تولد امام حسن مجتبی:
علامه اربلی می نویسد:تولد امام حسن مجتبی در سه شنبه نیمة ماه رمضان سال سوم هجرت رخ داده است.
امام حسن سبط اکبر و فرزند فاطمة زهرا(س) بود و مورد توجه خاص خاندان نبوت قرار داشت.
دولابی می نویسد علی با فاطمه ازدواج کرد و پس از دو سال حسن متولد شد .
امام حسن مجتبی هشت ساله بود که جدش رحلت فرمود و 27 ساله بود که پدرش امیرالمؤمنین شهید شد و شش ماه خلافت داشت و به علت نامناسبی اوضاع با معاویه صلح کرد.
القاب امام حسن مجتبی
القاب آن امام عبارتند از:تقی،طیب،زکی،سید،سبط،ولی،امیر،مجتبی و …
کنیه امام حسن مجتبی
کنیة آن حضرت ابو محمد بوده
پدر و مادر
پدرش امیرالمؤمنین و مادرش فاطمة زهرا سلام الله علیها و شیر دهندة آن امام
ام الفضل دختر عباس بن عبدالمطلب نام داشت.
روایت کرده اند که یک روز ام الفضل حضور پیغمبر (ص) آمد و عرض کرد خواب دیده ام که یکی از اعضای تو در خانة من است پیغمبر فرمود خواب تو درست است،دخترم فاطمه پسری می آورد که تو او ارا شیر خواهی داد(دوائر المعلوم صفحة 23)
امام حسن از نظر پیغمبر
نسائی از عبدالله بن شداد روایت می کند که پدرش گفت با پیغمبر خدا(ص) برای نماز عشاء بیرون رفتم و پیامبر حسن را با خود آورده بود پس از آنکه پیامبر به سجده رفت حسن بر دوشش بالا رفت و پیامبر سجده را آنقدر طول داد تا حسن فرود آمد.
مردم پس از نماز گفتند یا رسول الله ما گمان کردیم حادثه ای رخ داده و یا وحی نازل شده است،پیامبر فرمود هیچ کدام نبوده بلکه فرزند دلبندم حسن بر دوش من بالا رفته بود،خواستم که او با اختیار خود فرو آید لذا سجده را طول دادم تا پائین آید.
نبهانی می نویسد:ابو محمد حسن بن امیرالمؤمنین سبط رسول الله آخرین خلفاء راشدین است که تولدش نیمة رمضان سال سوم هجرت رخ داده و جدش نام او را حسن نهاد و روز هفتم موهای سرش را زد و در مقابل آن نقرة خالص به مردم داد نبهانی در ادامه می نویسد امام حسن(ع) ده با پیاده به خانة خدا رفت و می گفت من از خداوند خجالت می کشم که ببیند من سواره به خانة او می روم.
آن امام سه مرتبه اموال خود را بین مردم تقسیم کرد و پس از پدرش چهل هزار نفر با او بیعت کردند ولی این بیعت هفت ماه بیشتر طول نکشید و آنها بیعت خود را شکستند و امام حسن هم به ناچار با معویه صلح کرد و در آخرین ساعات کناره گیری از خلافت خطبه ای خواند که کلماتش مردم را به گریه انداخت ولی متاسفانه خلافت را معاویه برد.
فصاحت،بلاغت،نثر و نظم امام حسن(ع)
امام حسن (ع) در فصاحت و بلاغت و نظم و نثر بزرگترین شاگرد مکتب امیرالمؤمنین بود و با بیش از 20 خطبه و چندین نامه از آن حضرت باقی مانده است.
ابن بابویه از اصبغ بن مباته روایت کرده که روزی علی(ع)به فرزند خود حسن فرمود بر فراز منبر شو و کلامی بگو.حسن عرض کرد ای پدر چگونه بر منبر روم و سخن بگویم در حالی که شما در میان مردم نشسته باشید و ببینید و بشنوید حضرت علی (ع) فرمود پدر و مادرم فدای تو باد خود را از تو پنهان می دارم و می شنوم و می بینم و تو مرا نمی بینی پس بنابر این حسن بر بالای منبر رفت و حمد و ثنای الهی را به جا آورد و درود بر رسول خدا فرستاد و بعد فرمود ای مردم من خود از جدم رسول خدا
شنیدم که فرمود:انا مدینت العلم و علی بابها و من دخل مدینت العلم الامن بابها و از منبر پائین آمد.
سخاوت و بخشش امام حسن(ع)
امام حسن (ع) از سخاوتمند ترین افراد بود.
روزی امام حسن(ع) مردی را در کوچه مشاهده کرد که می گفت خدایا ده هزار درهم به من بده.امام حسن نزدیک مرد رسید و او را به منزل خویش دعوت کرد و مورد تفقد قرار داد.آن مرد از سختی های زندگیش سخن گفت،امام حسن (ع) فرمود حق ما را غصب کرده اند و اموالمان را برده اند و چیزی برای ما نگذاشته اند اگر بپذیری اندکی از موجودی منزل را به تو بدهم و برای کمی این موجودی از تو معذرت می خواهم آنگاه فرمود غلامان موجودی را آوردند و به مرد دادند وقتی مرد خوب توجه کرد دید که پنجاه هزار درهم است سپس رو به امام حسن(ع) کرد و گفت شما پنجاه هزار درهم به من داده اید و از من معذرت می خواهید!
شامل 12 صفحه word
دانلود تحقیق امام حسن مجتبی
