مقالة: مذهب رسمی و زبان فارسی

اختصاصی از اینو دیدی مقالة: مذهب رسمی و زبان فارسی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

مقاله کامل بعد از پرداخت وجه

لینک پرداخت و دانلود در "پایین مطلب"

فرمت فایل: word (قابل ویرایش و آماده پرینت)

تعداد صفحات: 22

فهرست:

دین، مذهب و زبان ایرانیان

چگونگی رواج زبان فارسی در ایران

مذهب و زبان فارسی ریشه های فرهنگ ایرانی

نگاهی بر زبان فارسی

اسلام و مذهب تشیع و شاخه‌های مختلف آن

آیا براستی زبان فارسی رمز هویت ملی ایرانیان است؟

دین، مذهب و زبان ایرانیان

دین رسمی مردم ایران، اسلام و مذهب رسمی، شیعه ی دوازده امامی است. مذاهب دیگر اسلامی اعم از حنفی، شافعی، مالکی، حنبلی و زیدی دارای احترام کامل‌اند. 99/5درصد از مردم ایران مسلمانند و 91درصد آنها شیعه هستند. اقلیت­های مذهبی که در ایران به رسمیت شناخته شده‌اند، عبارتند از: مسیحیان، کلیمیان و زرتشتیان و پیروان سایر ادیان.

زبان رسمی و خط رایج ایران، فارسی است به جز فارسی، زبان­های دیگری مانند ترکی، کردی،‌ عربی، گیلکی و بلوچی نیز در نقاط مختلف کشور تکلم می‌شود. از زبان­های خارجی رایج در ایران، در درجه­ی اول انگلیسی و سپس عربی و فرانسه کاربرد دارد.

چگونگی رواج زبان فارسی در ایران

رواج فرهنگ و زبان فارسی در ایران، امری تصادفی نیست. از همان هنگام مهاجرت اقوام هند و اروپایی به فلات ایران و به ویژه بعد از استقرار امپراتوری پارس در ۲۵۰۰ سال پیش، زبان و فرهنگ پارسی نیروی غالب در این بخش جهان بوده است. در طول این قرن ها بسیاری تبادلات مسالمت آمیز یا قهرآمیز با دیگر تمدن های شرق و غرب صورت گرفته است. برجسته ترین فاتحانی که تاثیرات عمده بر فرهنگ پارسی داشته اند یونانی ها، عرب ها و مغول ها بوده اند. تبادلات انجام شده با رومی ها، عثمانی ها و جوامع مدرن غرب نیز همگی حایز اهمیت بوده است.زبان فارسی در گذار از این مراحل، دستخوش دگرگونی شده است، اما همواره جان به در برده و باز سر بر آورده و ادبیاتی غنی خلق کرده که نفوذ آن در هر سو گسترش یافته است. این فرهنگ متعال، آنگونه که در اشعار شاعرانی همچون فردوسی، حافظ، سعدی و مولوی متجلی است، ریشه های عمیق در جامعه دارد و همچنان نیروی توانمندی است. این فرهنگ در همه اعصار در کنار سایر زبان ها و فرهنگ ها زیسته است که برخی از آنها در ایران حکم رانده اند. برای مثال ایل قاجار که تهران را به عنوان پایتخت خود برگزیدند، ترک زبان بودند.

با این حال، آنان نیز همچون بسیاری از پیشینیان جذب فرهنگ و زبان فارسی شدند. تنها در دوران معاصر است که ایده تحمیل یک مذهب رسمی و یک زبان رسمی بر غیرفارس ها مطرح شده است. در قرن شانزدهم شاهان صفوی تشیع را به عنوان مذهب رسمی ایران تحمیل کردند و در قرن نوزدهم شاهان پهلوی سایر گروه های قومی را از انتشار کتب و نشریات و نیز آموزش به زبان خود بازداشتند.انکار اجباری تفاوت ها، به این شکل که سیاست فرهنگی رسمی در دوران پهلوی بود، بخشی از روایت ناسیونالیسم به شیوه یک رژیم اقتدار طلب به شمار می رفت. هدف اصلی این سیاست ایجاد یک ملت- کشور متحد در برابر یک امپراتوری چند قومی بود. از این رو به جای هویت های قومی یا مذهبی به تولید و تاکید بر هویت «ملی» می پرداخت.سابقه اندیشه تشکیل ایران به عنوان یک مفهوم سیاسی، به نیمه اول قرن سوم باز می گردد. اما این زمانی است که عنصر اولیه هویت ایرانی را وفاداری به حاکم تشکیل می داد که بعدها جای خود را به وفاداری به مذهب داد (فرای، ۱۹۹۳).