این مهارت ها یا عناصر اساس رابطه درمانی پزشک- بیمار می باشند. هنگامی که از این عناصر در رابطه بین درمانگر و بیمار بهره گرفته شود ، اضطراب بیمار کم می گردد و بیشتر در مورد خود ، تداعی ها ، مشکلات زندگی صحبت می کند .
پرستار با تفسیر سخنان بیمار قادر خواهد بود که بیمار را در جهت توجه به کشمکش های روانی و موقعیت های اضصراب زا کمک نماید. وقتی مرحله ی مشاوره ای رابطه فرا رسید درمانگر قادر خواهد بود که بیمار را به طرف راه حل های موثر تری در مور کشمکش روانی راهنمایی نماید.
اهداف در یک رابطه درمانی به هدف اولیه ( کوتاه مدت) وهدف ثانویه(دراز مدت) تقسیم می شود .
هدف اولیه : تشوق فرد جهت احساس راحتی در ارتباطات و صحبت درباره خود و احساساتش می باشد.
هدف ثانویه :
1- کمک به بیمار جهت تغییر رفتارهای بیمار گونه و غیر موثر
2- سازش با مشکلات و برخورد موثر و مناسب یا مسائل و مشکلات در گیر و کم نمودن سرخوردگی بیمار
3- حل مسائل و مشکلات و کشمکش های روانی بیمار
هر تعاملی (interaction) که بین درمانگر و بیمار اتفاق می افتد ، تنها گامی به سوی برقراری یک رابطه است. برخی تعامل ها برای بیمار مفید هستند و برخی ممکن است مفید نباشند. در رابطه درمانی درمانگر- بیمار احتیاجات بیمار باید بدون قید وشرط برآورده گردد، هر سخنی که درمانگر به زبان می آورد هر چیزی که برای بیمار و با بیمار انجام می دهد ، تشکیل دهنده فرآیند های هستند که ازان طریق اهداف درمان بدست می ایند.
این فرآیند ها شامل تعاملی هستند که به هنگام غذا دادن، حمام به بیمار، دادن دارو، بازی کردن، گوش کردن به صحبت های بیمار صورت می گیرد.
مراحل ارتباط درمانی:
چهار مرحله به هم پیوسته در ارتباط درمانی درمانگر- بیمار شناخته شده است.
در یک رابطه درمانی انتظار می رود که درمانگر بیمار را قبلا از برنامه ملاقات منظمی که برای یک مدت زمان مخصوص پایه ریزی شده است، با اطلاع سازد. درمانگر و بیمار باید در مورد ساعات و روز هایی که با یکدیگر ملاقات خواهند کرد به توافق برسند. به بیمار باید گفته شود که او می تواند از این زمان استفاده نموده و درباره ی خود، علایق و هر چیزی که باعث ناراحتی او گشته صحبت نماید. درمانگر ممکن است که بگوید امیدوار است بیمار را بهتر شناخته او را درک کرده و برای او مفید باشد.
تکنیک ها و مهارت ها در ارتباط درمانی:ارتباط کلامی به لغات نوشته شده یا صحبت شده گفته می شود. ( لغات علامت دار نیز بایستی بعنوان ارتباط کلامی قلمداد شود ) ضرب المثل، کلیشه ها، شعار ها، اختصارات و طنز ها از ارتباطات کلامی هستند که می توانند معانی ویژه ای داشته باشند.
ارتباط غیر کلامی: درحقیقت تحقیقات نشان داده است که پیام های غیر کلامی معانی عاطفی و اجتماعی به همراه داشته و بیشتر از پیام های کلامی مورد قبول واقع می شوند و رفتار های غیر کلامی به منظور تطبیق و بررسی اعتبار رفتار کلامی بکار می رود. پیام های غیر کلامی از طریق مشاهده تشخیص داده می شوند. آن ها به چهار طریق توصیف می شوند:
1- حرکات بدن( kinesics )
2- کیفیت سر و صدای غیر کلامی ( paralanguage )
3- فضای شخصی و اجتماعی ( proxemics )
4- ظاهر ( appearance )
استراتژی های پاسخ:
روش های صحبت کردن با مددجو است بطوری که آنها را به برقراری ارتباط تشویق می کند. در رابطه پرستار – بیمار، این بخش عمده ای از کمک به مددجو است تا در فرایند کشف خود، درک خود و تغییر موفق شود.
الف) گشابش سخن: به عبارات یا جملاتی که مددجو را به بحث در مورد مشکل تشویق می کند. مثلا ممکن است بگویید چطور شد به این جا آمدید؟ ، آیا چیز بخصوص است که شما بخواهید در مورد آن صحبت کنید؟
ب) سوالات باز: سوالاتی که پاسخ آن اطلاعات بیشتری را در اختیار پرستار قرار می دهد تا سوالات بسته.
و نکات ارزشمند دیگر....
تعداد فایل :2 فایل
نوع فایل:پاورپوینت (مخصوص مطالعه شخصی و ارائه در کنفرانس)
تعداد اسلاید:130
قابل استفاده برای تمامی دوستداران علم و دانش به ویژه درمانگران
امکان ویرایش :دارد
توجه:این پاورپوینت پس از ساعتها مطالعه ،ترجمه کتب روان پرستاری و فن بیان و مشورت با اساتید روانشناسی تهیه شده است
پاورپوینت قدرت ارتباط درمانی
