دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 51
فصل اول :
1- هنر انسان اولیه
باستان شناسان زندگی بشر را از آغاز، به دو دوران تقسیم کرده اند :
1) دوران پیش از تاریخ
2) دوران تاریخی
و تاریخ هنر بشر را نیز به دو دوره ی :
1) هنر پیش از تاریخ ، که هنر پیش از پیدایش خط است
2) هنر دوره ی تاریخی یا هنر بعد از پیدایش خط توسط انسان ، می توان تقسیم نمود .
منابع اطلاعات ما در باره ی این دو دوران زندگی و زندگی هنری انسان متفاوت است . در مورد قسمت اول که گذشته های بسیار دور زندگی انسان را شامل می شود اطلاعتی که به دست آمده چندان دقیق نبوده و جزئیات فراوانی از آن دوره در دست نیست؛ به طوری که در بررسی ها و مطالعات این دوران ، هزاره های مورد بحث قرار میگیرد .
1- دوران پیش از تاریخ ، بیش از نود و نه درصد از تاریخ زندگانی انسان را شامل می شود و به همین دلیل ، خود به چهار عنصر تقسیم شده است :
الف ) پارینه سنگی ( کُهن سنگی ) از آغاز پیدایش بشر بر روی زمین ( حدود سه میلیون و نیم تا شانزده هزار سال قبل ) .
ب) میان سنگی ، از فاصله زمانی شانزده تا دوازده هزار سال قبل ، در خاور میانه وخاور نزدیک ، که از ویژگی های مهم این عصر پیش رفت در ساخت ابزار های سنگی بود .
ج) نو سنگی ، که در ابتدا کاربرد ( سنک سیقلی ) ایجاد سفالینه ها و تنوع در ساخت ابزار سنگی ، از مشخصه های بارز این دوره محسوب می شد .
ولی بعد ها در رویداد های اقتصادی – اجتماعی و بنیادی ، این عوامل را تحت الشعاع قرار داد . در این عصر ، کشاورزی ( کاشتن گندم و جو ) و دام پروری ( اهلی کردن حیواناتی چون بز و گوسفند و در خاورمیانه) به وجود آمد و انسان مصرف کننده برای اولین بار به تولید مواد غذایی پرداخت ...
دوران مس – سنگی که در آن علاوه بر مصنوعات سینگی رایج ، نخستین بار از افزار مسی استفاده شد . این عنصر از لحاظ زمانی بین دو عصر توسنگی و مفرخ ( برنز) قرار دارد ...
اگر چه قدیمی ترین نشانه های استفاده از مس به ابتدای عصر نو سنگی بر می گردد ، در (غار شانیدر ) در کوه های زاگرس ، آویز کوچک مسی از هزاره دوازدهم ق .م به دست آمده است که برای ساختن آن از روش چکش کاری روی مس سرد ، استفاده شده است. در حالی که سابقه ی کاربرد این روش در بین النهرین و آسیای صغیر به هزاره ی هشتم ق.م ، برای اینگونه چکش کاری دمای فلز را به هزار درجه ی صد بخشی ( سانتی گراد ) می رسانده اند در تل ابلیس ایران نیز آثاری به دست آمده که نشانه استفاده از این روش در اواخر هزاره پنجم ق.م ، است ... .
2) دوران تاریخی ، با شکل گرفتن نگارش و به خصوص پیدایش خط در هزاره سوم ق.م، آغاز شد . نخستین شهر ها در این دوره به وجود آمده و به همین دلیل به عصر آغاز شهر نشینی موسوم است ، و با انتساب به هم بسته ی مفرغ که در آن دوره به کار می رفت ، عصر مفرغ نیز نامیده می شود . اگر آثار به جا مانده از دوران تاریخی ، آثار تاریخی نامیده می شود ، آثار باقی مانده پیش از آن را می توان آثار باستانی نامید . نا مشخص بودن محدوده زمانی «باستان» در ترکیب باستان شناسی نیز نشان می دهد که این علم به مطالعه بقایای ادوار پیش از تاریخ می پردازد .
امروزه با تعیین قدمت آثار باستانی ، از روش های پیشرفته شیمی – فیزیک و گیاه شناسی استفاده می شود ؛ از جمله می توان کاربرد کربن 14 را برای تاریخ گذاری اشیای باقی مانده بین پنج تا هفتاد هزار سال قبل ، پتاسیم – آراگون را برای تاریخ گذاری آثار بیش از صد هزار سال پیش ، نام برد .
