بیان مساله:
اپشتن بار _ ویروس (EBV) یا هریس ویروس انسانی 4، جزو هرپس ویروس گاما است که یکی از شایع‌ترین ویروسها در انسانها به شمار می‌رود. زیرا انسانها تنها دریافت کننده EBV میباشند. این ویروس که به صورت جهانی است اکثر مردم را در طی زندگیشان آلوده می‌کند. به طوریکه در 95% افراد بین 40 _35 سال، به این ویروس آلوده هستند. اما در نوزادان به محض اینکه آنتی بادی‌ها در ، که در هنگام تولد موجود بوده از بین برود، مستعد آلوده شدن به این ویروس هستند، اما هیچ رابطه‌ای بین مشکلات دوران بارداری و عفونت ناشی از EBV مشاهده نشده اکثر کودکان هم به این بیماری مبتلا هستند ولی چون هیچ علائمی ندارند،شناخته شده نیست یا حداقل هیچ علامت قابل تمایز از سایر بیماران وجود ندارد.
در سال 1920 اسپرونت و همکارانش نام عفونت منونوکلئوزیز را به مواردی مثل لوکومیا که با سلول های خونی در ارتباط است لقب دادند.دانوی در سال 1923مورفولوژی لمفوسیت را تشریح کرد و در سال1932 پول و پانل هتروفیل ها را کشف کردند که این خود روزنه ای بود برای تشخیص دقیق تر عفونت منونوکلئوزیز و در نهایت در سال 1968 هنله روابط بین عفونت منونوکلئوزیز EBV را گزارش کرد.
ویروس EBV علاوه بر اینکه دو تیپ به نام های A وB دارد،بیش از 80 آنتی ژن اختصاصی دارد که لنفوسیت های B را کد می کند. این ویروس درای دو دوره عفونت اولیه و عفونت ثانویه است. متداول ترین راه ظهور عفونت اولیه با این ارگانیسم منونوکلئوزیز عفونی است ، که یک سندرم محدود کننده کلینیکی است و بیشتر بزرگسالان و جوانان را مبتلا می کند. علائم کلینیکی آن شامل گلودرد و تب است. هر چند که EBV یک ویروس تومور انسانی به شمتار می رود ولی با بی نظمی های Lymphoproliferative در میزبان هایی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مثل سرطان ؟؟؟ و لیمفومای بورکیت در ارتباط است.
EBV در ابتدا، لمفوسیت های B را آلوده می کند ولی در سلول های اپی تلیال،، لمفوسیت های T، سلول های ماهیچه ای نرم و سلو های دنوریت مشاهده نشده، وقتی که EBV وارد لنفوسیت های T شد، DNA ویروسی شکل گرفته و سیکل تکثیر خود بخودی در هسته سلول آغاز می شود. لمفوسیت های T نسبت به سلول های B عفونی، سیتوتوکسیک هستند و به تدریج باعث کاهش تعداد لمفویست های B آلوده به EBV می شوند به طوریکه تعداد آنها به 1 در 106- در هر چرخه سلول B می شود.
آنتی بادی های EBV در بین تمام جمعیت ها شناسائی و خالص سازی شده و اینگونه به نظر می رسد که این آنتی بادی ها هیچ گونه اثر متفاوتی بر نوع جنسیت ندارد.
آنتی بادی EBV تقریبا در %95-90 از افراد تا قبل از سن بلوغ دیده می شود. در آمریکا و انگلیس 50% از افراد قبل از سن 5 سالگی Sero converts می شوند. اما بین سن های 20-10 سالگی موج دوم Sero conversion ظاهر می شود، کسانی هم که تا مرحله دوم این آنتی بادی وارد بدنشان نشد به عفونت منونوکلئوزیز مبتلا می شوند.
فصل 2
ویروس اپشتین – بار
ویروس اپشتین – بار (EBV) یک هرپس ویروس اجباری است که عامل سبب زای منونوکلئوز عفونی حاد، سرطان نازوفارنکس، لنفوم بورکیت و بقیه اختلالات لنفوپرولیفراتیو (تکثیر غیرطبیعی سلول های لنفوسیت) در کسانی است که ضعف سیستم ایمنی دارند. یک ویژگی مهم هرپس ویروس ها توانایی آنها به ایجاد عفونت های مخفی است که ممکن است بعدها مجددا فعال شوند.
