فرمت فایل :powerpoint (لینک دانلود پایین صفحه) تعداد صفحات 20 صفحه
نخستین گام برای تصمیم گیری جهت وارد شدن به فعالیت ورزشی:
باورهای اجتماعی
رسانه ها
خانواده
دوستان
محیط
نخستین گام برای تصمیم گیری جهت وارد شدن به فعالیت ورزشی:
باورهای اجتماعی
رسانه ها
خانواده
دوستان
محیط
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 19
تاریخچه تربیت بدنی در ایران
تربیت بدنی در ایران باستان
ایرانیان به اهمیت و ارزش توانایی و سلامت بدن به عنوان وسیله بسیار مهمی برای فراهم آوردن ارتش سلحشور و پیروزمند پی برده بودند. به استثنای فرزندان طبقه اعیان و شاهزادگان تقریباً همة آموزش و پرورش به تربیت بدنی محدود می شد.
کودکان تا 7 سالگی زیر نظر مادر پرورش می یافتند و پسران از 7 سالگی تحصیلات رسمی خود را آغاز می کردند و از همان هنگام رسماً متعلق به کشور شناخته و تا 15 سالگی به آموختن فنون نظامی مشغول و از 15 سالگی در خدمت ارتش تا 50 سالگی بودند و فرزندان اعیان و شاهزادگان به روایت هرودوت تا 20 سالگی و به روایت استرابون تا 24 سالگی به تحصیل ادامه می دادند و برای فرماندهی سپاه و حکمرانی و دادرسی آماده می شوند.
این تربیت در تاریخ تعلیم و تربیت نخستین نمونه کنترل آموزش و پرورش و به وسیله دولت بود ارتشیان از 50 سالگی یا مسئولیت پادگان ها را بعهده می گرفتند و یا در سازمانهای عمومی مشغول می شدند در بازنشستگی به کار تعلیم داوطلبان می پرداختند.
هرودوت: ایرانیان از 5 سالگی تا 20 سالگی 3 چیز را می آموختند سواری – تیر و کمان – شنا. جوانان تمرینات روزانه را از طلوع آفتاب با دویدن – پرتاب سنگ و نیزه آغاز می کردند از تمرینات معمولشان با جیره اندک و تحمل گرما و پیاده روی طولانی و عبور از رودخانه و شکار و جستن بر روی اسب و چالاکی بود.
ورزشهای قدیم ایران اسب سواری – تیراندازی – شکار – چوگان – شنا
نکته قابل توجه: ایرانیان برای ورزش و پرورش بدن عقیده داشتند ورزش پروراننده صفات نیکی همچون شجاعت، جوانمردی فروتنی نیز می باشد.
مقام پهلوانی در ایران باستان از اهمیت خاصی برخوردار بوده است.
مدیریت سازمانهای ورزشی
تاریخچه تشکیل تربیت بدنی در ایران
اولین سازمان رسمی متولی ورزشی در ایران سال 1306 که قانون اجباری کردن ورزش در مدارس تصویب شد.
به پیشنهاد وزیر وقت فرهنگ سید محمد تدین ورزش در برنامه درس مدارس به صورت رسمی قرار گرفت. اولین انجمن تربیت بدنی ورزشی در اردیبهشت 1313 به طور رسمی در منزل حکیم الملک پا گرفت. در این جلسه اولین تشکیلات رسمی تربیت بدنی با ریاست حسین علاء پی ریزی شد. انجمن ملی تربیت بدنی در ابتدا بیشتر تأکید بر ورزش مدارس و برگذاری مسابقات داشت به مرور زمان تشکیل پیش آهنگی مطرح و در مهر ماه سال 1313 نخستین انجمن تربیت مربیان ورزش و پیش آهنگی تشکیل شد.
این انجمن در کنار انجمن ملی تربیت بدنی فعالیتهای ورزشی در سطح خردسالان و نوجوانان را انجام می داد بعدها سازمان تربیت بدنی و پیش آهنگی ایران تشکیل و ادیب السلطنه به ریاست آن برگزیده شد مدت ریاست او شش سال طول کشید.