غار ها و نقاشی های پیش از تاریخ
همچنان که گفته شد اولین آثار بدست آمده از انسانهای نخستین در غارها پیدا شده است . غار ها اولین پناهگاه های دسته جمعی انسانها محسوب می شوند . آثار و ابزار آلاتی که از این غارها به دست آمده است مربوط به 20000 سال ق.م ، است . این آثار مشتمل بر نقاشی ها و کنده کاری های روی دیوار با اشکال انتزاعی و خط دار بسیار ساده از انسان ها و حیوانات و چهار پایانی چون گاو وحشی و بز کوهی و سلاح های ابتدایی با سنگ ناصاف و یا تکه پرانی شده است . آثار بدست آمده در چند غار دیگر نشانگر نوعی پیشرفت و مهارت خاص انسانها در بازنمایی تصویر و دقت در مشاهده و یا به عبارت امروزی واقع گرایی است که در آن آثار و نقاشی ها ، اشکال حیوانی و انسانی به صورت برجسته و نما و رنگین بر سطح سخره ها و پیکره ی زن با مفاهیم رمزی زاینده گی و اله ی کوچک اندام از این غار به دست آمده است .
نمونه این مجسمه ها و رب النوعی « ونوس ویلندروف » است که در کنار رود دانوب کشف شده است و دارای قدمت حدود 15 هزار سال ق.م ، است . اولین نمونه کشف شده از این نوع غارها ، غار « آلتامیرا » در اسپانیا است که آثار و نقاشی های آن مربوط به 10 تا 15 هزار سال قبل از میلاد است . این غار توسط یک نفر اسپانیایی در سال 1879 کشف گردید .
از نومه این غار ها در ایران ی می توان غار های ذیل را نام برد ، کعه در آنها آثار دوره ی پیش از تاریخ کشف شده است .
« تنگ پبده » در ناحیه ی بختیاری – غار « شکارچیان » در ناحیه ی بستون کرمانشاه
« غار کنجی » در خرم آباد - غار « تم تمه » در ارومیه
« تفتو» در کردستان - « کنش » در کرمانشاه
« میر ملاس » دارای نقاشی دیواری در پشت کوه لرستان - « کمر بند – هوتو » اطراف به شهر ساحل جنوبی دریای خزر .
« هُمیان و دوشه » از توابع لرستان خونیک در جنوب خراسان در نزدیکی مرز افغانستان .
نقاشی های سخره ای و غار ها
سبکی که نقاش کهن سبکی در نقاشی های خود بکار برده است بسیار طبیعی است تا جایی که گروهی از هنر شناسان بر این باورند که این واقع گرایی به گونه ای است که با دوربین عکاسی امروز رقابتمی نماید . هنرمند شکارچی از وضع طبیعی دیوارها استفاده کرده و موضوعات نقاشی خود را منطبق با پستی و بلندی روی دیوارها به وجود آورده است به صورتی که تصاویر به وجود آمده به کمک این برجستگی ها به خوبی نشان داده شده است .
موضوع های نقاشی نقاش کهن سنگی اغلب تصاویر حیواناتی نظیر گاو ، اسب ، گوزن ، بزکوهی و انسان است که تصاویر انسان را در حالتهای مختلف شکار یا پیکان و کمان و یا رقص های دسته جمعی نقاشی کرده اند . رنگ های بکار رفته در این تصاویر اغلب از سه نوع رنگ : « قرمز – سیاه و زرد » است . این رنگ ها را از چربی ها ، اکسید منگنز – عصاره ، شیره ی گیاهان ، خاکستر ، یا گل اُخرا و خاک سرخ مخلوط کرده و در نقاشی هایشان به کار می برده اند .
نوع نقاشی ها بدین گونه است که تصاویر ونقاشی ها را برهم منطبق کرده و کشیده اند و از اینجا می توان تصور مکرد که نقاشی ها و کنده کاریهای روی استخوان و سگ با نقوش ساده و انتزاعی بر پایه ی ایمانی جادویی و به احتمال زیاد به دو نیت اجرا می شده است .
یکی آنکه افراد هم زیست در شکار دسته جمعی خود بر جانورانی که غذای اصلیشان محسوب می شد چیرگی یابند .
دیگر آنکه با تکرار کردن تصاویر جانوران تعدادشان را بیشتر و نسلشان را بارورتر کنند .