این ویروس در بسیاری از تومورهای بدخیم انسانی مشاهده شده که اخیرا ویروس EBV با ویروس های خانواده اونکوژنیک ترکیب شده ، اکثر جمعیت ها به ویروس EBV آلوده شدند و ژن EBV را برای سالیان دراز با خود حمل می کنند بدون آنکه هیچ علائمی از خود نشان دهند. با توجه به اینکه این ویروس پتانسیل خود را تنها تحت تأثیر شرایط خاصی نشان می دهد که مشاهدات تقریبآً مشابهی هم در ویروس HHV-8 (که همان طور اشاره شد جزو خانواده گاما هریس ویروس است)، دیده شد ، که به صورت شایع در قسمتهایی از جهان مثل جنوب ایتالیا و آفریقا دیده شده که در برخی موارد هم ویروس سارکوما افراد را به صورت مجزا از هم جدا می کرد .
یکی از مشکلاتی که بیش از همه با آن سروکار دارند ، تشخیص و اهمیت موضوع و ایجاد شرایطی است که به سمت رویدادی مثل تومورهای سرطان سوق می دهد وشامل EBV یا عفونت HHV-8 است .بیمارانی که یا به صورت ارثی این بیماری را دارند ویا اینکه این بیماری به آنها سرایت کرده، بیشتر در معرض گسترش بیماری EBV یا HHV-8 قرار دارند که این بیماریها خودبا تومورها بیشتر در ارتباط است . بایستی توجه داشت که این عوامل نقش مهمی را در مورد سیستم ایمنی بدن و کنترل سلول های بدن ایفا می کنند.
ژنوم ویروس
ژنوم DNA ویروس اپشتن بار دو رشته ای خطی با وزن مولکولی 172 کیلوزوج باز می باشد که برحسب زیرخانواده فرق می کند. و محتوای گوانین : علاوه سیتوزین برابر با 59% دارد و در حدود 100 ژن راکد می کند. ژنوم عفونی است ودر زیر خانواد ه های مختلف به طور چشم گیری ا زنظر سازمان بندی فرق می کند .
ساختمان
ویریونها دارای کپسید 20 وجهی، متشکل از 162 کپسومر استوانه ای هستند که DNA را احاطه می نمایند. هسته یا core به وسیلة تگیومنت (tegument) احاطه شده و اطراف آنها یک پوشش کیسه ای بزرگ وجود دارد. ذرات فاقد پوشش نیز ممکن است وجود داشته باشد. قطر ذرات برهنه (فاقد پوشش) در حدود 100 نانومتر و قطر ویریون پوشش دار کامل 100 تا 200 نانومتر است.
به طور کلی دو تیپ از ویروس EB وجود دارد:ویروس اپشن – بار تیپ 1 (1- EBV) و ویروس اپشن – بار 2 (2- EBV) که براساس چگونگی نهفتگی آنتی ژن های همراه با ژن های هسته (آنتی ژن های (EBERs , EBNAsطبقه بندی شدند.
آنتی ژن های ویروسی :
EBV بیش از 80 آنتی ژن اختصاصی را در لنفوسیت های B کد می کند که برخی از این آنتی ژن ها توسط ژن های مخفی (یعنی در سلول های آلوده شده مخفی بیان می شوند) کد می شوند. اولین آنتی ژن هایی که ظاهر می شوند آنتی ژن های هسته ای ویروسی(EBNA) هستند که همان گونه که از نامشان پیداست در هسته سلولهای آلوده شده یافت می شوند. سایر آنتی ژن های مهم عبارتند از:
_ (Lymphocyte – detected membrane antgen , LYDMA) به این آنتی ژن هدف سلول های T سیتوتوکسیک است
_ (Early Antigen) EA در همانند سازی DNA ویروسی نقش دارد.
_ (Viral Capsid antigen) VCA یک کمپلکس پروتئینی ساختمانی است.
علاوه بر این ها، چندین گیلکو پروتئین وجود دارد که عمدتاً با غشا سلولی و عفونت زائی مرتبط هستند. آنتی ژن عمده gp 340/220 است که آنتی بادی خنثی کننده را القا می نماید.
