از دریای سرخ بوده و همچنین از تعمید عیسی مسیح علیه‌السلام توسط یحیی تعمید دهنده در اردن ریشه می‌گیرد.

پس از رستاخیز مسیح علیه‌السلام ، وی حواریون خود را به تعمید دادن بنام پدر، پسر و روح القدس فرمان داد. (انجیل متی- باب28، آیات 19 و 20)

فرقه‌های مختلف در عالم مسیحیت هرکدام بگونه‌ای متفاوت به مسئله غسل تعمید می‌نگرند. غسل تعمید نماد رهایی از بند گناهانی است که ما را از خداوند دور می‌کنند. بجز کلیسای کاتولیک، سایر فرقه‌ها معتقدند که غسل تعمید به تنهایی موجب پاکی فرد از گناه نمی‌گردد بلکه این تنها اعلامیه‌ای بیانگر ایمان و اعتقاد به مسیحیت و نوعی خوشامدگویی هنگام ورود فرد به کلیساست. اما کلیسای کاتولیک معتقد است که بهنگام غسل تعمید تحولی عظیم در انسان رخ می‌دهد و این تنها یک نماد نیست بلکه عملی است که لکه ننگ گناه نخستین را از انسان می‌زداید. ارزش نمادین آب در سه چیز است: آب، آلودگی‌ها را می‌زداید و پاک می‌گرداند، بدرون هرچه راه یابد آنرا سیراب می‌کند آنچنان که خدا بندگانی را که غرق او شوند سیراب می‌کند و ما همچنان که برای حیات معنوی به خدا نیازمندیم برای حیات فیزیکی نیز محتاج آبیم. در کلیسای عهد عتیق، غسل تعمید توسط فردی که درون آب ایستاده و آنرا به بالاتنه افراد می‌پاشید، انجام می‌گرفت. این عمل ایمرژن (immersion) نامیده می‌شد. اما امروزه این واژه به فرو بردن تمام بدن به زیر آب اطلاق می‌شود که توسط تعمیددهندگان و کلیسای ارتدکس اجرا می‌گردد. امروزه در بیشتر کلیساهای غرب این آیین با سه بار آب ریختن روی سر فرد (افیوژن affusion) و یا تنها پاشیدن چند قطره روی سرش (اسپرشن aspersion) انجام می‌شود.

اهمیت دیگر آب در مسیحیت آن چیزی است که مسیح علیه‌السلام آنرا آب حیات نامیده (انجیل یوحنا. باب چهارم: آیات یکم تا چهل و دوم ) داستان مسیح علیه‌السلام و زن سامری است. مسیح آب حیات را به زن پیشنهاد می‌کند تا دیگر هرگز احساس تشنگی نکند. به عبارت دیگر آب حیات همان حیات جاودانه است.

آب حیات، آب متبرکی است که در آیین ویژه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد، بخصوص به آبی گفته می‌شود که در شب عید پاک، برای تعمید دادن تازه واردان به مذهب مسیحیت، استفاده می شود. استفاده از آب جز برای تعمید دادن، به قرن چهارم در مشرق زمین و قرن پنجم در غرب باز می‌گردد. سنت آب پاشیدن روی افراد در آیین عشاء ربانی از قرن نهم آغاز شد. در این زمان استفاده از قدح که ظرفی بود حاوی آب مقدس و مردم هنگام ورود به کلیسا خود را با آن تعمید می‌دادند، بسیار متداول بود. همچنین دردعای پیش از غذا، تبرک کردن، دفع ارواح شیطانی و مراسم تدفین، از آب مقدس استفاده می‌گردد.