در سال 1320 مجدداً حسین علاء رئیس سازمان تربیت بدنی و پیش آهنگی شد از اقدامات او دعوت چند کارشناس تیم ورزشی خارجی به کشور بود. «این زمان نقطه شروع فرهنگ ورزشی غربی در ایران است. » ارائه ورزشهای کلاسیک غربی و استقبال مردم به ساخت اولین ورزشگاه به نام امجدیه در سال 1319 منجر شد که صرفاً به فوتبال و دو میدانی اختصاص داشت.
در سال 1320 تربیت بدنی عمومی به عنوان بخشی که برای عامه مردم است استقلال خود را تحت عنوان انجمن تربیت بدنی اعلام داشت و ورزش در سطح نوجوانان و جوانان به وزارت فرهنگ که متولی آموزش و پرورش عمومی بود انتقال یافت. (این اولین شکاف بین ورزش و تربیت بدنی بود که ورزش دانش آموزی را از ورزش عمومی و قهرمانی جدا ساخت).
در سال 1326 ایران به عضویت کمیتة بین المللی المپیک درآمد. یک سال بعد ورزشکاران ایرانی در بازی های المپیک 1948 لندن حضور یافتند. اولین حضور رسمی
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 29
ارزشیابی از درس
شیوه های ارزش یابی
رویکرد اساسی درس تربیت بدنی، فراهم کردن زمینه های ارتقای سطح آمادگی جسمانی و سلامتی دانش آموزان و ویژگی های شخصیتی مثبت از طریق فعالیت فردی و گروهی است و در این مهم حرکت به عنوان ابزاری جهت دست یابی به هدف عمل می کند.
بدیهی است ارزش یابی این درس، تحت تأثیر رویکرد آن قرار می گیرد. بدین معنا که ارزش یابی در درجه ی اول وسیله است که به طور مستمر بازخوردهایی را فراهم می آورد تا دانش آموزان از نقاط ضعف خود مطلع شوند و با دریافت راه حل های مناسب آموزشی، گام های مؤثری در زمینه ی دست یابی به سلامت جسمانی بردارند.
از طرف دیگر، بازخوردهای دریافتی به اصلاح روند آموزش و روش تدریس منجر می شود و به این ترتیب، ارزش یابی خود وسیله ای در جهت ارتقای سطح سلامتی است.
چند نکته ی اساسی در ارزش یابی
در درس تربیت بدنی اهداف مهارتی، جایگاه ویژه ای دارند و سهم قابل توجهی از اهداف کلی را به خود اختصاص می دهند.
اهداف شناختی هرگز اهداف مهارتی را تحت الشعاع قرار نمی دهند و به عنوان پشتوانه ای نظری برای شفاف سازی مفاهیم کلیدی مرتبط با اهداف مهارتی عمل می کنند.
برای دست یابی به اهداف شناختی و نگرشی، دو فرصت یادگیری فراهم می شود:
الف- دروس شناختی که فرصتی را برای تعامل بین دبیر و دانش آموزان و هم چنین دانش آموزان با یک دیگر درباره ی مفاهیم اساسی هم چون آمادگی جسمانی، مهارت های ورزشی، ایمنی در ورزش، بهداشت و تغذیه ی ورزشی و هدف های تربیت بدنی به شکل نظری فراهم می کند.
ب- دروس مهارتی که با محور قرار گرفتن دبیر محترم تربیت بدنی، رفتارهای دانش آموزان تحت نظارت قرار می گیرند و با یادآوری مباحث آموخته شده در کلاس دانشی، به شکل تذکر هدایت و مدیریت می شوند. زمان برگشت به حالت اولیه نیز فرصت مناسبی است که تذکرات به شکل مبسوط تر ارائه و عادات مناسب و شایسته جایگزین شوند.
پیش بینی مباحث آشنایی با هدف های تربیت بدنی در بخش هدف های شناختی بر نگرش فرد و تأمین اهداف نگرشی تأثیر مستقیم و مؤثری دارد.
در حیطه های شناختی هدف اصلی آشنایی و درک مفاهیم اساسی تربیت بدنی و اصول قوانین است. به این ترتیب، مبنای ارزش یابی، سنجش محفوظات دانش آموزان نیست.
ارزش یابی مستمر به دلیل فراهم کردن بازخوردهای دائمی باید مورد تأکید واقع شود.
ارزش یابی صرفاً بخشی از کل برنامه ی آموزشی است و نباید فرآیند آموزش را تحت الشعاع قرار دهد.
