لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 11
عصر پروسترویکاى الکترونیکى
که از جنگ ها و انقلاب هاى گوناگونى خبر به دنیا منتشر کرده و در بسیارى از صحنه ها شخصاً حضور داشته، یکى از تئوریسین هاى رسانه اى است که از شهرت زیادى برخوردار است. تخصص وى نقش و تاثیر رسانه ها در اوضاع سیاسى و اجتماعى در عصر اطلاعات و ترانس پرنسى ]شفافیت اطلاعات[ است و در این زمینه مطالعات و تحقیقاتى را براى دانشگاه هاروارد انجام داده و منتشر کرده است.نیک گاوینگ با اشاره به یک کارت حافظه دوربین عکاسى دیجیتالى که اندازه آن از بند انگشت تجاوز نمى کند مى گوید: «یک کارت حافظه [به این کوچکى] مى تواند قدرت یک حکومت را به چالش بکشاند. فکرش را بکنید، تصاویر زندانى هاى عراقى در زندان تحت کنترل آمریکایى ها (ابوغریب) از مهار خارج مى شود و همان تصاویر در صفحه اول روزنامه هاى پرتیراژ و معتبر چاپ شده و تیتر آن گویى فریاد مى زند: چرا با زندانى ها مثل سگ رفتار شده است؟»
گاوینگ در ادامه مى گوید: «وقتى به قدرت یک کارت حافظه یا تصاویر درون آن فکر مى کنید مى بینید یک عکس تا چه حد روى اعتبار کشورى مثل ایالات متحده و تا چه حد روى افکار عمومى اعراب و دنیا تاثیر بر جاى مى گذارد. انتشار عکس هایى مانند عکس هاى زندان ابوغریب عین نزول بلاى آسمانى و ظهور یک فاجعه است چون اعتبار کشورى مثل آمریکا را نزد اعراب و دنیا از بین مى برد.»گاوینگ مى گوید: رسانه ها در اثر رواج یافتن و متداول شدن دوربین هاى دیجیتالى و همچنین ارزان و سهل شدن ارتباطات به ویژه از طریق اینترنت دچار دگردیسى شده و ارتباط میان رسانه ها و حکومت ها را متحول ساخته است. تا جایى که اکنون همه مردم عضوى از رسانه ها هستند. فقط در بریتانیا سه میلیون دوربین عکاسى دیجیتالى فروخته شده است و خدا مى داند در سایر کشورها چه تعداد به فروش رسیده است. حالا هر کس مى تواند عکس بگیرد و به راحتى آن را در اینترنت منتشر کند. چه بسا عکسى که در اینترنت منتشر مى شود سر از صفحه اول روزنامه هاى بسیار معتبر و پرتیراژ درآورد. بنابراین، این سئوال پیش مى آید که رسانه چیست و خبرنگار کیست؟ به خاطر داشته باشید تصاویر بدرفتارى و سوءاستفاده از زندانیان عراقى که تصویر آمریکایى ها در ذهن هاى مردم دنیا را به لجن کشید توسط یک عکاس حرفه اى خبرى تهیه نشده بود. بلکه سربازان آمریکایى با دوربین هاى دیجیتالى خود این لحظه ها را ثبت کرده بودند. روز به روز بر تعداد افرادى که تصاویر مستند را از طریق تلفن هاى همراه خود به رادیو، تلویزیون و مطبوعات مى فرستند بیشتر مى شود. مردم عادى که حرفه آنها خبرنگارى یا روزنامه نگارى نیست وقایع اطراف خود را با تصویر یا متن مستند مى کنند و آن را از طریق تلفن همراه، نامه الکترونیکى (اى میل) براى دوستان، آشنایان و حتى رسانه ها ارسال مى کنند و گاهى با این کار خود حکومت و سرویس هاى امنیتى را غافلگیر کرده و با مدارک و اسناد معتبر مانع لاپوشانى و مخفى سازى حقایق مى شوند.
گاوینگ مى گوید ما در عصرى زندگى مى کنیم که به جرات مى توان نام آن را «پروسترویکاى الکترونیکى» گذاشت. این ویژگى تاثیر بسیار عمیق و بنیادى بر جاى مى گذارد. براى روشن شدن مطلب به این مثال توجه کنید. ششم ژوئن سال ۱۹۴۴ _ که به روز دى
Day - D معروف شده _ وقتى نیروهاى متفقین در نورماندى فرانسه براى متوقف کردن آلمان ها مستقر شدند، یک مانور تحت عنوان «مشق نظامى ببر» در «دیون» انگلیس طراحى و اجرا کردند. این تمرین نظامى فوق سرى و بسیار محرمانه تلقى مى شد که فقط ۷۵۰ نفر جان خود را در این تمرین از دست دادند و ۵۰ سال گذشت تا خبر آن منتشر شد چون دیگر جنبه تاریخى پیدا کرده بود. حالا این رویداد را با وقایعى مقایسه کنید که اکنون در عراق در حال وقوع است. همه جا دوربین ها منتظر شکار لحظات هستند و دیگر کشته شدن سربازان آمریکایى نمى تواند از افکار عمومى آمریکا مخفى نگاه داشته شود. یکى از تاثیرات عصر پروسترویکاى الکترونیکى به عقیده گاوینگ «تاثیر نامتقارن» است.
به عبارت دیگر تاثیر احساسى یک تصویر عکاسى بر افکار عمومى با اهمیت واقعى آن تصویر متناسب نیست. به عنوان مثال عکس یک سرباز بریتانیایى در حال شلیک کردن در عراق یک تاثیر بر جاى مى گذارد و آن این است که انگلیسى ها در این جنگ دخالت کرده اند اما اگر همین تصویر در کنار تصاویر زندانیان ابوغریب چاپ شود _ مثلاً در مقاله اى که در روزنامه چاپ شده است - در آن صورت دیگر نمى توان تاثیر آن عکس بر افکار عمومى مردم انگلیس را نادیده گرفت چون تاثیر آن نامتقارن یا به عبارتى نامتناسب است، در این حالت یک ملت خود را در جنایاتى که صورت گرفته سهیم و مقصر مى بیند و وجدان جمعى جریحه دار شده و در جریانات سیاسى
عصر پروسترویکاى الکترونیکى