طهارت در مسیحیت عمدتاً شامل غسل تعمید و شستشوی انگشتان و ظروف عشای ربانی پس از پایان مراسم می شود. این عمل در دو مرحله انجام می گیرد: ابتدا جام را با شراب شسته و سپس دوباره جام و انگشتان کشیش را با آب و شراب غسل می‌دهند. این غسل بسیار مهم است زیرا این باور وجود دارد که پس از تبرک نان و شراب، مسیح علیه‌السلام ظهور می‌کند

آب در یهودیت

در آیین یهود، مراسم تطهیر، نماد احیاء و حفظ پاکی و خلوص مذهبی است و ریشه‌های آنرا می‌توان در تورات یافت. این غسلها شامل شستشوی دستها، شستشوی دستها و پاها و یا فروبردن تمام بدن به زیر آب می‌شوند که باید با آب جاری که آب دریا، رودخانه و یا چشمه است، انجام گیرند.

در معابد، غسل توسط کاهنان، بعنوان یک آیین مقدماتی هنگام روی آوردن افراد به دین یهود انجام می‌گرفت. کاهنان پیش از شرکت در مراسم معبد باید دستها و پاهایشان را می‌شستند. غسل دادن دستها قبل و بعد از صرف غذا و در بسیاری از مناسبت‌های دیگر نیز اجرا می‌شود.

در فصلهای ششم تا هشتم در کتاب پیدایش (نخستین کتاب تورات) داستان طوفان نوح آمده است. خداوند با فرستادن سیلی عظیم نوع بشر را هلاک کرد و تنها نوح علیه‌السلام و خانواده‌اش و جفتی از هر حیوان توسط کشتی نوح نجات یافتند. داستان این سیل مهیب در فرهنگهای دیگری چون بومیان استرالیا و برخی از ساکنین جزایر اقیانوس آرام نیز وجود دارد. اما داستان قوم یهود از آن جهت متمایز گشته که بر انصاف و عدالت خداوند تاکید می‌ورزد. سیل، کیفری الهی است که نوح علیه‌السلام بواسطه ارزشهای اخلاقی‌اش از آن نجات می‌یابد. سیل با پاک کردن همه گناهان از روی زمین، امکان زندگی دوباره را به بشر داد. دریای سرخ در تاریخ یهودیت بسیار حائز اهمیت است زیرا در آغاز مهاجرت بنی‌اسرائیل موسی و قوم یهود با عبور از آب از دست ارتش مصر که درتعقیب آنها بود نجات یافتند. خدا به موسی علیه‌السلام کمک کرد تا به همراه قوم بنی اسرائیل از دریا عبور کرده و بسلامت به سرزمینهای آنسوی دریا برسند. پس از آن آب دریا دوباره به هم رسید و مصریان را در خود غرق کرد. این معجزه پاداش ایمان موسی علیه‌السلام و قومش که قوم برگزیده خداوند محسوب می شدند، بود. این شکاف در میان دریای سرخ نشانگر

تحقیق درمورد تاثیر ادیان بر هنر چین 13 ص

اختصاصی از اینو دیدی تحقیق درمورد تاثیر ادیان بر هنر چین 13 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 15

دانشگاه علم و هنر

دانشکده هنر و معماری اردکان

مربوط به درس :

هنر و تمدن

موضوع تحقیق:

تاثیر ادیان بر هنر چین

نام استاد:

جناب آقای اشعاری

دانشجو:

مینا کاغذگران

بهار88

چکیده

رابطه ی دین و هنر

دین، از جهت ماهیت درونی و باطنی، حقیقتی آرمانی و متعالی است که ذاتا مطلوب بشر است و هر انسانی، بالطبع در آرزوی دستیابی به آن است. این حقیقت که - به «کمال مطلق» تعبیر شده است-، بر تمام زندگی انسانی که در جستجوی کمال است، تأثیر می گذارد و او را در یک نظام عقیدتی و رفتاری که مجموعه ای از هست ها و نیست ها و بایدها و نبایدها و بهترین ابزار و راه برای دست یافتن به آن کمال مطلق است، قرار می دهد.(2)

امروزه، هم تأثیرات ادیان الهی و هم غیر الهی در هنر، مورد بحث قرار می گیرد؛ چرا که از دیدگاه پژوهشگران معاصر، دین، مجموعه ای از اصول ثابت، احساسات و حرکات جمعی است که فرد را عمیقا تحت تأثیر قرار می دهند و در کارهای روزمره ی او، مخصوصا خلق اثر هنری، جلوه گر می شوند.(3)

