لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 23
مقدمه
اوضاع و شرایط جرافیایی، الگوی تاریخی توسعه،عناصر نشانه ای مهم و میراث معماری می تواند به هر طراحی جدیدی هویت و شخصیت منحصر به فردی بدهد و فرصتی را برای خلق ساختاری قابل درک و ملموس برای آن ایجاد کند. الگوهای سنتی حوزه مرکزی شهرها، مقیاس ساخت و ساز و نیز معماری و تاریخ آنها برای مردم معنی دار و با ارزش است. از این رو پیش از شروع هر گونه عملیات طراحی باید ساختگاه مورد نظر را شناخت .
در این مرحله ی شناخت که با توجه به مباحث پایداری دنبال می شود،باید دیدگاهی کل نگر و نه جزئی نگر داشت. با توجه به سه بعد پایداری که بعد زیست محیطی، اجتمای و اقتصادی است شناخت منطقه مورد مطالعه در ابعاد فرادست صورت پذیرفته است. در هر قسمت شاخصه های مربوط به طور کامل مشخص و با مراجعه به سازمان های مرتبط اطلاعات لازم جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.
تاریخچه و سیر تحولات و شکل گیری استخوان بندی شهر اصفهان
در ادوار پیش، اصفهان نقش پلی را داشت که قسمت های کم ارتفاع شرق فلات ایران را با سرزمین های کوهستانی غرب مرتبط می ساخت و برای اطراق سرمازدگان کوهستان غرب و گرمازدگان و خستگان هوای خشک شرق، محل مناسب و مطلوبی بود. از اصفهان قبل از اسلام،بعنی دوره حکومت مادها و دوره شاهنشاهی هخامنشیان ،اشکانیان و ساسانیان اطلاعات زیادی در دست نیست. آنچه مسلم است استقرار جلگه اصفهان در میان بیابانها و کوههای خشک مرکزی ایران از یک طرف و اهمیت و موقعیت ارتباطی خاص آن در مرکز فلات پهناور ایران از طرف دیگر، تاریخ و سابقخ آن را به سابقه و قدمت کشور ایران مرتبط کرده است. پیش از پرپایی پادشاهی مادها،اصفهان حد شرقی ممالکی بوده است که بابلی ها از آن اطلاع داشته اند و به احتمال قوی جزو ناحیه (انزان) یا (انشان) بوده است.0
سابقه تاریخی
سابقه تاریخی اصفهان،به قدمت تاریخ ایران است. بنای اصفهان را به طهمورث سومین پادشاه از سلسله پیشدادیان نسبت داده اند .اصفهان در تاریخ قدیم به نام (گی) در پارس علیا معرفی گردیده ،این شهر محل تقاطع راه های عمده و اقامتگاه سلطنتی پادشاهان هخامنشی بوده است. استرابون جغرافیدان یونانی در 2000 سال قبل، از اصفهان به عنوان مرکز کشور ایران نام برد. مسلمانان این شهر را (جی)و در طول تاریخ به نام های اسپاهان یا شهر سواران و همچنین صفاهان و صفاهون نام نهاده اند. ورود اسلام و گسترش آن و تاثیر عمیق فرهنگ اسلامی در زیر بنای ساخت شهر اصفهان و وجود هنرمندان ایرانی باعث گردید تا یکی از زیباترین شهرهای مذهبی جهان که در آن نمودهای فرهنگی با ارزش از جمله مساجد و مناره ها و مدارس علمیه بود،شکل بگیرد.
در دوره دیالمه،صاحب بن عباد که مردی کریم و فاضل بود،اصفهان را به مرکز علم و ادب و هنر تبدیل کرد و فضلا و دانشمندان را به آنجا کشاند. در دوران سلجوقیان ، آبادانی اصفهان با ساخت مساجد،کوشکها، باغستان ها و عمارتهای با شکوه رونق گرفت و مرکزیت یافت. با حمله مغول صدمات بسیاری به این شهر وارد شد و از رونق و حشمت آن کاسته گردید.