به طور کلی آنتی ژن های ویروس اپشتن – بار براساس این که در کدام مرحله از چرخه زندگی ویروس بیان می شوند.در سه کلاس متفاوت تقسیم شده اند:
1- آنتی ژن های فازنهفتگی: این آنتی ژن ها توسط سلولهایی سنتز میشوند که در شکل نهفته – توسط ویروس آلوده هستند. این آنتی ژن ها، آنتی ژن های هسته ای ویرس اپشتن – بار (EBNA) و پروتئین های نهفته غشایی (LMPs) را شامل می شوند که بیان شدن آن ها نشان دهنده حضور یک ژنوم ویروس EBV می باشد. فقط آنتی ژن هسته ای شماره 1 ویروس EBV (EBNA1) برای نگهداری اپی زوم های DNA ویروس مورد نیاز می باشد. بیان شدن این آنتی ژن همواره وجود دارد اما بیان شدن بقیه آنتی ژن های فازنهفتگی ممکن است در سلولهای متفاوت تنظیم شود. پروتئین نهفته غشایی شماره 1 (LMP1) گیرنده فاکتور رشد فعال شده را تقلید می کند.
همانندسازی و تکثیر ویروس EBV
همانندسازی ویروس EBV که جزو گاماهرپس ویرینه است مشابه همانندسازی هرپس ویروس ها می باشد. به طوری که در همانندسازی این ویروس بیشترین مطالعه برروی گلیکوپروتئین C،که به پروتئوگلیکان های سلولی متصل می شوند صورت گرفته و همچنین سایر گلیکوپروتئین های ویروسی (H,D,B) در فرایند کمپلکس ادغام پوشش لیپیدی ویروسی با غشای پلاسمائی شرکت می کنند. کپسید ویروسی به یک منفذ برروی هسته منتقل شده، در این موقع DNA خطی رها و وارد هسته سلول می شود جایی که حداکثر وقایع رونویسی،همانند سازی DNA ویروسی و حمل شدن اجزاء ویروس درون کپسید رخ می دهد. ویروس باعث توقف سنتز پروتئین، اسید نوکلئیک می شود.
در آغاز عفونت شروع ناگهانی در فعالیت رونویسی از روی ژن های ویروسی اولیه وجود دارد. در حالی که تدریجا بعد از شروع همانند سازی DNA ویروسی به ژن های حد واسط (intermediate) و تاخیری (late) رونویسی می شوند.این که کل فرایند به دقت کنترل شده است. غیرمنتظره نیست. نسخه برداری از –mRNA های پیشتاز (immediate early)به وسیلة پروتئین تگیومنت ویروسی تحریک شده و به محض انتقال به سیتوپلاسم به پروتئین های ، پروتئین های تنظیمی trans – acting هستند که بیان ژن های تاخیری را کنترل می کنند.
پروتئین های غالبا آنزیم هایی چون تیمیدین کیناز، DNA پلی مراز و هلیکاز هستند که برای همانندسازی DNA ویروسی مورد نیاز می باشند. S-mRNA های تاخیری بعد از همانندسازی DNA ویروسی به جریان می افتند و پروتئین های ساختمان را کُد می کنند.
DNA ویروسی جدید به وسیلة مکانیسم حلقه غلتان (rolling – circley) ساخته شده و قطعات مناسب شکسته شده به صورت نوکلئوکپسیدهایی بسته بندی و به غشاء هسته منتقل می شوند و در آن جا همراه با پروتئین های تگیومنت و پروتئین های پوششی ویروس تکمیل می شوند. جوانه زدن در تمام سطح غشاء هسته ای صورت می گیرد و ویروس های پوشش دار قبل از خروج از سلول در شبکه آندوپلاسمی جمع می شوند.
2- آنتی ژن های اولیه ، پروتئین های غیر ساختمانی هستند که سنتز آن ها به همانند سازی DNA ویروس بستگی ندارد . بیان شده آنتی ژن های اولیه ، نشان دهنده شروع همانند سازی وتولید ویروس هاست.