شافتس بری (Shafts Bury) در تعریف هنر و زیبایی شناسی آن می گوید: «زیبایی، فقط به وسیله ی روح، شناخته می شود و خداوند، زیبای اصلی است».(4) فیخته (Fikhteh)، به نوعی، حرف او را تأیید نموده، می گوید: «هنر، ظهور و بروز روح زیباست و مقصدش تعلیم و تربیت. مقصود از هنر، تربیت متوازن سراسر وجود انسان است».(5) اما هگل (Hegel)، هنر را «تحقق همانندی تصور زیبایی با حقیقت زیبایی» می داند که «در کنار دین و فلسفه، راهی برای درک و بیان عمیق ترین مسائل انسانی و عالی ترین حقایق روح است.»(6) در این میان، لئو تولستوی، در تعریفی زیبا از هنر می گوید: «برای این که هنر را دقیقا تعریف کنیم، پیش از همه، لازم است که به آن، همچون یک وسیله ی کسب لذت ننگریم؛ بلکه هنر را یکی از ملزومات حیات بشری بشناسیم».(7) پیداست که همه ی این تعاریف، تعریف «هنر متعهد به آسمان» یا «هنر متعالی» است.

با مد نظر قرار دادن تعاریف بالا، می توان هنر را «شکلی نو و دل پذیر و نمودی پرجاذبه از حقیقتی اصیل و ماهیتی آرمانی» دانست که ریشه در فطرت پاک انسان دارد و او را از «آنچه هست» به سوی «آنچه باید باشد»، راهنمایی می کند. به عبارتی، می توان چنین نتیجه گرفت که هنر متعالی، مانند دین، سعی دارد تا با توجه دادن انسان به فطرت پاک و الهی خود، همان اهداف دین (یعنی تقویت و تصحیح رابطه ی انسان با: خدا، خود، همنوعان و جهان هستی) را محقق سازد.

هنر دینی و هنر غیردینی

آیا تقسیم پذیری هنر، به دینی و غیردینی (غیر متعهد به دین) درست است؟ یا این که اصلا این نوع تقسیم بندی، وجود خارجی ندارد؟ نظرات در این باره مختلف اند. عده ای معتقدند که دین، هنر را محدود کرده و به نوعی آن را در خود، حل نموده است. در عین حال، گروهی دیگر، نظر بر این دارند که هنر را هنگامی می توان هنر نامید که در راه دین، قدم بردارد و تلاش کند تا انسان به هدف دین - که همان رشد و تعالی انسان است-، نزدیک شود. از این دیدگاه، هنر، یک ابزار است و هر هنری که از جنسی جز این باشد، جادو و تزویر و شعبده است.(8)

تیتوس بورکهات (Titus Burkhart)، فریتیوف شووان (Frithjof Schuon) و ارسطو، شخصیت های برجسته ای هستند که از تقسیم بندی هنر به دینی و غیردینی، دفاع می کنند. آنها اعتقاد دارند که هنر، خوب است، به شرطی که احساسات خوب را ترویج کند. هنر نباید راستی و راستگویی را از دست بدهد و گناه و فساد را ترویج کند.(9)

تولستوی که شاید بتوان او را از بارزترین شخصیت های مدافع هنر دینی - اخلاقی دانست، در این زمینه می گوید: «تنوع احساساتی که ناشی از شعور دینی اند، بی پایان است و همه ی این احساسات، تازه اند؛ زیرا شعور دینی، جز نشانی از رابطه ی جدید انسان با جهان در جریان نظام خلقت، چیز دیگری نیست».(10) و در جایی دیگر، ضمن انتقاد از هنر غیردینی می گوید: «احساس لذت جنسی - که فرودست ترین احساسات است و نه تنها در دسترس انسان قرار دارد، بلکه همه ی حیوانات نیز بدان دسترسی دارند-، موضوع اساسی تمام آثار هنری عصر جدید را تشکیل می دهد».(11)

