دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه100
بررسی تولید و مراحل فنولوژی گیاه دارویی سرخارگل به عنوان مادّه اوّلیه تولید داروهای تقویت کننده سیستم دفاعی
منبع : گیاهان دارویی-
کلمات کلیدی : سرخارگل، گل ستاره ای، عملکرد پیکر رویشی، عصاره خشک. چکیده مقاله
سرخارگل (Echinacea purpurea ) گیاهی است علفی، چندساله متعلّق به تیره گل ستاره ایها (Asteraceae ) . سرخارگل یکی از مهمترین گیاهان دارویی در صنایع داروسازی بیشتر کشورهای توسعه یافته است. موّاد مؤثّره این گیاه خاصیّت ضد ویروسی داشته و تقویت کننده سیستم دفاعی بدن (Immunostimulant ) می باشد. منشاء این گیاه شمال آمریکا گزارش شده است و در شمال رودخانه میسوری به صورت انبوه می روید. این گیاه در فلور ایران وجود ندارد و بذر آن برای اوّلین بار در سال 1372 وارد کشور شده است. هدف از انجام این تحقیق چگونگی کشت و تولید سرخارگل بود که با استفاده از نتایج آن بتوان آنرا در مقیاس مناسب کشت و مادّه اوّلیه تولید داروهای حاصل از این گیاه را تأمین کرد. طبق نتایج این تحقیق بذور را باید نیمه اوّل اسفند ماه در خزانه هوای آزاد و به عمق 2 تا 4 سانتی متر کشت کرد. بذور پس از طی دوره سرما نیمه اوّل فروردین ماه سبز می شوند. اواخر خرداد زمان مناسبی برای انتقال نشاء ها به زمین دایمی است. گیاهان اواسط تابستان به گل می روند. ارتفاع گیاهان از سال دوّم رویش به تدریج افزایش می یابد و در سال چهارم رویش به حداکثر (99 سانتیمتر) می رسد. در سال چهارم حداکثر عملکرد پیکر رویشی (4 تن در هکتار) بدست آمد. حداکثر مقدار عصاره خشک (35 در صد) از پیکر رویشی گیاهان دو ساله بدست آمد، زیرا با افزایش سن گیاه مقدار بافتهای چوبی گیاه افزایش می یابد. با توجه به اینکه کشور ما از نظر اقلیمی از تنوع خاصّی برخوردار است انجام این نوع تحقیقات در مناطق مختلف کشور در مورد گیاهانی که بومی کشور نیستند از نظر اقتصادی بسیار ارزشمند و ضروری است.
اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در موش‌های صحرایی نر دیابتی ناشی از تزریق استرپتوزوتوسین
منبع : sid.ir گیاهان دارویی
کلمات کلیدی : کلید واژه: دیابت، استرپتوزوسین، درد، تاتوره، موش صحرایی چکیده مقاله
مقدمه: دیابت و به خصوص عوارض ناشی از آن که به عنوان یکی از شایع‌ترین بیماریها که در سنین متفاوت و با علل مختلف بروز می‌کند، افراد درگیر را با مشکلات فراوانی روبرو کرده است. از جمله مهمترین این عوارض افزایش حساسیت به عوامل دردزا (هیپرآلژزی) و در بعضی موارد افزایش آستانه درد (آلودینیای ناشی از نوروپاتی) را می‌توان نام برد. براین اساس در تحقیق حاضر در ابتدا آستانه درد حاد و مزمن موش‌های دیابتی به کمک دو نوع آزمون صفحه داغ و فرمالین سنجش و سپس اثر ضددردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره Datura stramonium L. بر آن بررسی شده است.
هدف: بررسی اثر عصاره الکلی بذرگیاه تاتوره بر هیپرآلژزی دیابتی در موش‌های صحرایی نر.
روش تحقیق: در این مطالعه موش‌های صحرایی نر با وزن 350-300 گرم از نژاد NMRI به وسیله تزریق داخل صفاقی استرپتوزوسین (STZ) با تک دوز 60 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم دیابتی شدند. سپس میزان درد در موش‌های گروه کنترل (15-12=n) و دیابتی (15-12=n) به کمک آزمون‌های صفحه داغ و فرمالین ارزیابی شد.
یافته‌ها: آنالیز آماری داده‌ها نشان داد که متوسط میزان شدت درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین در موش‌های صحرایی دیابتی افزایش معنی‌داری پیدا می‌کند. در ادامه کار اثر بی‌دردی عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره بر هیپرآلژزیای به وجود آمده بررسی شد. در این قسمت دو گروه موش‌های کنترل + عصاره (15-12=n) و همچنین دیابت + عصاره (15-12=n) انتخاب شدند. نتایج آزمایش‌های ما نشان داد که مصرف عصاره بذر گیاه تاتوره از دوز mg/kg/BW 50 به بالا طی 30 روز به صورت دو روز یک‌مرتبه قادر است به صورت معنی‌داری (01/0p<) هیپرآلژزیای دیابتی را در آزمون‌های صفحه داغ (درد حاد) و همچنین فاز اول درد فرمالینی (حاد) کاهش دهد. همچنین مشخص شد که عصاره گیاه تاتوره نه تنها در دوز مزبور بلکه در دوزهای بالاتر هم قادر به تخفیف هیپرآلژزی مزمن دیابتی ناشی از تزریق فرمالین نمی‌باشد.
نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج آزمایش‌های ما نشان داد که واکنش به درد حاد و مزمن ناشی از صفحه داغ و فرمالین به دنبال مصرف استرپتوزوسین و دیابتی شدن موش‌های صحرایی به میزان معنی‌داری افزایش می‌یابد. همچنین عصاره الکلی بذر گیاه تاتوره در دوزهای بالای mg/kg/BW 50 توانایی کاهش درد حاد افزایش یافته درآزمون‌های صفحه داغ و فرمالین (به خصوص در 10 دقیقه بعد از تزریق فرمالین) را دارا میباشد، اما عصاره گیاه فوق در دوز مزبور و بالاتر بر هیپرآلژزیای مزمن ناشی از تزریق فرمالین اثر معنی‌داری ندارد.
مصرف قهوه به کاهش بیماری‌های کبدی کمک می‌کند
پژوهشگران آمریکایی در تحقیقی به این نتیجه رسیدند که نوشیدن قهوه می تواند خطر بروز بیماری‌های کبدی ناشی از مصرف الکل را کاهش دهد.
به گزارش روز سه شنبه شبکه خبری بی‌بی‌سی، در این تحقیق که ۱۲۵هزار و ۵۸۰مرد و زن بالای ۲۰سال مورد بررسی قرار گرفتند نشان داده شد که به ازای نوشیدن هر فنجان قهوه در روز خطر بروز سیروز کبدی (تنبلی کبد ) کاهش می‌یابد.
محققان دریافتند در افرادی که بطور متوسط روزی یک فنجان قهوه می‌نوشند احتمال بروز سیروزهای کبدی ناشی از الکل ۲۰درصد کاهش می‌یابد.
