لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 41
بررسی تطبیقی چگونگی گذران اوقات فراغت جوانان ایرانی با کشورهای ژاپن و آمریکا
آذر نور
کارشناسی ارشد دانشگاه الزهرا (س)
پروین احمدی
استادیار دانشکده علوم تربیتی، دانشگاه الزهرا (س)
چکیده
اوقات فراغت، زمانی است که چگونگی گذراندن آن در شکل‌گیری، تداوم شخصیت، هویت یابی و پرورش خلاقیت جوانان نقش بسزایی دارد. متخصصان تعلیم و تربیت و جامعه شناسان، جوانان خلاق و مبتکر را زیربنای توسعه در هر جامعه‌ای دانسته و برنامه‌ریزی برای این اوقات را مکمل برنامه‌های رسمی و تربیتی به شمار می‌آورند. با توجه به اهمیت و نقش این اوقات، هدف عمده پژوهش حاضر بررسی تطبیقی چگونگی گذران اوقات فراغت جوانان در کشورهای ایران، آمریکا و ژاپن بوده و در این زمینه تمرکز خود را بر بررسی جایگاه اوقات فراغت، نقش و میزان مشارکت جوانان و همچنین نقش بخش غیر دولتی در برنامه‌های اوقات فراغت در این سه کشور قرار داده است.
نتایج به دست آمده از این پژوهش حاکی از آن است که در مقایسه با کشورهای آمریکا و ژاپن، در ایران فعالیت‌های اوقات فراغت از جایگاه و اهمیت خاصی در کنار برنامه‌های درسی رسمی برخوردار نبوده و نقش مکمل برنامه‌های درسی را نداشته و نیز در راستای برنامه‌های درسی و اهداف آن قرار ندارند. همچنین نقش و مشارکت جوانان و نوجوانان در تصمیم گیری، برنامه ریزی، تدوین، اجرا و ارزشیابی برنامه‌های اوقات فراغت بسیار کم رنگ و ناچیز است. همچنین نقش مراکز غیر دولتی در برنامه‌ریزی و مدیریت اوقات فراغت قابل توجه نبوده ولی در سال‌های اخیر رو به افزایش است. ()
کلمات کلیدی: اوقات فراغت، جوان، مشارکت
مقدمه
توجه به مسائل اجتماعی مردم به خصوص جوانان، امروزه در سراسر جهان ابعاد تازه‌ای یافته است. رشد و توسعه هر جامعه‌ای درگیر تربیت جوانانی متعهد و خلاق و متخصص است. برای رشد و شکوفایی استعدادها، خلاقیت‌ها و تربیت جوانان مبتکر باید به اوقات فراغت آنها توجه نمود. ارزش اوقات فراغت در زندگی افراد به حدی است که گروهی از کارشناسان معتقدند هر نقش اجتماعی که امروزه هر یک از ما در زندگی ایفا می‌کنیم، حاصل نحوه گذراندن عمرمان در زمان‌های فراغت بوده است. زمان‌های رهایی از فکر و اندیشه‌ی چارچوب بندی شده برای کار و تحصیل دارای اهمیت فوق‌العاده‌ای است. چرا که علاوه بر گذراندن این فرصتها به گونه‌ای مفرح، مسائل تربیتی و جامعه پذیری نیز در آنها مطرح می‌شود. بنابراین اگر طرح و نقشة زندگی و کار افراد جامعه به خصوص قشر نوجوان و جوان با برنامه‌هایی که برای اوقات فراغت خود تنظیم می‌کنند فرق داشته باشد یا تفریحات و فعالیت‌های فراغتی آنان از نظر ارزشی و فرهنگی با آموزه‌ها و ارزش‌های اجتماعی متفاوت باشد، اوقات فراغت به یک مشکل اجتماعی تبدیل خواهد شد. بنا به گفته یونسکو جوانان ارزشمندترین منبع برای جوامع هستند (دبیرخانه شورای عالی جوانان، 1378). این منبع به طور طبیعی فکری باز و روشن دارد، پویا و خیرخواه و خلاق است و نگاهش به آینده به آن اجازه می‌دهد فعال‌ترین گروه در هر جامعه انسانی باشد. بنابراین، ضروری است که بهترین فرصتها را برای مشارکت به جوانان داد. حضور مؤثر و نقش مشارکت افراد در تعیین سرنوشت خود و جامعه بر هیچ کس پوشیده نیست و از سوی اکثر صاحب‌نظران تعلیم و تربیت و علوم اجتماعی دائماً مورد تأکید قرار گرفته است. در تحقیقی که توسط سازمان ملی جوانان انجام شده این نتیجه حاصل شده که اکثر جوانان (9/56 درصد) تمایل زیادی جهت شرکت در طراحی و تدوین برنامه‌های فراغتی نشان داده‌اند (سازمان ملی جوانان، 1383).