3- آنتی ژن های ویروس یا تاخیری ، اجزاء ساختمانی کپسید ویروس ( آنتی ژن کپسید ویروس ) و پوشش ویروس ( آنتی ژن غشائی ) هستند . آن ها به وفور در سلولهایی که عفونت تولید کنندگی ویروس را دارند ساخته می شوند .
سیستم های تجربی برای آنالیز ژنتیک EBV
بدلیل سایز بزرگی که ژنوم EBV دارد ، هرپس ویروسها قادرنبودند مسئول ترکیبات تکنولوژی DNA باشند . بنابراین برای سالیان سال جدا کردن همولوگ ها یکی از روش های منتخب برای تغییر دادن ژنوم های هرپس به صورت ژنتیکی بود . از نظر تاریخی روش های مختلف انتقال ژن به صورت گسترده استفاده می شد تا این که موتاسیون ژنوم های ویرال جایگزین شد. در سلول های عفونی هرپس ویروس به تشخیص زودگذر قطعات DNA که حامل قطعات ژنی موتان یافته است می تواند ترکیب جدیدی از انواع ژن های وحشی را به وجود آورد .
این ترکیب از مناطق اطراف این ژن ها قادر است که ویروس های موتان یافته الل های نوع وحشی رابه سمت جلو پیش ببرد .
ترتیب انتخاب مارکر به عنوان مثال یک ژن هادی که توسط الل های موتان یافته تزریق شده به سلول های عفونت یافته هرپس این اجازه را می دهد تا هرپس های تغییر داده را به طور ژنتیکی دهد .
این روش پایه ای ، که معمولاً در سیستم های پریکاریوتی مورد استفاده قرار می گیرد به طور موفقیت آمیز در زیر راسته هرپس که جزو هرپس های ساده است ، گسترش یافته . کارایی بالای این روش برای
هرپس ویروس ها به مقدار زیاد نسخه برداری DNA بستگی دارد که در سلول های عفونی اتفاق می افتد . به این ترتیب به طور معمول در اکثر سلول های عفونی تکثیر DNA ویروسی ، باعث تحریک ترکیبات DNA می شود ، که راه را برای موتان نسل ویروس ها ، باز می کند . به دلیل این که ویروس های جهش یافته به صورت متناوب با انواع ویروس های وحشی ترکیب می شوند ، این امکان خالص سازی ترکیبات پایه ای و ویروسی برای رسیدن به این هدف وجود دارد که ، سلول های یوکاریوتی مناسب توسط ویروس های رقیق شده که شامل ترکیبات ویروس وحشی وموتاسیون آن بود، آلوده شدند که در نتیجه آن فقط تعداد کمی از سلول ها با ویروس های تکی آلوده شدند .
این روش به طور موفقیت آمیزی با EBVجواب داده که در این مورد کارایی ترکیب EBV خیلی کمتر از – هرپس جواب داده . به این ترتیب جدا کردن ترکیبات ویروس نوع وحشی از سایر انواع ویروسها خیلی سخت تر بوده زیرا هیچ سلولی از EBVرا نتوانستند آلوده کنند .
با توجه به تحقیقات انجام شده ، دو روش برای خالص سازی ترکیبات EBV بدست آمده .که یکی از شاخص ترین روش استفاده از صفات ثابت و فناپذیر EBV است که با استفاده از آن می توان ویروس های وحشی EBV را جمع و خالص سازی کرد. در دو گزارش ابتدائی ارائه شده که درمورد جدا کردن ساختمان EBV است . EBV پروتئین هسته ای ژن شماره 2 را کد کرده که به ژن رشته ای P3HR1 مصرف شده که این رشته در آزمایشگاه توسط ژن EBNAZ حذف می شود.
• ژنوم EBV در انواع مختلفی از تومورها مشاهده شده که شامل بیماری Hodgkins ، سرطان ها ، لیمفوماس ها که شامل سلول t لیمفوماس وسایر بیماریهای بدخیم دیگر می باشد ، برای اکثر این تومورها شرایط مناسب دیگری هنوز شناخته نشده است .