در هر صورت انسان هنرمند شکارچی می خواست با قدرت جادویی خود هر چیز را کنترل نماید از نقطه نظر هنری او یک هنرمند بوده است . موضوع وابستگی هنر نقاشی انسانهای اولیه به عقاید مذهبی رفته رفته مارا به سوی مصریان وآیین پرستش حیوانات می کشاند ، که این کشش رفته رفته به جانب پرشتس خدایان و خدای یگانه معطوف می گردد . و سرانجام به چگونگی روابط هنر و مذهب میرسیم که هنوز هم امروزه کم و بیش ادامه دارد .
در تحلیل نهایی از هنر این دوره باید گفت نمونه های موجودی که در هنر ماقبل تاریخ از اشکال حیوانات در دست هست صرف نظر از تکنیک کار یعنی مسطح، برجسته، کنده کاری ونقاشی ، همگی دارای یک سیمای مشخص عمومی می باشند و آن این است که دارای سبک رآلیستی و متکی به واقع هستند . حیوانات با حالات طبیعی و واقعی خود مجسم شده اند . نشان دادن حالات و وضعیت های آنی ، تجسم حرکات مختلف ، ماهیت و خوی حیوانی بدون داشتن دانش عقلایی از ساختمان بدن حیوانات حاکی از هنر آفریده کی بشر در این دوره می باشد .
دوران کهن سنگی یا عصر حجر
حدود 8000 سال ق.م ، با شروع دوران نوسنگی در نواحیی چون بین النهرین به پایان می رسد ولی در میان اقوام بدوی مانند اسکیموها یا قبایل و بومیاناسترالیا با همان خصوصیاتن ابزار و آلات زندگی تا به امروز استمرار یافته و بر جا مانده است . این دوران در اروپا تا 4000 سال تا 3500 ق.م ، به پایان می رسد .
دوران نوسنگی
این دوران از 8000 سال قبل از میلاد شروع می شود ، در این دورانانسان زندگی خود را با این تحول که ابزار مورد استفاده خود را از سنگ صیقل خورده می سازد شروع می کند و به کشاورزی و دام داری دست یافته و به تبع آن زندگی دسته جمعی و ده نشینی را در پیش می گیرد و مجبور به تهیه ی مکان هایی برای زندگی دسته جمعی می شود و با توجه به نیاز مندی های روز افزونش جایگاه و انبار ذخیره ی کشت را به وجود می آورد .
در این دوره علاوه بر ساختن ابزار و سلاح ، مانند نوک پیکان و تیغه چاقو و تبر و سنبه با سنگ سیقل خورده ، صنعت سفال گری رنگی و یا منقوش به وسیله دست ، شامل ظروف غذاخوری و آب خوری و همچنین مجسمه ها و پیکره های کوچک ساخته شده از گل صورت گری یا خاک رس نرم معمول شد .
اولین نمونه آثار نوسنگی مربوط به معماری سنگی در «اریحا» یکی ازشهر های فلسطین امروزی است که قدمت آن به 7000 سال ق.م می رسد.
آثار سفال گری دوره ی نوسنگی در بین النهرین و جنوب غربی ایران از هزاره ی هفتم ق.م ، است و در مصر از هزاره ی پنجم ق.م ، در آسیای شرقی و جنوب شرقی نظیر تایلند و چین از هزارهی چهارم قبل از میلاد با ساختم سفالینه هایی از گل رس نرم و با نقوش هندسی بر زمینه یی سرخ رنگ و یا به رنگ سیاه ساده و صیقلی دوره ی نوسنگی آغاز شد .
دوران تاریخی
دوره ی« مس و سنگ» در خاور نزدیک و بین النهرین و جنوب غربی و مرکز ایران : در آغاز هزاره ششم قبل از میلاد ، سفال گری و پیکر تراشی و شهر سازی به اوج کمال خود میرسد و باپایان دورهی نوسنگی زودتر از مناطق درگی جهان شروع شده بود زود تر نیز به اتمام می رسد و باپایان دوره ی نوسنگی در اوایل هزاره ی چهارم ق.م با کشف « فلز» توسط انسان تمدن پا به مرحله ی جدیدی گذاشته که به آن دوران فلزات یا دوره ی « مس و سنک » می گویند .
« عنصر مفرغ » دوره ی کوتاه « مس و سنگ » با بهکارگیری م س و ساخته سدن مفرغ که سپس به کشف آهن منتهی می شود خاتمه می یابد: تاریخ استفاده از مس و مفرغ در ایران به 3000 سال ق.م بر می کردد و تاریخ آن در اروپا 2000 ق.م ، درچین و در درّه سند ودر یونان قدیم و روم مفرغ رواج پیدا می کند ؛ اما در
