لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 102
وحدت وجود
حمد:اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ(6)(( به راه راست ما را راهبر باش،))
﴿ اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیمَ ﴾ یعنی ما را به واسطه استقامت بخشیدن در راه وحدت در راه هدایت خود ثابت بدار، که این راه انبیاء و شهداء و صدیقین و اولیائی است که نعمت خاصه رحیمیه خود که معرفت و محبت و هدایت حقانیه ذاتیه می باشد را بر آنان ارزانی داشته ای و هم ایشانند که او را اول و آخر و ظاهر و باطن دیده و به واسطه شهود طلیعه وجه باقی او از وجود ظلی فانی خود غائب شده اند.
َبقره: أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ وَ ما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ(107)(( مگر ندانستى که فرمانروایى آسمانها و زمین از آنِ خداست؛ و شما جز خدا سرور و یاورى ندارید؟))
﴿ أَ لَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللّهَ لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ﴾ یعنی فرمانروایی آسمانهای عالم ارواح و زمین اجساد از آن اوست و اوست که با دست قدرت خود در آنها تصرف می کند (و به بیان دقیقتر) جملگی عوالم ظاهری و باطنی اوست پس چیزی جز او نمی ماند که یاریتان دهد و دوستتان بدارد.
بقره: بَلى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ(112)(( آرى، هر کس که خود را با تمام وجود، به خدا تسلیم کند و نیکوکار باشد، پس مزد وى پیش پروردگار اوست، و بیمى بر آنان نیست، و غمگین نخواهند شد.))
﴿ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ﴾ : [وجه الهی] ذات او همراه با جمیع لوازم و عوارضش می باشد.
بقره: وَ قالُوا اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ کُلٌّ لَهُ قانِتُونَ(116) و گفتند:(( «خداوند فرزندى براى خود اختیار کرده است. » او منزّه است. بلکه هر چه در آسمانها و زمین است، از آنِ اوست، [و] همه فرمانپذیر اویند.))
﴿ وَ قالُوا اتَّخَذَ اللّهُ وَلَدًا﴾ یعنی اینکه موجودی مستقل بالذات آفریده است.
﴿ سُبْحانَهُ﴾ او را پاک و منزه از این می دانیم که چیزی غیر از او وجود داشته باشد، تا چه رسد به اینکه مثل او باشد.
﴿ بَلْ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ﴾ عالم ارواح و اجساد از آن اوست و باطن و ظاهر هم اوست، همچنانکه می گویی او دارای ذات و وجد و صفات و امثال آن می باشد.
بقره: وَ لَنْ تَرْضى عَنْکَ الْیَهُودُ وَ لاَ النَّصارى حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدى وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَکَ مِنَ اللّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ(120)((و هرگز یهودیان و ترسایان از تو راضى نمىشوند، مگر آنکه از کیش آنان پیروى کنى. بگو: «در حقیقت، تنها هدایتِ خداست که هدایت [واقعى] است. » و چنانچه پس از آن علمى که تو را حاصل شد، باز از هوسهاى آنان پیروى کنى، در برابر خدا سرور و یاورى نخواهى داشت.))
﴿ قُلْ إِنَّ هُدَى اللّهِ هُوَ الْهُدى﴾ که همان راه وحدت است که مخصوص به حق تعالی است. [نه غیر او] همچنانکه حضرت علی (ع) می فرماید.
((الیمین والشمال مضلۀ و الطریق الوسطی هی الجاده))
﴿ وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ الَّذی جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ﴾ که علم توحید و معرفت الهی است.
بقره: سَیَقُولُ السُّفَهاءُ مِنَ النّاسِ ما وَلاّهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتی کانُوا عَلَیْها قُلْ لِلّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ(142)(( به زودى مردم کم خرد خواهند گفت: «چه چیز آنان را از قبلهاى که بر آن بودند رویگردان کرد؟» بگو: «مشرق و مغرب از آن خداست؛ هر که را خواهد به راه راست هدایت مىکند. »))
﴿ یَهْدی مَنْ یَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقیمٍ﴾ همان راه وحدتی است، که با جملگی جهات نسبت مساوی دارد، زیرا حقی که به سویش روی می آوریم، در جهت خاصی نمی باشد بلکه جملگی جهات در اویند، و به وسیله او بوجود آمده و از آن اویند.
بقره: وَ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ(163)(( و معبود شما، معبود یگانهاى است که جز او هیچ معبودى نیست، [و اوست] بخشایشگر مهربان.))
﴿ وَ إِلهُکُمْ إِلهٌ واحِدٌ﴾ و ای موحدان معبود واحد بالذات همان معبودی است، که شما آنرا برای عبادت برگزیده اید. واحد مطلقی است که چیزی جز او وجود ندارد پس او را بپرستید. [و شما ای گروه کافران] چگونه می توانید به او شرک بورزید در حالیکه غیر او عدم محض است پس شرک ورزیدن فقط به دلیل جهل به اوست این آیه برترین آیات توحید است چرا که توحید را از جانب حق تعالی شروع می نماید نه از جانب ما چرا که اولین مرتبه توحید از جانب ما توحید افعالی است، در حالیکه این آیه توحید ذاتی را بیان می نماید و به دلیل دست نیافتن فهم مردم به توحید ذاتی به مقام توحید افعالی اکتفا نموده اند.
بقره: لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ وَ الْمَلائِکَةِ وَ الْکِتابِ وَ النَّبِیِّینَ وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِی الْقُرْبى وَ الْیَتامى وَ الْمَساکینَ وَ ابْنَ السَّبیلِ وَ السّائِلینَ وَ فِی الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّکاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصّابِرینَ فِی الْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ وَ حینَ الْبَأْسِ أُولئِکَ الَّذینَ صَدَقُوا وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ(177)((نیکوکارى آن نیست که روى خود را به سوى مشرق و [یا] مغرب بگردانید، بلکه نیکى آن است که کسى به خدا و روز بازپسین و فرشتگان و کتاب [آسمانى] و پیامبران ایمان آوَرَد، و مال [خود] را با وجودِ دوست داشتنش، به خویشاوندان و یتیمان و بینوایان و در راهماندگان و گدایان و در [راهِ آزاد کردن] بندگان بدهد،
تحقیق درمورد وحدت وجود