البته واضح است که نقش HHV-8 در گسترش سارکوما هنوز به طور مشخص روشن نیست ، هر چند که این ویروسها به عنوان فاکتورهای بدخیم درانسانها شناسایی نشدند ویا اینکه آیا یکی از این چندین راه موجود این عوامل وفاکتورها را به سوی انتقال این بیماری ها سوق می دهد ، یا خیر؟ واین سوالی است که هنوز بدون جواب مانده .
ساختار یک ویروس EBV مناسب با توانایی این ویروس در آلوده کردن سایر سلولهای B در درون بدن است . بعد از ایجاد عفونت ،ویروس در جایگاه مناسبی به صورت پنهان و نهفته در بدن باقی می ماند . به طور معمول در حین این عفونت پنهان هیچ ویروسی تکثیر پیدا نمی کند اما در یک قسمت مشخص از سلول های آلوده به EBV یک برنامه لیتیک نسبت به سلول آلوده مشاهده می شود که همراه با آزاد کردن ویریون های آلوده جهش یافته می باشد .
همان طور که انتظار می رفت اکثر محصولات ژنتیکی در مراحل مختلفی از عفونت های داخلی استفاده می شوند و همچنین شرکت دادن مجزای این محصولات برای تعدیل کردن به کار می رود . به عنوان نتیجه کار ،حتی ژن های ایزوله و یکنواخت شده را می توان به عنوان راهنما سلول ها مطالعه کرد که به نوبه خود یک توجه عمیق در آنالیز و تجربه کردن تمام محتوای ژنی آن باید انجام داد.
به طور کلی موتاسیون یک ژن منفرد در مقایسه با موتاسیون تمام ژنوم یکی از آگاهانه ترین کاری است که انجام شده زیرا این را می توان به طور مستقیم با ویروس نوع وحشی آن مقایسه کرد . همچنین هرپس ویروس ها شامل مقاومت آن ها در بدن میزبان ، نسخه برداری زیاد کروموزویی در سلولهایی که عفونت کردند و ژنوم های بزرگ آنها در مقایسه با سیستم های دیگر مزیتهایی به آن می بخشد. مثل آدنوویروس ها و رتروویروس ها . بنابراین استخراج محتویات EBV ترکیب بیش از KB 140 از DNA های خارجی نشان می دهد که خود فضای مناسب برای ترکیب توالی های تنظیم کننده را مهیا می کنند.
در این مقاله سیستم های مختلف ژنتیکی که در سالهای گذشته تغییر یافته ، و همچنین تکنولوژی های مورد مطالعه قرار گرفته ، که خود شامل اطلاعاتی درمورد فیزیولوژیکی عفونت های ویروسی و همچنین موتاسیون ژنوم ها می باشد.
ژنوم EBV
دیاگرام نشان دهنده موقعیت نسخه برداری ژن نهفته EBV در قسمت DNA دو رشته ای است به طوری که منطقه رونویسی به رنگ نارنجی نشان داده شده . قطعات جامد بزرگ ( که به بنفش نمایش داده شده ) نمایانگر اگزون های کد گذاری شده برای هر یک از Pro های پنهان است و فلش ها ، جهت نسخه برداری را نمایش می دهند . پروتئین های پنهان شامل 6 آنتی بادی است .
EBNA 1,2,3,A,3B,3C,EBNA-LP
و سه عضو پروتئین پنهان دیگر شامل LMP,2A,2B که اینها از اگزون های تکراری که به وفور یافت می شوند که این LMP2B,LMP2A شامل ترکیب اگزون های ترکیبی هستند که در هر یک از طرفین منطقه TR یا ترمینال یافت می شوند که این منطقه خود در طی تشکیل سیکل DNA خطی ایجاد شده . و اما فلش های نارنجی در قسمت بالا نشان دهنده RNA های EBER هستند که این RNA ها نسخه برداری شده و غیر زنجیره ای هستند . که این نسخه برداری خود علامت وجود یگ عفونت EBV پنهان است . فلش های طولانی که در خارج و با رنگ قرمز نشان داده شده ، نمایانگر نسخه برداری EBV در طی نوعی از نهفتگی III است که در این دوره تمام EBNAS ها از CP یا WP پیش برنده نسخه برداری شدند.
EBNA های متفاوت ومختلف هر کدام به طور جداگانه توسط MRNA های جداگانه کد گذاری شدند.