ارزش یابی مرتبط با بخش نگرشی در طول سال تحصیلی و به شکل ارزش یابی مستمر انجام می شود.
نوع و روش ارزش یابی باید متناسب با یادگیرنده و کلاس باشد.
ارزش یابی از سطح مهارت های ورزشی و فعالیت های جسمانی دانش آموزان معلول بسته به نوع معلولیت آنان تعدیل و ارزش یابی متناسب با سطح مورد انتظار انجام می شود.
در مورد افرادی که با تشخیص و صلاحدید پزشک معتمد به هیچ وجه امکان انجام مهارت های ورزشی و فعالیت های جسمانی وجود ندارد، ارزشی یابی از بخش هدف های شناختی و فعالیت های خارج از کلاس به عمل می آید.
ابزار اندازه گیری
آزمون های مورد استفاده در درس تربیت بدنی عبارت اند از:
انواع آزمون های تشریحی، پرسش و پاسخ، چند گزینه ای و … برای حیطه ی شناختی.
آزمون های استاندارد شده و آزمون های معلم ساخته ی آمادگی جسمانی.
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 30
تربیت بدنی و اوقات فراغت
یکی از مهمترین نعمتها، نعمت تندرستی و سلامت است که می تواند در موفقیت انسان عاملی مهم باشد.یک جامعه،یک خانواده، تنها زمانی قادر خواهد بود که راه ترقی و تکامل را طی کند که متشکل از افرادی سالم، با ارزش و پاک باشد. با توجه به این مهم تربیت بدنی و ورزش به عنوان بخشی از نیاز ساختاری انسان بایستی مورد توجه همه افراد جامعه اعم از زن و مرد، کوچک و بزرگ باشد. تربیت بدنی یک پدیده انسانی و یک ابزار موثر برای پرورش جسم و روح و ارتقا» فرهنگ و تربیت اخلاق است و می تواند زمینه ساز هویت ملی باشد.
نقش ورزش در پیشگیری از نارسائیهای بدن، ورزش درمانی وبرنامه ریزی و گسترش تربیت بدنی در سطوح مختلف زندگی عموم مردم باید مورد توجه قرار گیرد. نکته مهم این است که همه افراد جامعه از کودکان و بزرگسالان باید یاد بگیرند که تندرستی پدیده ای است که عوامل مختلفی در حفظ و بقا» و یا از بین بردن آن دخالت دارند و تربیت بدنی عامل بسیار مهم و ارزنده است که می تواند به عنوان یک وسیله آموزش علمی وواقعی مفهوم و اعتقاد به تندرستی را در افراد ایجاد نماید. در آموزش و پرورش نیز نخستین هدف، رشد ابعاد گوناگون شخصیت فرد از جنبه های جسمانی، روانی و اجتماعی و معنوی است. ورزش و هدف تربیتی آن یادگیری مهارت های رفتاری را باعث می شود و با چنین تعبیری ورزش به عنوان یک وسیله کمک کننده عملی، پیوسته با تربیت همراه است. نقش مربی ورزش است که می تواند تصمیم بگیرد که اولویت را به ورزش دهد و یا به تربیت. یعنی کدامیک اصل است و کدام یک فرع. در یک تحلیل کلی باید گفت تربیت وورزش در یک فرهنگ یا جامعه نمی تواند اجزای جداناشدنی از یکدیگر بوده باشند.، چرا که به نظر می رسد هر دو ارزش های والا و گاه متفاوت از یکدیگر را دارا باشند. تربیت بدنی دانشی است که به رشد و تکامل و بکار گیری توانائیهای بالقوه حرکتی و پاسخهای مربوط به آن و نیز تغییر و اصلاح رفتار فرد به نتیجه این پاسخها ست، توجه دارد.بین ورزش و تربیت بدنی شاخه ای از تربیت موجود است از این رو باید پیوسته با اهداف درونی تعلیم و تربیت همساز و هماهنگ باشد. آینده کودکان و جوانان، زنان و مردان جامعه ما در گرو آموزش و پرورش افراد است.توسعه جوامع شهری و روی آوردن مردم از روستاها به شهرها به طور اتوماتیک باعث روگرداندن از زندگی طبیعی و روی آوردن به زندگی مکانیکی است، افزایش وسایل پیشرفته و مدرن با تمام مزایا و تسهیلاتش اثرات منفی زیادی روی بدن انسان نهاده و اورا دچار فقر حرکتی نموده است.خوشبختانه اینک در کشور ما به ورزش بیش از بیش توجه می شود، ورزش که روزی تنها وسیله قهرمان پروری برای عرضه اندام در عرصه های مسابقات جهانی بود، به وسیله ای برای پرورش و نگه داری قوای جسمانی و روانی تبدیل شده است، از این رو طبعا تعداد کسانی که به ورزش روی می آورند بسیار بیشتر شده است.