علامه محمدتقی جعفری نیز ضمن تأکید و تأیید بر هنر دینی و انتقاد از هنر غیر دینی، هنری را متعهد می داند که «آنچه هست» را به سود «آن چه باید بشود» تعدیل کند.(12) افرادی که معتقد به دسته بندی هنر به دینی و غیردینی هستند، یک سری ویژگی ها را بر می شمارند و بیان می کنند که همراه بودن هر یک از این خصوصیات، با هنر، باعث دینی شدن آن هنر می گردد. این ویژگی های برشمرده شده، عبارت اند از: کارکرد هنر؛ مکان اثر هنری؛ موضوع و یا شمایل نگاری اثر هنری؛ معنویت و عقاید هنرمند در خلق اثر هنری؛ حمایت یک اجتماع دینی از یک اثر هنری.(13)

در عین حال، نمی توان منکر این شد که در طول تاریخ، برخی از ادیان، بعضی هنرها را از صحنه ی جامعه حذف کرده اند و در قبال آن، به توسعه ی هنرهای دیگر

دانلود تحقیق کامل درباره ورزش و ادیان 25 ص

اختصاصی از اینو دیدی دانلود تحقیق کامل درباره ورزش و ادیان 25 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

دانشگاه پیام نور

واحد مشهد

گردآورنده:

کاظم منتظری

شماره دانشجوئی: 8613211811

بهار87

ورزش و ادیان

در نگاه اول ممکن است چنین به نظر رسد که آنچه نظام و ورزش را به نظام دین پیوند می دهد روابطی اندک و یا ساده است، اما با بررسی عمیق فرهنگ انسان، امروزه به این باور رسیده ایم که ورزش معاصر تمامی خصیصه های مسایل دینی و عوامل اثرگذار آنها را با خود دارد. این سئوال که چه رابطه ای میان یک نظام اجتماعی مانند ورزش با نظام اجتماعی دیگر چون دین وجود دارد، پرسش بحث انگیزی است که آوردگاه اندیشه ها و بحثهای فراوانی گردیده و پاسخهایی از مثبت و منفی به آن داده شده است. از این پرسش چندین سئوال دیگر متفرق گشته که انسان را به تفکر وامی دارد و پژوهشگران و اندیشمندان را به پژوهش برمی انگیزد؛ سؤالاتی مانند: -جایگاه شرعی ورزش در نظام دین چیست؟ - دین برای تمرین بدنی چه دستور و فرمولی دارد؟ - دین در حل مسائل ورزش چه سهم مؤثر و نیرومندی می تواند داشته باشد؟ - از چه دیدگاهی، دین جایگاه ثابت خود را نسبت به ورزش به دست آورد؟ شاید گام اول برای بررسی این رابطه (میان دین و ورزش) این باشد که دین به لحاظ رویکرد و عقیده، مفهوم یکسانی ندارد و در نتیجه نمی توان تعبیر دین را بر همة مظاهری که در میان بشر شکل دینی دارند اطلاق کرد؛ چرا که ادیان متنوع و گونه گونند. شاید تعریف مفهوم دین به «رابطة فرد با خالق از رهگذر یک باور ایمانی مشخص» روشن سازد که مقصود از واژة دین در این جا چیست.

از دیدگاه اسلامی، ادیان را می توان به دو گروه تقسیم کرد: - ادیان آسمان الهی (مانند یهودیت، مسیحیت و اسلا). - کیشها و آیینهای بشری (مانند آیین بودا، آیین کنفوسیوس، و آیین زردشت(. چنین تقسیم بندیی، در بررسی رابطة ورزش با دین چندان مفید واقع نمی شود؛ زیرا هر دینی، صرف نظر از آسمانی بودن یا آسمانی نبودنش، برای خود موضع مشخصی، مثبت یا منفی، در قبال ورزش دارد. وانگهی برخی ادیان دیدگاه خود نسبت به ورزش و فعالیتهای بدنی را تعدیل و اصلاح کرده اند، مانند کاری که مسیحیت معاصر کرده است.

