لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعدادصفحه:34
تیروئیدیت: بر اساس مدت زمان بیماری به سه نوع حاد، تحت حاد و مزمن تقسیم می شود.
تیروئیدیت حاد: نادر است و در عفونتهای چرکی تیروئید دیده می شود.بیماران معمولا با درد تیروئید که به گلو و یا گوشها مربوط می شود مراجعه می کنند.تب، اشکال در بلع، و قرمزی در محل تیروئید معمول هستند.در آزمایشها ESR افزایش داشته و تعداد گلبولهای سفید زیاد شده است اما فعالیت تیروئید نرمال است.
تیروئیدیت تحت حاد: که تیروئیدیت ویروسی هم گفته می شود.در اثر ویروسهاست که بیشتر آنها ویروسهای اوریون، آنفلوآنزا و....است که در درمان نوع ویروس مهم نیست و معمولا هم نمی توان آن را مشخص کرد.در زنان 3 برابر مردان دیده می شود و در سنین 30 تا 50 سالگی غالب است.تیروئید بزرگ شده و دردناک که گاهی با تب همراه است، از جمله علائم آن است.بسته به مرحله بیماری ممکن است کم کاری یا تیروتوکسیکوز دیده شود.درد آن هم بیشتر در ناحیه فک یا گوش است.
درمان: در ابتدا آسپیرین یا بروفن برای تسکین درد کافی است.اما در صورت پیشرفت بیماری از گلوکوکورتیکوئیدها باید استفاده کرد.مانند پردنیزون و....
تیروئیدیت مزمن: معمولا دلیل آن هاشیماتو(در مطلب قبل توضیح داده ام) است.با یک گواتر تدریجی و بدون درد و اختلال در بلع، تنفس و..ظاهر می شود.ممکن است با بدخیمی اشتباه گرفته شود زیرا گواتر سفت، یک طرفه و چسبیده دارد.معمولا تغییری در فعالیت غده دیده نمی شود.
درمان: معمولا جراحی انجام شده و تاموکسیفن هم کمک کننده است.
بعضی از تیروئیدیتها بدون درد و یا اصطلاحا خاموش یا Silent هستند.تقریبا مانند تیروئیدیت تحت حاد است اما بدون درد.در بعضی از زنها 3 تا 6 ماه بعد از حاملگی رخ می دهد.بیماران دارای 2 تا 4 هفته تیروتوکسیکوز و سپس 4 تا 12 هفته کم کاری تیروئید دارند ولی ممکناست تنها یکی از این مراحل دیده شود.
بعضی دیگر از تیروئیدیتها در اثر برخی از داروها روی می دهند.داروهایی مثل: اینترفرون، اینترلوکین2، آمینودارون و...
گواتر: به بزرگی تیروئید به دلائل مختلف گفته می شود.دلایل آن می توانند: مشکل در ساخت هورمونها، کمبود ید، بیماریهای خودایمنی و بیماریهای نودولار باشند.
دو دلیل اول باعث کاهش هورمونهای تیروئید و افزایش TSH می شوند و تیروئید برای جبران، بزرگ می شود.
بیماریهای گریوز و هاشیماتو هم با گواتر ارتباط دارند.
ید
یُد عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی دارای نشان I و عدد اتمی ۵۳ است. عنصری است نامحلول در آب که مقدار بسیار کم آن برای موجودات زنده لازم است. واکنش پذیری ید از تمامی هالوژنها کمتراست و الکترون‌دهنده‌ترین هالوژن شبه فلز است. از ید عمدتاً در پزشکی، عکاسی و رنگ استفاده می‌شود. ید بسیار خالص را می‌توان از واکنش یدید پتاسیم با سولفات مس تهیه کرد.البته روشهای دیگری نیز برای جداسازی این عنصر وجود دارد. ید (واژه یونانِ iodes به معنی بنفش) در سال ۱۸۱۱ توسط Barnard Courtois کشف شد.
ویژگیهای
مقاله درباره بیماریهای تیروئید