بیان مسئله
رشد و توسعه‌ی هر جامعه به میزان مشارکت افراد آن جامعه بستگی دارد. از نظر کیم ووچونگ کشوری که برای رسیدن به اهدافش همة مردم را به مشارکت بگیرد قهرمان تاریخ خواهد شد (کیم و وچونگ، 1373، ص 22).
در تحقیقی که فعالیت‌های فوق برنامه و آثار آن توسط بس میلر مورد بررسی قرار گرفته، دیده شده دانش آموزانی که در این فعالیت‌ها شرکت دارند، اخلاق بهتر، عادات کاری بهتر، پیشرفت تحصیلی بیشتر، تمایل زیادتری به مدرسه، احساس تعلق به اجتماع و رفتار بهتری با والدین دارند (www.niost.org).
بنابراین سیاست گذاری و برنامه ریزی مناسب درباره جوانان، حضور مؤثر آنان را در این ورطه می‌طلبد. در پژوهش‌هایی که استوار بر قویی و مهدیان اجام داده‌اند به عواملی اشاره می‌کنند که مانع حضور مؤثر دانش‌آموزان در فعالیت‌های فوق برنامه می‌شوند، از جمله این عوامل، عدم بکارگیری مربیان مجرب و آگاه، کمبود فضا و امکانات کافی می‌باشد (استوار برقویی، 1380؛ مهدیان، 1373).
با توجه به صنعتی شدن جوامع و افزایش زمان فراغت و گونه‌های جدیدی از آن، مشاهده می‌شود که جوانان امروزی، بیش از هر زمان دیگر اوقات فراغت دارند. این اوقات و مسائل مربوط به آن، از مهمترین مباحث اجتماعی در جوامع امروز است و به دلیل پیامدهای اخلاقی، اجتماعی، روانی و فرهنگی مهم آن، توجه خاص جامعه شناسان و مربیان تعلیم و تربیت را جلب نموده است. این زمان که به گفته اندیشمندان، استراحت، تفریح، رشد شخصیت و شکل‌گیری هویت، ارتقای آگاهی‌ها، پرورش و شکوفایی استعدادها و خلاقیت‌ها را در بر می‌گیرد، طبق تحقیق چارلز رایت میلر در هر سال 1930 ساعت یا 22 درصد متوسط عمر یک انسان را تشکیل می‌دهد که با صنعتی شدن جوامع و پیشرفت وسایل ارتباط جمعی، این زمان در حال افزایش است (سازمان ملی جوانان، 1381).
در همین راستا، توجه به چگونگی اوقات فراغت جوانان در جهان و به خصوص در کشور ایران که در ردیف یکی از جوانترین کشورهای دنیا از نظر ترکیب جمعیتی است (65 درصد جوان)() ابعاد تازه‌ای یافته است.
جوانان به عنوان یکی از پویاترین گروه‌های اجتماعی، از یک طرف، دارای توان و انرژی و از طرف دیگر، دارای تمایلات و احساسات و عواطف متفاوتی هستند که با قرار گرفتن این توان و انرژی در مسیری مناسب، می‌توان پاسخی در خور و شایسته برای خواسته‌ها و تمایلات مشروع آنان یافت و شاهد شکوفایی استعدادها، خلاقیت‌ها، رشد و بالندگی شخصیت آنها بود. به همین دلیل، لزوم برنامه ریزی برای جوانان و اوقات فراغت آنان به صورت یکی از برنامه‌های مهم برای ملت‌ها و دولت‌ها در آمده است (سازمان ملی جوانان،
دانلود مقاله درباره بررسی چگونگی گذران اوقات فراغت جوانان