هر نظامی برای بقا ورشد وتعالی نیاز به افراد سالم ،شاداب وبا نشاط دارد این میسر نمی شود مگر با گسترش ورزش در جامعه در اهمیت ورزش هرچه گفته ونوشته شود کم است به همین جهت در این باره فراوان گفته ونوشته شده است. امروزه بسیاری از فعالیتها که در گذشته بصورت یدی وجسمی انجام می شد با ماشین انجام می شود،بیشتر افراد حتی اگر در دو نوبت کاری هم مشغول به کار باشند با کمترین کار فیزیکی مواجه هستند،همچنین کار با بسیاری از این ابزارها نیاز به ورزش دارد تا موجب ایجاد نارسایی وبیماری در انسانها نگردد،نشستن بسیاری از شاغلین در روی صندلی وپشت میز نیاز آن ها را به ورزش افزایش می دهد .اگر مردم جامعه این کمبود تحرک بدنی را نتوانند بصورت دیگری جبران کنند رخوت وسستی ،بیماریها وناهنجاریهای جسمی ،روانی واجتماعی در جامعه افزایش می یابد،رو آوردن مردم به ورزش به عنوان بهترین گزینه برای جبران این کمبود می باشد. پر کردن اوقات فراغت افراد جامعه نیز یکی از دغدغه های مهم مسئولین هر کشوری می باشد در این میان به نظر می رسد که ورزش مناسب ترین گزینه برای این منظور می باشد،ورزش علاوه بر پر کردن اوقات فراغت فواید عام همه سنین وفوائد خاص برای نوجوانان،جوانان،زنان،مردان،میانسالان ، افراد مسن وهمچنین برای انواع بیماران دارد .به همین علت است که ترویج وگسترش ورزش های قهرمانی و همگانی جزو وظایف نظام های سیاسی گذاشته شده است ودولتها به عنوان یک ضرورت به آن نگاه می کنند.

اهمیت ورزش ورزش از جمله مقوله هایی است که در تمامی ادیان، مکاتب وجوامع جایگاه ویژه ای دارد وتوصیه هایی از جانب اندیشمندان ومتفکرین آنها در باره اهمیت ورزش بیان شده است،هرچند که نوع نگاه آنها به ورزش متفاوت است .پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) می فرمایند: “به فرزندان خود تیراندازی وشنا بیاموزید”.این حدیث بیانگر اهمیتی است که دین ورهبران دینی ما برای ورزش وسلامتی جسمی وروانی مسلمانان قائل هستند وهمچنین بیانگر نکات ریز بیشماری است :- این حدیث همانند بسیاری از توصیه های اسلامی خطاب به کلیه مردم اعم از مسلمان وغیر مسلمان بیان شده است .- این دستور همانند بسیاری از دستورات دینی شامل تمامی افراد، اعم از دختر وپسر می شود، نه تنها پسران - ورزش شنا وتیر اندازی از ورزش هایی هستند که دارای ویژگیهایی از قبیل جذاب بودن،مفرح وشاد بودن و….هستند. - در ورزشهایی از این قبیل امکان رقابت بین افراد وجود دارد. - ورزش های شنا وتیراندازی از ورزشهایی هستند که مسلمانند می توانند در مواقع لزوم از آنها برای دفاع کردن از خود استفاده کنند.

تحقیق در مورد ورزش و ادیان 25 ص

اختصاصی از اینو دیدی تحقیق در مورد ورزش و ادیان 25 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 25

دانشگاه پیام نور

واحد مشهد

گردآورنده:

