با فرمت word و در 9 صفحه
در طی نیمه اول حاملگی ، مایع آمنیوتیک با عبور آب و ملکولهای کوجک دیگر از میان پرده امنیون و پوست جنین ساخته می شود . در تریمستر دوم سه ماهه جنین شروع به ادرار کردن ، بلع و استنشاق مایع آمنیون می کند و بدین ترتیب ماتیع آمنیوتیک کنترل می شود . حجم مایع آمنیوتیک بطور طبیعی در هفته 36 بارداری به یک لیتر یا کمی بیشتر می رسد . اما پس از این زمان حجم مجدداً کاهش یابد . میزان نرمال آن در زمان ترم حدود هشتصد میلی لیتر است . پس از سپری شدن موعد زایمان ممکن است که میزان مایع تنها چند میلی لیتر و یا کمتر باشد . افزایش غیرطبیعی در حجم مایع آمنیوتیک می تواند منجر به مشکلات عدیده ای در حاملگی شود که نیاز به تشخیص و درمان به موقع دارد .
تعریف
افزایش حجم مایع آمنیوتیک بیش از دو هزار میلی لیتر بیشتر از حد طبیعی را تحت عنوان هیدرآمنیوس و یا پلی هیدر آمنیوس می خوانند . هیدرآمنیوس ممکن است به صورت مزمن ایجاد شود و یا در عرض چند روز بصورت حاد عارض شود .
امروزه پلی هیدرآمنیوس قبل از پارگی پرده های جنینی با استفاده از سونوگرافی به یک علت اشاره خواهد داشت اما در بیشتر از 3/2 موارد ، نهایتاً هیدرآمنیوس بعنوان ایدیوپاتیک ( Idiopathic ) ( با علت ناشناخته ) شناخته می شود . نخستین اقدام با کاربرد سونوگرافی جهت تعیین هیدرآمنیوس ، اندازه گیری عمیق ترین قطر عمودی در فضای مایع آمنیوتیک بوده که حجم مایع مایع آمنیوتیک بیش از حد طبیعی بصورت فضای آمنیوتیک با قطر عمودی بیش از هشت سانتی متر تعریف می شد . سپس گوهی دیگر از محققین ، شاخص مایع آمنیوتیک ( Amoniotic Fluid Index ) را به عنوان معیار استاندارد دقیق و موثرتری جهت تعیین حجم مایع آمنیوتیک پیشنهاد نمودند . شاخص فوق از جمع کردن اندازه عمق عمودی بزرگترین فضای موجود در هر یک از چهار ربع رحم بدست می آید با استفاده از روش اندازه گیری ای . اف . آی محققین پلی – هیدرآمنیوس واضح را بصورت میزان شاخص بالاتر از 24 سانتی متر معرفی نمودند . با استفاده از این شاخص معمولاً ای . اف . آی پلی هیدرآمنیوس خفیف 25-30 سانتی متر ،متوسط 1/35 سانتیمتر در نظر گرفته می شود .
شیوع
علت شناسی
علائم بالینی
عوارض مادری ، جنینی
ارزیابی
راههای درمانی
درمان مستقیم جنینی
آمنیوسنتزسریال
مهار کننده های سنتز پروستاگلاندین
اثرات جانبی مادری
اثرات جانبی جنینی
سولینداک
نتیجه گیری
تحقیق درمورد پلی هیدر آمینوس
