لینک پرداخت و دانلود پایین مطلب
فرمت فایل : word
تعداد صفحه : 12
ابونصر فارابى، بزرگترین فیلسوف دوره میانه است که اندیشههاى او ازدیدگاه «فلسفه مدنى»، نخستین، مهمترین و واپسین تلاشها در جهتتاسیس و تدوین نظامى از اندیشه عقلى، در سیاست دوره اسلامى است.
درباره اندیشه فارابى و تبعا ، فلسفه سیاسى اسلامى، آثار زیادى وجوددارد; اما آنچه در پژوهش حاضر اهمیت دارد، ارزیابى نسبت ایناندیشه با ساخت قدرت دوره میانه و بنابراین، بازتاب و باز تولیداقتدارگرایى آن در اندیشه سیاسى فیلسوفان این دوره است. فارابى(259339 ه)، چنان که تذکره نویسان گزارش نمودهاند، اندیشمندى غیرسیاسى و به دور از شور و شر دربارهاى سیاستبود. بدین سان، فیلسوفىکه براى نخستین بار در تاریخ فلسفه اسلامى از شهرى آرمانى و خصایصاجتماع مدنى سخن، مىگفت ، خود از غوغاى شهر و همهمه اجتماع مىگریختو به تامل در عزلتباغها و کناره جویبارها پناه مىبرد. در اینصورت، معناى سخن او از «مدینه فاضله» چیست؟ به سادگى نمىتوانداورى کرد که «مدینه فاضله» صرفا جهانى است که فیلسوف به یارىخیال بنا نموده است، تا از زندگى واقعى بدان پناه جوید. هرگزنمىتوان شهر فیلسوف را ساختمانى معلق در فضاى مجرد اندیشه، وبىارتباط با زندگى و زمانه دید. چنین شهرى، هر چند انتزاعى است اماانتزاع ساخت و روابط قدرت در دوره میانه است. فارابى نیز، هماننددیگر اندیشمندان و انسانهاى دوره میانه، «در رودخانه زمان» قراردارد، و از آن روى که محصور در شرایط تاریخى است، فقط مىتواند شرایطامکان و محدودیتهاى خود را در هیاءت فلسفهاش نمایش دهد
تحقیق در مورد فارابی