کاظم منتظری

شماره دانشجوئی: 8613211811

بهار87

ورزش و ادیان

در نگاه اول ممکن است چنین به نظر رسد که آنچه نظام و ورزش را به نظام دین پیوند می دهد روابطی اندک و یا ساده است، اما با بررسی عمیق فرهنگ انسان، امروزه به این باور رسیده ایم که ورزش معاصر تمامی خصیصه های مسایل دینی و عوامل اثرگذار آنها را با خود دارد. این سئوال که چه رابطه ای میان یک نظام اجتماعی مانند ورزش با نظام اجتماعی دیگر چون دین وجود دارد، پرسش بحث انگیزی است که آوردگاه اندیشه ها و بحثهای فراوانی گردیده و پاسخهایی از مثبت و منفی به آن داده شده است. از این پرسش چندین سئوال دیگر متفرق گشته که انسان را به تفکر وامی دارد و پژوهشگران و اندیشمندان را به پژوهش برمی انگیزد؛ سؤالاتی مانند: -جایگاه شرعی ورزش در نظام دین چیست؟ - دین برای تمرین بدنی چه دستور و فرمولی دارد؟ - دین در حل مسائل ورزش چه سهم مؤثر و نیرومندی می تواند داشته باشد؟ - از چه دیدگاهی، دین جایگاه ثابت خود را نسبت به ورزش به دست آورد؟ شاید گام اول برای بررسی این رابطه (میان دین و ورزش) این باشد که دین به لحاظ رویکرد و عقیده، مفهوم یکسانی ندارد و در نتیجه نمی توان تعبیر دین را بر همة مظاهری که در میان بشر شکل دینی دارند اطلاق کرد؛ چرا که ادیان متنوع و گونه گونند. شاید تعریف مفهوم دین به «رابطة فرد با خالق از رهگذر یک باور ایمانی مشخص» روشن سازد که مقصود از واژة دین در این جا چیست.

از دیدگاه اسلامی، ادیان را می توان به دو گروه تقسیم کرد: - ادیان آسمان الهی (مانند یهودیت، مسیحیت و اسلا). - کیشها و آیینهای بشری (مانند آیین بودا، آیین کنفوسیوس، و آیین زردشت(. چنین تقسیم بندیی، در بررسی رابطة ورزش با دین چندان مفید واقع نمی شود؛ زیرا هر دینی، صرف نظر از آسمانی بودن یا آسمانی نبودنش، برای خود موضع مشخصی، مثبت یا منفی، در قبال ورزش دارد. وانگهی برخی ادیان دیدگاه خود نسبت به ورزش و فعالیتهای بدنی را تعدیل و اصلاح کرده اند، مانند کاری که مسیحیت معاصر کرده است.

هر نظامی برای بقا ورشد وتعالی نیاز به افراد سالم ،شاداب وبا نشاط دارد این میسر نمی شود مگر با گسترش ورزش در جامعه در اهمیت ورزش هرچه گفته ونوشته شود کم است به همین جهت در این باره فراوان گفته ونوشته شده است. امروزه بسیاری از فعالیتها که در گذشته بصورت یدی وجسمی انجام می شد با ماشین انجام می شود،بیشتر افراد حتی اگر در دو نوبت کاری هم مشغول به کار باشند با کمترین کار فیزیکی مواجه هستند،همچنین کار با بسیاری از این ابزارها نیاز به ورزش دارد تا موجب ایجاد نارسایی وبیماری در انسانها نگردد،نشستن بسیاری از شاغلین در روی صندلی وپشت میز نیاز آن ها را به ورزش افزایش می دهد .اگر مردم جامعه این کمبود تحرک بدنی را نتوانند بصورت دیگری جبران کنند رخوت وسستی ،بیماریها وناهنجاریهای جسمی ،روانی واجتماعی در جامعه افزایش می یابد،رو آوردن مردم به ورزش به عنوان بهترین گزینه برای جبران این کمبود می باشد. پر کردن اوقات فراغت افراد جامعه نیز یکی از دغدغه های مهم مسئولین هر کشوری می باشد در این میان به نظر می رسد که ورزش مناسب ترین گزینه برای این منظور می باشد،ورزش علاوه بر پر کردن اوقات فراغت فواید عام همه سنین وفوائد خاص برای نوجوانان،جوانان،زنان،مردان،میانسالان ، افراد مسن وهمچنین برای انواع بیماران دارد .به همین علت است که ترویج وگسترش ورزش های قهرمانی و همگانی جزو وظایف نظام های سیاسی گذاشته شده است ودولتها به عنوان یک ضرورت به آن نگاه می کنند.

