فرمت فایل: ورد ( قابلیت ویرایش و آماده چاپ )
قسمتی از محتوای متن
تعداد صفحات : 17 صفحه
زبان شعر نو( نیمایی) پیدایش زبان گفتار و زبان شعر دراجزاء با یکدیگر وجه اشتراک دارند.
در هر دو نحوه ی بیان« واژه» عنصر اساسی و بنیادین است.
اصولاً زبان از ترکیب و هم نشینی واژگان در یک ساختار منظم بوجود می آید.
لیکن آنچه مرز میان این دو نحوه ی بیان است شکل برخورد گوینده( یا شاعی با واژه برخورد واژه ها با یکدیگر در شعر و کارکرد خاص آنها می باشد.
گفته شد« برخورد واژه ها در شعر» زیرا« اگر میان واژه ها برخوردی نباشد، شعر بوجود نمی آید.
شعر از زبان فراتر رفته، قواد آن را در هم می ریزد میان واژگاه جابجایی پیش می آید این، یعنی برخورد واژه ها که موجد ساختاری به نام شعر است.
در زبان گفتار صرفاً یک نشانه ااست به اشیایی آنکه تصویر شوند گفته می شوند.
گوینده در زبان گفتار آنها را به نام می خواند بی آنکه نشانی نشان دهد.
لیکن در زبان شعر، واژه نام شیء نیست، خودشیء است و شاعر بی آنکه بگوید نشان می دهد و مخاطب بجای آنکه بشوند می بیند.
فرانسیس پونژ می گوید: « هرگز واژهای را از نزدیک دیده اید؟
واژه ای را بردارید ؟
خوب بچرخانید و به حالتهای مختلف درآورید تا عین مصداق خود شود.
» خود پونژ واژه ی « کروش»Croche (= کوزه) را مورد بررسی شاعرانه قرار داد و ادعا کرد که هر صرف این واژه بیانگر جایی از کوره ی گلی است.
بعقیده او هیچ واژه ی دیگری رنگ کوزه ندارد.
دانلود زبان شعر نو نیمایی