شکی نیست که یکی از اقدامات اساسی که باید انجام گیرد، فراهم آوردن مطالب خواندنی و آموزشی است تا مردم علاقمند دریابند که ورزش به چه کار می آیدو چه فوایدی را برایشان در بردارد. فعالیتهای بدنی و ورزشی در شرایط
تجربیات مدون چالش ها ، مشکلات و موانع در رابطه با درس تربیت بدنی و ذکر راهکار ها و پیشنهادات
فرمت فایل: ورد
تعداد صفحات: 113
مقدمه
معلمان تربیت بدنی که همچون سایر معلمان، وظیفه خطیر تعلیم و تربیت را بر عهده داشته و از جهاتی که بعداً ذکر آن به میان خواهد آمد، شاید کارشان مؤثرتر نیز باشد، در طول سال تحصیلی بر خلاف نظر عامه که معتقدند، معلمان تربیت بدنی، کار راحت‌تری در مدرسه دارند. با مشکلات عدیده‌ای روبرو می‌باشند.
وابسته نبودن درس تربیت بدنی به چارچوب کلاس، نداشتن امتحان کتبی و تصحیح اوراق و... موجب شده تا عموم مردم تصور کنند، معلم تربیت بدنی راحت‌ترین و بی دردسرترین معلم مدرسه است. اما برخلاف این تصور، با مشکلات و عوامل استرس‌زای متعددی مواجهند که می‌توان با دقت به آنها به وظیفه سنگین دبیران تربیت‌بدنی، علاوه بر وظیفه‌ای که سایر همکاران بر عهده دارند پی‌برد. لذا ذیلاً به اهمّ آنها اشاره شده تا بتوان با برنامه‌ریزی دقیق از طرف مسوولین و با مساعدت همکاران در جهت حل آنها اقدام کرد:
1- کمبود یا عدم وجود امکانات و فضای مناسب ورزشی
پرواضح است، مدارسی که به جای یک توپ در زنگ ورزش، از چند توپ و علاوه برداشتن میدان فوتبال، دارای میدان‌های والیبال، بسکتبال و... باشند، موجب افزایش کارایی معلم ورزش و کاهش برخورد و تنش بین معلم و دانش‌آموزان می‌شود. همچنین کمبود فضای مناسب ورزشی در برخی مدارس، منجمله مدارس غیر انتفاعی استیجاری که بعضی دانش‌آموزان مجبورند زنگ ورزش را به یک رشته ورزشی پرداخته و بعضی نیز در حیاط مدرسه بیکار بمانند. خود موجب برخوردهایی بین شاگردان می‌شود.
2- عوامل تهدید کننده سلامت دانش آموزان
حفظ سلامت شاگردان، از وظایف اولیای مدرسه می‌باشد. برخی عوامل تهدید کننده سلامت شاگردان مانند: دیرک‌های دروازه، رعایت نشدن فاصله مناسب بین دیوارها و خطکشی میادین ورزشی مدرسه و... که گاه صدمات جسمی و در پی آن مشکلات حقوقی را برای همکاران موجب شده است. البته بخشنامه شده که جهت رفع این موانع، باید کتباً معلم تربیت‌بدنی از مدیر مدرسه درخواست کند. لذا پیشنهاد می‌شود که شایسته است این موارد به‌صورت بخشنامه، مسوولیت را مستقیماً بر عهده مدیران محترم مدارس واگذار کند.