در دوران صفویه ،اصفهان مجدداً به پایتختی برگزیده شد و بر اساس سبک نوین شهرسازی (سبک صفوی) با احداث چهارباغ،میدان نقش جهان و مجموعه ای از کاخ ها و باغات و ابنیه تاریخی به یکی از زیباترین شهرهای جهان تبدیل شد. تا حمله افاغنه، آرامش و آسایش خاصی در این شهر حکم فرما بود. در دوران زندیه و قاجاریه، انتقال پایتخت از اصفهان به شیراز و تهران و بی توجهی شاهان قاجار به عمران و آبادی اصفهان ،مجدداً از اعتبار و ارزش آن کاسته است. متاسفانه در دوران حکومت قاجار، اغلب باغات و ابنیه تاریخی به ویرانی گرایید و سیر نزولی شهر اصفهان در کلیه عرصه های کالبدی، اقتصادی و اجتماعی آغاز شد.
با شروع حکومت پهلوی و با حاکمیت یافتن دیدگاه های نوگرایانه و بی توجهی به ارزش های بافت و بناهای کهن، با احداث خیابان های جدید،بافت کهن قطعه قطعه شد. با تصویب طرح های جامع و ارگانیک، گسترش پیوسته شهر به ویژه در سمت شمال و شمال غربی پیشنهاد شد. در طرح تفصیلی ارگانیک، طرح تجدید نظر در طرح جامع اصفهان و طرح تفصیلی آن دیدگاه های طرح های جامعه قبلی در بافت کهن تا حدودی تعدیل شد و در طرح های اخیر الذکر، گسترش ناپیوسته شهر، به ویژه در جانب جنوب که محور تاریخی گسترش اصفهان بوده، تقویت گردیده و احیاء استخوان بندی تاریخی اصفهان مورد توجه قرار گرفت. در دوران اخیر با افزایش قیمت زمین و مسکن و هجوم گسترده برای سکونت و فعالیتهای تجاری، دفتری و خدماتی، حوزه جنوب زاینده رود به یکی از پررونق ترین حوزه های شهری اصفهان تبدیل شد و متحمل دگرگونی های اساسی کالبدی، فضایی گردید.(هنرفر، 1350)
مشخصات جغرافیایی شهر اصفهان
شهر اصفهان با طول جغرافیایی 51 درجه و 39 دقیقه و 40 ثانیه شرقی و عرض جغرافیایی 32 درجه و 38 دقیقه و 30 ثانیه شمالی در مرکز کشور قرار دارد.
مهمترین رودخانه ای که در مرکز فلات ایران جاری است ، زاینده رود نام دارد که از ارتفاعات زرد کوه بختیاری (کوهرنگ) سرچشمه گرفته و پس از طی مسافتی در حدود 360 کیلومتر از غرب به شرق، منطقه اصفهان را آبیاری می کند و در 140 کیلومتری مشرق اصفهان در باتلاق گاوخونی فرو می رود. اصفهان در مرکز فلات ایران واقع شده و منطقه است نسبتاض کوهستانی ،ارتفاع متوسط آن از سطح دریا 1500 متر و کوه های آن از شمال غربی به جنوب شرقی امتداد دارد. ارتفاع کوه صفه در جنوب شرق اصفهان به 2232 متر می رسد. کوه معروف به کرکس به ارتفاع 3350 متر به خط مستقیم در 50 کیلومتری شمال اصفهان واقع شده که اغلب پوشیده از برق است (سفقی، 1373)
وضعیت اقتصادی
از دقیم الایام اقتصاد اصفهان بر کشاورزی استقرار بوده است. وجود آبهای زیر زمینی فراوان و زمین های حاصلخیز باعث شده شهر اصفهان از مهمترین نواحی کشاورزی کشور ما به حساب آید. اگرچه استقرار اصفهان در مرکز ایران میزان بارندگی در این شهر را کم کرده است. اما مردم اصفهان، از دیرباز با ایجاد نهرهای متعدد آب رودخانه زاینده رود را به گوشه و کنار شهر برده اند تا به این وسیله زمین های بیشتری زیر کشت برود. مهمترین محصولات کشاورزی اصفهان چغندر قند، پنبه ، غلات، گندم، جو، برنج، سبزیجات و میوه جات است. وجود کارخانه های قندسازی در اصفهان و اطراف باعث شده تا زارعین به کش چغندر قند تشویق شوند و زمین های بیشتری را به کشت این محصول اختصاص دهند. کارخانه های ریسندگی و بافندگی نیز موقعیت کشت پنبه را در اصفهان مطلوب کرده است و کشاورزان به کاشت آن علاقه بیشتری نشان می دهند. اوضاع اقلیمی اصفهان
دانلود مقاله کامل درباره تاریخچه و سیر تحولات و شکل گیری استخوان بندی شهر اصفهان
