لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 4
سیستم انتقال قدرت
مقدمه
سیستم انتقال (transmission) اتوموبیل : مجموعه ای از چرخ دنده ها، شفت ها و قسمت های دیگری که مقدار انتخاب شده از انرژی موتور را به چرخ های وسیله نقلیه انتقال می دهد. سیستم انتقال وسیله نقلیه را برای شتاب گرفتن به سمت جلو و عقب و برای بالا نگه داشتن سرعت دائمی (در تمام مدتی که موتور در سرعت موثر و در حدود امنیتش کار می کند)، توانا می سازد.
سیستم انتقال مستقیما در پشت موتور جای می گیرد. این سیستم، نیروی موتور را به یک میله محرک رسانده که محور چرخ عقب- یک محور فلزی که این هم به یک یا چند چرخ متصل شده است- را می راند. بعضی از وسایل نقلیه مدرن دارای محور انتقال می باشند. در این نوع، مشروط بر توزیع وزن بهتر، سیستم انتقال روی محور بین دو چرخ عقب قرار گرفته است. محورهای انتقال عرفا در سیستم های محرک چرخ جلو استفاده می شوند. دنده ها و قسمت های دیگری که نیروی موتور را به چرخ ها منتقل می کنند، در سیستم های انتقال مرسوم و محورهای انتقال یکسان عمل می کنند.
انواع سیستم های انتقال
سیستم های انتقال به دو شکل ساخته می شوند: دستی و خودکار. سیستم انتقال دستی بوسیله راننده و با یک اهرم تغییر عمل می کند (که میله دنده خوانده می شود). میله دنده، دنده های از پیش تعیین شده را انتخاب می کند. دنده های پایین (دنده یک و دو) برای سرعت های پایین و کشش سنگین، دنده های بالاتر (سومی، چهارمی و پنجمی) برای حرکت یکنواخت اتوموبیل یا سرعت گشتزنی، و دنده عقب برای حرکت به عقب. کلاچ نیروی موتور را از سیستم انتقال برای فرصت دادن برای تغییر دنده، جدا می کند. یک سیستم انتقال خودکار نیز تعدادی دنده جلو و یک دنده عقب دارد؛ لیکن برای تغییر دنده نیازی نیست که راننده کلاچ را گرفته و دنده را به شکل دستی عوض کند. سیستم انتقال خودکار دنده ها را برای مطابقت نیروی موتور با سرعت چرخ ها و کشش بار در موتور، تغییر می دهد.
مشخصات عملی
سیستم های انتقال خودکار، به زبردستی و توجه بیشتری در رانندگی، نسبت به سیستم انتقال خودکار، نیاز دارند. تغییر دنده با دست انجام می شود و کلاچ با یک پدال پا عمل می کند. تقریبا در 50 درصد از اتوموبیل های جدید، سیستم های انتقال دستی نصب می شوند؛ مخصوصا در مدل های اقتصادی. معمولا سیستم های انتقال دستی برای ساخت پرخرج تر هستند اما به همان اندازه کارایی بالاتری دارند. بعضی از راننده ها برای کنترل بهتر بر تغییر دنده و درک فیزیکی بهتری بر عملکرد چرخ ها، سیستم انتقال دستی را ترجیح می دهند. دیگر راننده ها برای آسودگی از فکر کردن راجع به تغییر دنده جلو، سیستم انتقال خودکار را ترجیح می دهند.
قابلیت اعتماد
پیچیدگی سیستم انتقال خودکار، آن را از سیستم انتقال دستی عمل با کلاچ، نامطلوب تر ساخت. هر چند قابلیت اعتماد آنها بهبود یافته که بسیاری از صاحب خودروها سیستم انتقال خودکار را ترجیح می دهند. سیستم انتقال خودکار فقط نیاز داردکه کاربر جلو، عقب، یا خلاص را انتخاب کند. سپس سیستم انتقال تمام عملیات تغییر دنده را که تابع سرعت نسبت به جاده است، تامین می کند. نرخ شتاب و کشش در موتور .
همچنین بیشتر سیستم های انتقال خودکار به راننده اجازه می دهند که دامنه دنده کوچکتری برای
جلوگیری از چرخش تا دنده های بالاتر، انتخاب نماید. به یقین این خصیصه در شرایط رانندگی سودمند است. مانند زمانی که سرعت زیاد موتور را نگاه می داریم در حالی که خودرو به آرامی وزن زیادی را از تپه بالا می کشد.
صرفه جویی در سوخت
در گذشته، سیستم های انتقال دستی، صرفه جویی سوختی بهتری نسبت به سیستم های انتقال خودکار ارائه می کردند. با سیستم الکتریکی موتور و دیگر فناوری های جدید معمولا سیستم های انتقال خودکار در سوخت به اندازه سیستم های انتقال دستی اقتصادی هستند.