فلش های داخلی که کوچکتر هم هست وبا آبی نمایش داده شده نشان دهنده نسخه برداری از پیش برنده QP در حین LATE Iو LATE II است . نسخه برداری از منطقه BAM A را می توان در حین ابتلا به عفونت مشاهده کرد اما در این محدوده هیچ نشانه ای از پروتئین ها نمی توان یافت . در این جا موقعیتهای BARF 0 و BARF 1 را در محدوده کد گذاری شده می توان مشاهده کرد.
شکل یا دیاگرام b موقعیت و جایگاه باز شدن پروتئین نهفته EBV را در
II BAM نشان می دهد ، جائی که نقشه ژنومی Bq5.8EBV را نمایش می دهد . قطعات HI Bam را به نام قطعات A نامگذاری کردند که بزرگترین قطعه می باشد.
بایستی در نظر داشت که پروتئین های LMP2 از mRNA هایی که در منطقه TR قطعه قطعه شده اند ، بوجود می آید .
فصل 3
بیماری زائی و آسیب شناسی:
الف- عفونتهای تجربی حیوانات:
ویروس EBV کاملا اختصاصی می باشد. این ویروس، چندین نوع از پستانداران پست را در دنیای جدید عفونی کرده است. بوزینه های کرکی (Cotton-top-marmosted) که توسط ویروس EBV مورد تلقیح قرارگرفته اند. به دفعات به لنفوم های بدخیم کشنده مبتلا شده اند.
ب- (چگونگی ورود ویروس )
ویروس EBV به طور شایع توسط بزاق عفونی انتقال می یابد و عفونت را در حلق دهانی (اوروفارنکس) شروع می کند. همانندسازی ویروس در سلولهای اپی تلیان گلو و غدد بزاقی و یا در لنفوسیت های B سطحی موجود در گلو و غدد بزاقی اتفاق می افتد. بسیاری از اشخاص (در جمعیت)، ویروس را با مقادیر پایین برای هفته ها تا ماهها بعد از عفونت دفع می کنند. ورود EBV به لنفوسیت های B از طریق اتصال گیلکوپروتئین ویروس (gp340) به Cp21 سطح سلول Bکه بخشی از کمپلکس آنتی ژن گیرنده است ،انجام می گیرد.عفونت اولیه در بچه ها بدون علامت است (البته در اکثر موارد). اگرچه این عفونت تا دورة بلوغ باقی مانده و می تواند منجر به منونوکلئوز عفونی شود. این نام بدلیل آن است که تعداد زیادی سلول تک هسته ای (سلولهای B و سلولهای T اختصاصی) تولید می شود که پس از عفونت در خون ظاهر می گردند. سلول های B که توسط ویروس آلوده شدند،عفونت را از ناحیه حلق – دهانی به تمام نقاط بدن منتشر می کنند. در اشخاص طبیعی اغلب سلولهای آلوده به ویروس حذف می شوند اما تعداد کمی از لنفوسیت های عفونی (یک لنفوسیت به ازای 6 10 – 105 سلول) برای تمام طول عمر میزبان باقی می مانند.
منونوکلئوز، یک ترانسفورماسیون پلی کلونال در سلول های B می باشد. سلول های B که توسط ویروس EBV عفونی شده اند،ایمونوگلوبولین را سنتز می کنند. اتوآنتی‌بادی‌ها مشخص کننده ابتلا به بیماری هستند. آنتی بادی هتروفیل که با آنتی ژن‌های سطح گلبول های قرمز ، واکنش نشان می دهد یک اتوآنتی‌بادی کلاسیک می باشد.
در آزمایشگاه (in Vitro) سلول های B آلوده شده به EBV به ردة سلولهای B نامیرا تبدیل می شوند و در بدن (in Vitro) EBV در ایجاد چندین بدخیمی سلول B دخالت دارد.
فرمت این مقاله به صورت Word و با قابلیت ویرایش میباشد
تعداد صفحات این مقاله 90 صفحه
پس از پرداخت ، میتوانید مقاله را به صورت انلاین دانلود کنید
دانلود مقاله ویروس (EBV) یا هریس ویروس انسانی