3- شرایط نامطلوب حیاط مدرسه به عنوان کلاس ورزش
معلمان تربیت‌بدنی مجبور به حضور در حیاط مدرسه بوده و لذا به قولی، سرد و گرم روزگار را می‌چشند. در حالی که سایر همکاران از شرایط نسبتاً مطلوب داخل کلاس بهره‌مندند. لذا با توجه به اینکه کشورمان از انواع اقالیم برخوردار می‌باشد شایسته است جهت کاهش اثرات نامطلوب آب و هوایی (که ناشی از عناصر اقلیمی از قبیل: تابش شدید آفتاب، سرما، باد، باران و... می‌باشد)، طراحی ساختمان و حیاط مدارس به گونه‌ای باشد که هماهنگ با اقلیم منطقه باشد و حتی‌الامکان به ساخت سالن ورزشی در مدارس اقدام شود. همچنین در حیاط مدرسه مکانی مناسب برای استقرار معلم تربیت‌بدنی تعبیه شده تا بهترین شرایط را برای نظارت کامل در حیاط مدرسه داشته باشد.
4- نظارت بر کلاسی به وسعت حیاط مدرسه و بر شاگردانی که خود را نسبتاً آزاد و خارج از چارچوب کلاس می‌پندارند، از دیگر مشکلات معلمان تربیت‌بدنی است.
5- کم اهمیت بودن درس تربیت‌بدنی در نظر عامه مردم
از دلایل کم اهمیت بودن، می‌توان به: نبود معلمان متخصص تربیت‌بدنی در مدارس، نبود کتاب تربیت بدنی و....
6- سروکار داشتن با دانش‌آموزان مقطع راهنمایی که از یک سو دارای ویژگی‌های شخصیتی کودکی (مقطع ابتدایی) و از سوی دیگر دارای ویژگی‌های شخصیتی مقطع متوسطه هستند و دارای روان ناآرام خاص دوره نوجوانی و بلوغند، از لحاظ نحوه تعامل و ارتباط در طول سال، مشکلاتی را برای همکاران ایجاد می‌کند.
7- نحوه تعامل معلمان تربیت بدنی با شاگردانی که به نوعی مشکل جسمی دارند از قبیل دانش‌آموزان دارای نقص عضو، بیماری‌های قلبی-ریوی، شاگردان دارای اضافه وزن یا بی‌علاقه به ورزش و... از حیث انجام فعالیتهای ورزشی و نیز نحوه گرفتن امتحان و نمره دادن از دیگر مشکلات همکاران محترم می باشد.
8-حضور شاگردان کلاس‌هایی که دارای وقت بیکاری می‌باشند، موجب مزاحمت و اخلال در کلاس تربیت‌بدنی می‌شوند.
9- عدم آگاهی کافی همکاران تربیت‌بدنی از قوانین و مقررات جدید رشته‌های مختلف ورزشی.
10- عدم آگاهی معلمان تربیت‌بدنی از شیوه‌های تدریس و کلاسداری موفق سایر همکاران. که لازم است بهترین شیوه‌های تدریس در قالب کلاس‌های ضمن خدمت یا به صورت کتابچه جهت استفاده در اختیار همکاران قرار گیرد.
11- شیوه امتحان گرفتن.
اینکه معلم تربیت‌بدنی موظف است در هر نوبت، 2 تست آمادگی جسمانی، امتحان عملی و تئوریِ مهارت ورزشی از آموخته‌های شاگردان را تک به تک و بدون کمک و مراقبت سایر همکاران بگیرد که این حداقل 2 تا 3 هفته از وقت همکاران را به خود اختصاص می‌دهد.
12- نحوه نمره دادنِ پس از امتحان.
جدول نُرم پیشنهادی، متأسفانه از استاندارد خاصی برخوردار نبوده و بهتر است، از جدول مذکور برای هر شهرستان جداگانه تهیه و تدوین شده و شرایط بدنی دانش‌آموزان از قبیل قد و وزن نیز در آن لحاظ گردد.
13- عدم همکاری برخی مدیران مدارس با اعزام تیم‌های ورزشی مدرسه به مسابقات آموزشگاه‌ها.
بررسی و تحلیل تربیت بدنی در کشور و مدارس
حضور تاریخی تربیت بدنی در برنامه‌های درسی مدارس و سایر نهادهای رسمی و غیررسمی اجتماعی گویای این حقیقت است که تربیت بدنی آزمون زمان را پشت سر گذارده و به‌عنوان یک فعالّیت آموزشی و پرورشی پذیرفته شده است. به راستی شواهد علمی بسیاری وجود دارد که بر نیاز اساسی کودکان، نوجو