اگر اندکی دقت کنید،متوجه خواهید شد که شما آگاهانه و یا ناخود آگاه به دنبال دوست هستید.اما آیا تا کنون فکر کرده اید که دوستی چیست و دوستی حقیقی کدام است؟ از آنجا که انسان موجودی اجتماعی است،صرف نظر از اینکه در چه جامعه ای زندگی می کند طبعاً به دنبال یافتن یاران و دوستان وهمراهانی برای خود است.البته چون این گزینش در میان اقوام و ملل مختلف،شکل های متنوعی پیدا می کند و با انگیزه های گوناگون یا بر اساس احساسات متفاوت عقلانی،عاطفی و غیر از آن به وجود می آید،تعاریف مختلفی نیز از این واژه ارائه شده است.گروهی دوستی را صرفاً به معنای"معاشرت"دانسته اند.گروهی دیگربراین باورند که دوستی عبارت است از یک نوع ارتباط خاص که در مقاطع مختلف و یا در زمانی خاص،میان افراد پیدا می شود.برخی دیگر نیز معتقدند که دوستی یک نوع قرار داد اخلاقی است که با انگیزه های خاص دنیوی و اخروی بین افراد به وجود می آید.
● دوستی یعنی چه ؟
در تفسیر المیزان درتوضیح کلمه"أَخِلاّء"دوستی چنین تعریف شده است:"کلمه أخلاّء جمع خلیل به معنای دوست است.و اگر دوست را خلیل گفته اند بدان جهت است که آدمی،خُلّت یعنی حاجت خود را به او می گوید.و ظاهراً مراد از اخلاّء،مطلق کسانی است که به یکدیگر محبت می کنند.چه متقین و اهل آخرت که دوستی شان با یکدیگر به خاطر خداست(نه به خاطر منافع مادی)و چه اهل دنیا که دوستی هایشان به منظور منافع مادی است در کتاب " المحجّهٔ البیضاء"،دوستی چنین تعریف شده است:"دوستی یعنی همنشینی،معاشرت و گفتگوی انسان با افرادی که به آنها علاقه و محبت دارد،زیرا با غیر دوست معمولاً کسی قصد معاشرت ندارد.این دوستی و ارادت و محبت،یا لِذاته است(یعنی به خودی خود مطلوب است)و یا مجازی و واسطه ای است که انسان به وسیله آن به دوست حقیقی برسد."
بنابراین دوستی ها ممکن است براساس منافع مادی و خواهش های نفسانی و اغراض و احساسات باشد و یا بر اساس یک انگیزه صحیح.با استفاده از آنچه گذشت،دوستی صحیح بر اساس معیارهای دینی را این چنین تعریف می شود:
محبت،علاقه،ارتباط روحی،حسن معاشرت و گفتگو میان دو فرد و یا بین افراد جامعه با ملاک صحیح و انگیزه های الهی،به طوری که دوستان بر اساس آن بتوانند نیازهای فردی و اجتماعی و احتیاجات دنیوی و اخروی خود را تأمین کنند.
تحقیق-دوستی و دوست یابی(101صفحه)
