با توجه به ضعیف بودن خواص مهندسی خاک های ریز دانه نظیر مقاومت برشی و ظرفیت باربری آنها ، کاربرد این نوع خاکها در پروژه های عمرانی به عنوان مصالح قرضه و یا تکیه گاه سازه ها همواره با محدودیتهایی همراه بوده است. امروزه تکنیکهای مختلفی شامل تسلیح و تثبیت خاک به منظور بهبود خواص مهندسی خاکهای ریزدانه مورد استفاده قرار می گیرند که هرکدام دارای ویژگیهای فنی و اقتصادی خاص خود می باشند. استفاده از آهک برای تثبیت خاک از دیر باز مورد توجه بوده و کاربرد الیاف مصنوعی پلی پروپیلن نیز اخیراً رایج گردیده است. علیرغم اثرات مثبت افزودن آهک به خاکهای ریزدانه و همچنین تسلیح این خاکها توسط الیاف مصنوعی، ارزیابی دوام خاکهای تثبیت و یا تسلیح شده به ویژه در مناطق سردسیر که بیشتر در معرض ذوب و یخبندانهای مکرر می باشند، از اهمیت زیادی برخوردار است. در این پژوهش تاثیر سیکل های مختلف انجماد و ذوب بر خصوصیات مقاومتی و شکل پذیری نمونه های تثبیت و تسلیح شده با آهک و الیاف پلی پروپیلن مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. بدین منظور 12 نوع ترکیب متفاوت با بکار بردن سه سطح آهک (0، 2 و 4 درصد وزنی خاک) و چهار سطح الیاف پلی پروپیلن(0، 25/0، 5/0و 1 درصد وزنی خاک) تهیه گردید. نمونه های آزمایشی ساخته شده از هر یک از مخلوط ها پس از 28 روز عمل آوری تحت سیکل های انجماد و ذوب متفاوت شامل 0، 1، 4، 7 و 10 سیکل قرارگرفتند. سپس مقاومت فشاری محصور نشده نمونه ها پس از تحمل سیکل های ذوب و انجماد مورد نظر، تعیین گردید. بر اساس نتایج بدست آمده از آزمایشهای مختلف مشخص گردید که کاربرد توامان آهک و الیاف پلی پروپیلن تاثیر به مراتب بیشتری در بهبود خواص خاک نسبت به کاربرد تنهائی آنها دارد. بر این اساس کاربرد توام 4 درصد آهک و 5/0 درصد الیاف پلی پروپیلن به عنوان مناسب ترین ترکیب برای تهیه مخلوط با مقاومت و دوام مناسب تعیین گردید. بطوریکه مقاومت فشاری نمونه های آزمایشی با ترکیب یاد شده پس از تحمل مراحل مختلف سیکل های ذوب و یخبندان تغییری نداشته است.
اثر سیکل های انجماد و ذوب شدن بر روی مقاومت فشاری خاکهای رسی تثبیت شده با آهک و مسلح به الیاف پلی پروپیلن