اهمیت ورزش ورزش از جمله مقوله هایی است که در تمامی ادیان، مکاتب وجوامع جایگاه ویژه ای دارد وتوصیه هایی از جانب اندیشمندان ومتفکرین آنها در باره اهمیت ورزش بیان شده است،هرچند که نوع نگاه آنها به ورزش متفاوت است .پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد(ص) می فرمایند: “به فرزندان خود تیراندازی وشنا بیاموزید”.این حدیث بیانگر اهمیتی است که دین ورهبران دینی ما برای ورزش وسلامتی جسمی وروانی مسلمانان قائل هستند وهمچنین بیانگر نکات ریز بیشماری است :- این حدیث همانند بسیاری از توصیه های اسلامی خطاب به کلیه مردم اعم از مسلمان وغیر مسلمان بیان شده است .- این دستور همانند بسیاری از دستورات دینی شامل تمامی افراد، اعم از دختر وپسر می شود، نه تنها پسران - ورزش شنا وتیر اندازی از ورزش هایی هستند که دارای ویژگیهایی از قبیل جذاب بودن،مفرح وشاد بودن و….هستند. - در ورزشهایی از این قبیل امکان رقابت بین افراد وجود دارد. - ورزش های شنا وتیراندازی از ورزشهایی هستند که مسلمانند می توانند در مواقع لزوم از آنها برای دفاع کردن از خود استفاده کنند.

تحقیق در مورد ادیان قدیم در عربستان 38 ص

اختصاصی از اینو دیدی تحقیق در مورد ادیان قدیم در عربستان 38 ص دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 38

ادیان قدیم در عربستان

پیش از آن که دعوت اسلام در عربستان آغاز شود و در نتیجه مساعی حضرت رسول و مجاهدین اولیه تمام قبایل عرب تحت یک لواء درآیند و تابع یک حکم و پیرو یک رشته آیین و آداب متحد شوند ، افراد هر قبیله اخلاق و آداب و دین مخصوصی داشتند و هر یک محکوم امر و پیرو فرمان و مقتضای رأی رئیس خود بودند .

با (نگاهی به وضع جغرافیایی عربستان پر واضح است )که این سرزمین وسیع غیر از یکی دو نقطه هیچ مرکز مساعدی ندارد که یا به علت حاصلخیزی و یا ثروت معدنی یا علتی دیگر مردم را به خود جلب نماید و بالنتیجه در آن، بلاد آباد بزرگ و اجتماعات مفصل به وجود آید بلکه برخلاف وسعت بی پایان شبه جزیره و سختی آب و هوا و ندرت آب و مواد معیشت علاوه بر آن که طبعاً از عدد جمعیت می کاهد ، آنها را هم که تصادف تاریخ به چنین سرزمین نامساعدی انداخته باشد ، پیوسته به حرکت از نقطه ای به نقطه دیگر مجبور می سازد و مابین قبایل مختلفه بیابانها و اراضی لم یزرع غیر قابل عبور چنان فاصله می شود که گویی هر کدام از ایشان در جزیره ای از جزایر بعیده اقیانوس بی کرانی ساکنند و از حال یکدیگر بی خبر .

این کیفیت هیچ وقت نمی گذاشته است که جمیع ساکنین عربستان با وجود کمی عده همه گرد یکدیگر جمع آیند و به اصطلاح امروز تشکیل ملتی واحد دهند چه ملت از جماعتی تشکیل می شود که منافع مادی و معنوی مشترک داشته باشند و یک رشته آداب قومی واحد که آن نیز نتیجه سالها زیستن با یکدیگر است ، ایشان را به هم مرتبط سازد و نسبت به هم پیوسته و متحد نگاه دارد .

