مقاله درباره تجزیه و تحلیل مهارتهای پیچیده ورزشی

اختصاصی از اینو دیدی مقاله درباره تجزیه و تحلیل مهارتهای پیچیده ورزشی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  و قابل ویرایش و پرینت

تعداد صفحات: 65

تجزیه و تحلیل مهارتهای پیچیده ورزشی

یک توصیف سیستماتیک تقریباً از همه رشته‌های ورزشی المپیک، خواننده را با اطلاعات جدیدی در رشته ورزشی مورد علاقه‌اش آشنا می‌کند. در صورتی که اطلاعات بیشتری مورد نیاز باشد توضیحات قبلی در مورد عضلات یا تجزیه و تحلیل حرکات تنه و اندامهای انتهایی می‌تواند سودمند باشد.

تصاویر در مورد عضله‌هایی که به حرکت ویژه مربوط است، محدود می‌باشد و حرکات ورزشی ویژه در اوج انقباض عضلانی ترسیم شده‌اند (که به صورت قرمز نشان داده شده‌اند).

از آنجا که مسابقات دو و ومیدانی به عنوان پایه و مبنای بسیاری از مسابقات ورزشی است و به لحاظ اینکه اصول و حرکاتی که مختص رشته‌های دو و میدانی است، به طور مستقیم یا با کمی تغییر در اکثر دیگر مسابقات ورزشی مورد استفاده قرار می‌گیرد لذا این مسابقات به صورت جزئی مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

دو و میدانی

گروه‌های عضلانی مشابهی در راه رفتن، دویدن و پریدن مورد استفاده قرار می‌گیرد. تفاوتها در افزایش درگیری گروه‌های عضلانی مختلف است.

راه رفتن

در راه رفتن، ما باید یک مرحله ایستایی جلویی و عقبی (پای ثابت) و یک مرحله نوسان جلویی و عقبی (پای متحرک) را تشخیص دهیم. دوره کامل حرکت راه رفتن و فعالیت عضلانی باید بر اساس مفاد و دو گام، تجزیه و تحلیل شود (شکل 1 ـ 5).

عضله‌های فعال در مرحله نوسان

مرحله نوسان عقبی: مرحله نوسان پای متحرک، هنگامی شروع می‌شود که پای عقب از زمین جدا می‌شود، این عمل مقدمتاً با استفاده از عضله سه سر ساقی انجام می‌شود. این جدا شدن از زمین سبب برقراری عمل اهرمی پای حمایت کننده جلویی می‌شود. در خلال مرحله نوسان خلفی، انقباض عضله‌های ورکی تحتانی، نیز در خلال مرحله حمایت جلویی و عقبی ادامه می‌یابد این مرحله منجر به خم شدن زانوی پایی می‌شود که به زودی باید وزن بدن را حمل کند (به قسمت b شکل 1 ـ 5 مراجعه شود). در حالی که ران وضعیت عمودی را در خلال مرحله تاب عقبی به وسیله نیروی ثقل حفظ کرده است، ساق پا به وسیله عضلات ورکی تحتانی، مقدار کمی در جهت حرکت تاب بالا می‌آید، این تاب به طرف جلوی پا به وسیله دورسی اکتنشن همزمان پا در مفصل فوقانی مچ همراه است (عمدتاً به وسیله عضله درشت‌نی قدامی).

مرحله نوسان جلویی: همچنان که مفصل ران زیادتر خم می‌شود (بالا آمدن ران) به وسیله انقباض عضله‌های راست‌ رانی، سوئز خاصره‌ای، کشنده پهن نیام و عضله‌ها دیگر (به قسمت c شکل 1 ـ 5 مراجعه شود)، عضله‌های ورک تحتانی به طور زیادی کشیده می‌شوند. نتیجه آن افزایش خم شدن زانوست که همراه با افزایش بالا رفتن ران است، این حرکت غیرفعال، قرارگیری صحیح پا را روی زمین به دنبال دارد. در انتهای مرحله نوسان به طرف جلو، باز شدن زانو انجام می‌شود، در راه رفتن آرام و گامهای کوتاه، باز شدن زانوی پا صرفاً به وسیله نیروی ثقل انجام می‌شود. در راه رفتن سریع و گامهای بلند، این باز شدن نیاز به شرکت عضله چهار سر رانی دارد.

در انتهای مرحله نوسان به طرف جلو پاشنه پای نوسان با زمین برخورد می‌کند، بعد از این مرحله به وسیله عضله‌های ورکی تحتانی متوقف می‌شود. در این نقطه مرحله ایستایی جلویی پای حامی یا ثابت آغاز می‌شود.

مرحله ایستایی جلویی: قرارگیری پاشنه، ماشه انقباضی، عضله سرینی بزرگ را می‌کشد. عضله سرینی در انجام عمل خود به عنوان باز کننده مفصل لگن، توسط عضله‌های نزدیک کننده و ورکی تحتانی همراهی می‌شود (به قسمت d شکل 1 ـ 5 مراجعه شود).

ساق پا به طرف پا مقدمتاً به وسیله عضله درشت‌نی قدامی خم می‌شود. عضله سه سر ساقی کف پا روی زمین قرار می‌گیرد و در لحظه‌ای که انگشتان زمین را لمس می‌کنند، انقباض به حداکثر میزان خود می‌رسد. عضله‌های ویژه پا در این حرکت شرکت می‌کنند.

ثبات ساق پا به عنوان ستون حمایتی به عهده عضله چهار سر رانی است، و بیشترین انقباض را زمانی دارد که قسمت کروی پا زمین را لمس می‌کند، و عضله سه سر ساقی از طریق مسیر درشت‌نی خاصره‌ای، باز شدن و ثبات مفصل زانو را کامل می‌کند.

زمانی که پای حامی از وضعیت عمودی حرکت می‌کند، مرحله ایستایی عقبی شروع می‌شود (به قسمت c شکل 1 ـ 5 مراجعه شود).

مرحله ایستایی عقبی: باز شدن کامل مفصل ران جهت مرحله جدا شدن به وسیله عضله‌هایی که قبلاً ذکر شد یعنی سرینی بزرگ و ورکی تحتانی انجام می‌شود، در لحظه‌ای که پا از زمین جدا می‌شود، همه باز کننده‌های مفصل ران و مفصل زانو (عضله چهار سر رانی) و پلنتارفلکسورها (عضله سه سر ساقی و سایر خم‌کننده‌ها) دومین و حداکثر انقباض خود را به کار می‌گیرند (به قسمت a شکل 1 ـ 5 مراجعه شود).

به طور خلاصه راه رفتن به وسیله یک سری انقباض‌های عضلانی انجام می‌‌شود که روی مفاصل متفاوت عمل می‌کنند و به طور ظریفی جهت همکاری با هم تنظیم شده‌اند و اجزای راه رفتن را به طور نرم و روان تغییر می‌دهند و حرکت به طرف جلو را موزون و هماهنگ می‌سازند.

عضله‌هایی که وضعیت راه رفتن را تعیین می‌کنند: طول و تواتر گامها، سرعت راه رفتن را تعیین می‌کند. در مرحله نوسان، خم‌کننده‌های مفصل ران تعیین کننده هستند (عضله‌های راست رانی، سوئز خاصره‌ای، کشنده پهن نیام) در مرحله ایستایی و جدا شدن باز کننده‌های مفصل ران (عضله سرینی بزرگ) و بازکننده‌های زانو (عضله چهار سر رانی) و پلانتار فلکسورها (عضله سه سر ساقی) غالب هستند.