دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین صفحه*
فرمت فایل : Word(قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه : 20
فهرست مطالب:
شرح ثابتهای عددی
طبقه بندی های تایپ دیتا :
طبقه بندیهای عددی «راپر» (wrapper)
دامنه و عمر متغیر :
استفاده متغیرهای محلی :
متغیرهای نمونه و متغیرهای طبقه بندی :
بارخورد 2-2 :
اجزاء متن :
متن فرضیه :
اجزای TextField حرفهای سازنده :
مثالها :
اجرای متن گستره - فرصتهای سازنده
قرار دادن ارزشهای اولیه برای یک (متن گستره)
روشهایی برای اجزاء متن :
روشهای ضمیمه :
روش ضمیمه - مثالها
Prompts برای اجزای متن :
شرح ثابتهای عددی :
جاوا رمز بکار می برد تا در نهایت مشخص کند که ارزش یک دیتا باید در طول اجرای برنامه کاربردی ثابت باقی بماند . ادامه دادن قراردادهای مثل زیر نامیده می شود .
- برای نشان دادن تایپ دیتا با یک پیشوند حرف کوچک شروع کنید .
- برای بقیه اسم همه حرف بزرگ را استفاده کنید .
- برای تسهیل خواندن اسم کلمه ها را با خط کشیدن (Underline) زیر آن متمایز کنید .
کلمات کلیدی نهایی را قبل از تایپ دیتا قرار دهید . شما باید ارزشی را برای مقدار ثابت تعیین کنید . مقداری که در حین انجام برنامه تغییر پیدا نکند .
مثالهای بالا یک مقدار ثابت را برای زمینه عددی صحیح و یکی را برای float نشان می دهد . شما می توانید ثابتهای هر تایپ دیتا را بوجود بیاورید فقط باید اطمینان حاصل کنید تمام حروف در ثابت و تایپ دیتا مشابه باشد . حرف f یک حرف float را بوجود می آورد . برای ارائه یک ثابت بلند می توان از L با دو حرف استفاده کرد .
طبقه بندی های تایپ دیتا :
جاوا از طریق شامل شدن طبقه بندیهای برای کار کردن دیتا بر روی تایپ های دیتای اولیه توسعه می یابد . هرطبقه بندی دیتا روشهایی برای کمک به کاربرد دیتا دارد .
یکی از سودمندترین طبقه‌بندی‌ها پشت سرهم آوردن طبقه است . شما در تایپ های اولیه دیتا می بینید که جاوا یک تایپ نصفه دارد . اما یک تایپ نصفه تغییر پذیر می تواند فقط یک حرف را بگیرد . بطور معمول شما چندین حرف را نیاز دارید ذخیره کنید مثل نگه داشتن یک اسم .
نشان دادن موضوعهای مرتب با استفاده از فرصتهای مشابه برای تایپهای دیتای اولیه :
طبقه بندیهای عددی «راپر» (wrapper)
همچنین طبقه بندیهای برای نگه داشتن داده های شماره کافی وجود دارد .
دامنه و عمر متغیر :
هنگامی که شما متغیرها و ثابت ها را نشان می دهید می توانید عمل آنها را انتخاب کنید . محل قرار گرفتن تعیین می کند که کجاها متغیرها و ثابت ها می‌توانند استفاده شوند (جایی که در دسترس هستند) «دامنه» نامیده می‌شوند. همچنین محل اعلام «عمر مفید» ثابت یا متغیر را مشخص می کند که چگونه ارزش در حافبظه باقی می ماند و بوسیله برنامه مورد استفاده قرار می گیرند.
شما همچنین تعریف را در کنار طبقه بندی یا متد قرار دهید . ثابت ها و متغیرهایی که شما در طبقه بندی بیان می کنید برای همه متدها در طبقه های قابل دسترسی هستند و تا زمانی که مضوع در حافظه هست موجود می‌باشند. با این حال متغیرهایی که در کنار یک متد بیان می کنید می تواند فقط در کنار آن متد دیده و استفاده شود . این متغیرها که دو متغیرهای محلی نامیده می‌شوند هنگامی که روش پایان می پذیرد از حافظه پاک می شوند . هر زمانی که برنامه روشی را بخواند یک متغیر جدید در حافظه بوجود می آید .
دامنه و عمر مفید همچنین غالبند که از شناساگرها بخواهند شما اجزا سازنده مثل (متن فرضیه) و کارها را بوجود بیاورید بطور کلی شما یک شناساگر (مشخص کننده) نشان می دهید و در صدر طبقه بندی جزء تشکیل دهنده را قرار دهید . پس شناساگر برای جزء سازنده در همه متدهای طبقه بندی در دسترس است پس همه اجزا به هر یک روش طبقه بندی رجوع داده شود که شامل متد (in it) می باشد