گذشته از اینکه این مقتضی در عربستان وجود نداشته ، خلاف آن یعنی تنافر قبایبل از یکدیگر و اختلاف اخلاق و آداب و ادیان همیشه حکمفرما بوده و هیچ وقت هم از لحاظ مادی و نظر جلب نفع عربستان و مساکن آن لیاقت آن را نداشته است که دول جهانگیر خارجی با منفعت جویان داخلی ، خود را به تسخیر سراسر آن به زحمت بیندازند و اساساً این کار با وسایل ناقص قدیم و وضع جغرافیایی ناسازگار عربستان در آن ایام امکان پذیر نبود .

اگر چه پیغمبر اسلام با شمشیر و موعظه حسنه و وعد وعید قلوب جمیع قبایل عرب را تابع یک ایمان کرده و همه از این نظر سالک مسلکی واحد شده اند اما همین که آن شور و جوش اولی رو به آرامش گذاشته و مصالح دنیایی ایمان قلبی را مغلوب کرده عربستان به همان حالت اول برگشته و بدویت که تنها معیشت مقتضی این قبیل اقالیم است به قوت سابق عود کرده و همان تعصب جاهلیت و تفرق و تشتت احیا شده است و امروز نیز عربستان با وجود سلطنتهای اسمی و نظارت دولت مقتدر خارجی و وسایل تمدن جدید از این لحاظ چندان با قرون قبل از اسلام فرق نکرده .

به همین ملاحظات در میان قبایل عربستان تحقیق تمدن و آداب قومی مفصل و دین و آیینی شایسته اعتنا از جهات عقلانی و فکری بی مورد و خارج از موضوع است فقط چنانکه در سایقاً هم گفتیم وضع جغرافیایی عربستان که تقریباً در همه جای آن یکسان بوده است که بعضی از آنها مثل مهمان نوازی و وفای به عهد و کرم و جوانمردی و رشادت پسندیده و بعضی دیگر مثل کینه جویی و دزدی و غارتگری و زنده در خاک کردن دختران که از شدت غیرت عرب ناشی شده نکوهیده است .

در میان قبایلی که با متمدنین مجاور همسایگی و رفت و آمد داشتند و یا آن که از این ملل تجاوز و مسافرین و مبلغینی به مساکن ایشان راه یافته بودند ، آداب و عقاید و آرائی نفوذ یافته بود مقتبس از این ملل خارجی و عرب بتدریج آنها را مورد احترام و پرستش خود قرار داده بودند . چنانکه جمعی از عرب به دین صائبین یعنی آیین ستاره پرستان قدیم کلده و بابل و گروهی به کیش زردشتی و جماعتی به مذاهب یهود و عیسوی آشنا شده بودند، لیکن اغلب قبایل به همان درجه بت پرستی که در مرحله دیانت پست ترین درجات است باقی بودند و از هر قبیله بت مخصوصی داشتند که از چوب یا فلز یا سنگ یا عاج می ساختند و آن را در نقطه ای می گذاشتند و جمیع افراد آن قبیله به زیارت و پرستش آن می رفتند ، چنانکه ودّ بت قبیله کلب در محل دومة الجندل قرار داشت و سواع بت قبیله هذیل و یغوث بت قبیله مذحج و نسر ( کرگس) بت ذوالکلاع در یمن و یعوق بت قبیله همدان و لات بت بنب ثقیف در طائف بود .

بت مخصوص قریش غزّی و منات بت دو قبیله اوس و خزرج و هبل بزرگترین اصنام این قبایل را در خانه کعبه جا داده بودند و کعبه قبل از ظهور اسلام بزرگترین بتخانه عربستان و زیارتگاه و مطاف بت پرستان عرب زده است .

از آداب مخصوص عرب که قسمتی از آنها هم از آداب عبرانیان مقتبس است و اسلام نیز آنها را باقی گذارده عدم ازدواج با محارم و زن پدر و حج خانه کعبه و احرام و عمره و طواف و سعی و رمی جمره و غسل و ختان و بریدن دست دزد و نذر و قربانی و غیره است