سیستم انتقال دستی
سیستم انتقال دستی چهار سرعت ابتدایی، بدنه ای آلومینیومی که محفظه (Case) نامیده می شود، یک محور ورودی که به وسیله موتور می چرخد و یک محور خروجی که نیرو را به چرخ ها انتقال می دهد، را دارا می باشد. درون محفظه سیستم انتقال، 11 دنده (چرخ های فولادی به اندازه های مختلف و با شیارهای عمیق و دندان هایی در لبه) بر روی محور چیده شده اند. دندانه های چرخ های متمایز برای قادر ساختن یک دنده برای موجب شدن چرخش دیگری، با هم درگیر می شوند. بعضی از دنده ها بر روی یک محور سوم که محور رابط نامیده می شود قرار می گیرند. میله دنده، اهرم ها و دو شاخه های انتخابگر را که دنده ها را در طول محور حرکت می دهد و سبب درگیر شدن آنها می شود کنترل می کند. دنده ها در یک حمام از روغن انتقال سنگین می چرخند.
چگونه کار می کند ؟
گشتاور یا نیروی چرخاننده بوسیله اهرم بندی مکانیکی از میل لنگ موتور، در طول محوری چرخان که به سیستم انتقال قدرت وارد می شود عبور داده می شود. در پایان این محور درونداد، یک دنده با دنده ای روی محور رابط درگیر و سبب چرخش محور رابط می شود. دنده هایی با اندازه های مختلف به محور رابط گیربکس و دنده های دیگر به محورهای درونداد و برونداد متصل هستند. میله دنده راننده را قادر به انتخاب ترکیب های مختلفی از دنده، می سازد تا تصمیم بگیرد که محور برونداد با چه سرعت و چه گشتاوری بچرخد. چون آنها بوسیله دنده ها و ابزار دیگر به هم متصل هستند، محور دوار برونداد، میله محرک، اکسل و چرخ ها را می چرخاند.
نسبت های چرخ دنده ها
هر ترکیب از چرخ دنده های فولادی در سیستم انتقال قدرت به یک چندشاخه منصوب می شود. در هر خوشه یا چندشاخه یک چرخ دنده قطورتر با یک چرخ دنده کم قطرتر درگیر می شود. اختلاف در اندازه این دو دنده یک نسبت دنده را ایجاد می کند. مقدار گشتاور عامل بر محور برونداد به این نسبت بستگی دارد. در پایین ترین دنده (معمولا اولین دنده خوانده می شود)، یک چرخ دنده کوچکتر، چرخ دنده بزرگتری را می چرخاند. این نسبت سبب می شود که محور برونداد با سرعت کمتری نسبت به محور درونداد اما با گشتاور یا قدرت بیشتری بچرخد. در سومین یا چهارمین دنده، بسته به سیستم انتقال قدرت، میله دنده، دو دنده را که هم اندازه اند را درگیر می کند که هیچ تغییری در گشتاور و یا سرعت محور ایجاد نمی کند. در اوردرایو که ممکن است دنده پنجم خوانده شود، یک چرخ دنده بزرگتر، چرخ دنده کوچکتری را به حرکت در می آورد. این نسبت، گشتاور را کاهش می دهد اما محور درونداد را قادر می سازد که آرام تر از محور برونداد بچرخد. اوردرایو، زمانی که سرعت زمینی وسیله نقلیه بطور مساعد زیاد است و به قدرت کمی برای نگه داشتن آن نیاز دارد، بسیار مفید است. در دنده عقب، یک ترکیب دنده مخصوص سیستم انتقال قدرت را قادر به چرخاندن محور برونداد در جهت وارونه، می سازد که وسیله نقلیه را به عقب حرکت می دهد. همچنین سیستم های انتقال قدرت یک وضعیت خلاص دارند که در آن هیچ گشتاوری به محور برونداد انتقال نمی یابد.
همزمان سازی
سیستم های انتقال قدرت دستی نوین کاملا همگام شده هستند؛ یعنی آنها به گونه ای طراحی شده اند که دنده ها زمانی که جابجا می گردند به آرامی درگیر می شوند. این موضوع با سرعت یکسان دنده ها پیش از درگیر شدن یا با درگیری همیشگی دنده ها و استفاده از انتخابگری از چند نوع برای انتخاب یک دسته دنده اختصاص یافته، انجام می شود. همگاه سازی تغییر مکان دهی دنده ها را آسان تر ساخته و طول عمر دنده های چرخ دنده را افزایش می دهد.
دنده های چندگانه
تمام سیستم های انتقال دستی مدرن دارای چهار یا پنج تندی و برخی نیز بیشتر می باشند. کامیون های مخصوص کار سنگین ، برای بدست آوردن بیشترین مقدار قدرت کشنده از موتور، به تعداد دنده بسیار بیشتری نیاز دارند. بسیاری تا بیست دنده حرکت به جلو و چند دنده عقب دارند.
تحقیق درباره سیستم انتقال قدرت