دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق تمرین و فعالیت بدنی

اختصاصی از اینو دیدی دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق تمرین و فعالیت بدنی دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .

دانلود مبانی نظری وپیشینه تحقیق تمرین و فعالیت بدنی

توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)

• همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
• توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
• پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
• رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب

• منبع : دارد (به شیوه APA)
• نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc

قسمتی از مبانی نظری متغیر:

تمرین بدنی یا نرمش هر نوع فعالیت بدنی است که آمادگی جسمانی، تندرستی و سلامت کلی را افزایش داده یا حفظ می کند. به هرگونه فعالیت یا حرکت بدن که در اثر انقباض و انبساط عضلات اسکلتیایجاد شده، نیازمند صرف انرژی است، فعالیت بدنی گفته می شود . گروه بندی انواع فعالیت بدنی با توجه به تعریف آن بر اساس میزان زمان اختصاص یافته در طول روز را به انواع فعالیت بدنی حین انجام کار، فعالیت بدنی حین نقل و انتقال و یا فعالیت بدنی بعنوان تفریح و استراحت گروه بندی می کنند. تعریفی دیگر از انواع فعالیت بدنی بر اساس احساس شدت وارد شده بر شخص و میزان تلاش وی درحین فعالیت می باشد، که به سه گروه فعالیتهای بدنی سبک ، متوسط و شدید، براساسمیزانانرژی و اکسیژن مصرفشدهگروه بندی می شود(گرلید و همکاران، 1996).

• فعالیت قدرتی

تمرین قدرتی،شیوه‌ی تمرینی خاصی است کـه در آن،مقاومت خارجی برای گسترش توانایی‌های عملکردی عضله،افزایش و کاهش داده می‌شود. به عبارت دیگر، تمرینات قدرتینوعی فعالیت بی هوازی است که طی آن از انقباض عضلانی برای افزایش قدرت و حجم ماهیچه‌ها استفاده می‌شودبرنامه‌های تمرین‌های قدرتی،شبیه هم نیستند و هدف‌های مشترکی نیز ندارند،چون هدف‌های تمرین،با نیازمندی‌های فردی ارتباط دارند.طرح برنامه‌ای مناسب همراه با نظارت هوشمندانه، تمرین مقاومتی را ایـمن،جالب توجه و مفرح می‌کند که برای کودکان لذت بخش خواهد بود.چنانچه تمرینات قدرتی به درستی به کار بروند، فواید زیادی در سلامتی کلی بدن همچون افزایش قدرت و سفتی استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، تاندون‌ها و رباط‌ها، بهبود عملکرد مفاصل، افزایش متابولیسم بدن، بهبود عملکرد قلب و تنظیم کلسترول بدن دارند(عیوضی، 1384).در ادامه به طور خلاصه انواع تمرین های قدرتی آورده شده است:

تمرین مقاومتی. اطلاق عنوان تمرین مقاومتیتقریبا به همه‌ی انواع تمرین قدرتی امکان پذیر است. به صورت ویژه، به نوعی از تمرین‌های قدرتی گفته می‌شود که هر نوع تلاشی علیه نیرویی اعمال می‌شود که توسط مقاومت ایجاد شده است (مثلا مقاومت در برابر هل دادن، فشار داده شدن، کشیده شدن، یا خم شدن). تمرینات مقاومتی به منظور افزایش نیرو و اندازه‌ی ماهیچه‌های اسکلتی انجام می‌شوند.

تمرین وزنه‌ای. تمرینات وزنه‌ایو مقاومتی شیوه‌های محبوبی در تمرینات قدرتی هستند که از جاذبه (با استفاده از وزنه و دمبل) برای انقباض ماهیچه بهره می‌برند. هر شیوه ماهیچه را به شکل متفاوتی تحت تاثیر قرار می‌دهد. تمرین وزنه‌ای مقاومت حداکثری را در قسمت مفصلی که حرکت آغاز می‌شود فراهم می‌آورد. در مقابل، تمرین مقاومتی، مقاومت بیشتری را در انتهای حرکت فراهم می‌کند(عیوضی، 1384).

• فعالیت استقامتی

تمرینات استقامتی یا فعالیت‌های استقامتی طیف گسترده‌ای از رویدادهای ورزشیهمانند رقابت‌های قایق‌سواری (در حدود ۶ دقیقه) تا دو ماراتون (در حدود ۲–۳ساعت) و حتی برخی از مسابقات دوچرخه‌سواری (در حدود ۴ ساعت) را در برمی‌گیرد. گرچه مدت این رویدادها متفاوت است، اما منابع تولید ATP در آن‌ها غالباً توسط سیستم هوازی تأمین می‌گردد؛ بنابراین بیشتر تمرینات استقامتی انجام شده توسط این ورزشکاران در طبیعت قابل‌مقایسه هستند(سماواتی شریف و سیاوشی، 1394).

فعالیت استقامت لازمه اجرای حرکتی بسیاری از رشته های ورزشی است. هر تمرین استقامتی بر پایه ساز و کار پیچیده ای بنا می شود که مهمترین آنها مراحل تهیه انرژی وکنترل آن است. بر این اساس، استقامت را ازنظر روانی به سه گروه کوتاه، متوسط و بلند مدت، تقسیم می کنند:

کوتاه مدت: فعالیت هایی که زمان اجرای آنها از 35 ثانیه تا 2 دقیقه است.

میان مدت: فعالیت هایی که زمان اجرای انها از 2 دقیقه تا 10 دقیقه است.

بلند مدت: فعالیت هایی که زمان اجرای انها از 10 دقیقه بیشتر است.

فعالیت های بلند مدت خود مشتمل بر چهار زیر گروه است :

1. زمان اجرای 10 تا 35 دقیقه
2. زمان اجرای 35 تا 90 دقیقه
3. زمان اجرای 90 تا 360 دقیقه
4. زمان اجرای 360 دقیقه به بالا

مسلما یک فردنمی تواند با آخرین شدت در زمان طولانی فعالیت داشته باشد. درنتیجه، در فعالیت های استقامتی کوتاه مدت، بخش زیادی از تارهای تند انقباض فعال بوده وانرژی لازم برای فعالیت بدنی از طریق روند غیر هوازی و از ذخایر موضعی عضله یعنی ATP،PC  و گلیکوژن تامین می شود.وجود  PC برای شروع فعالیت کوتاه مدت بسیار ضروری است.در فعالیت های استقامتی میان مدت، هر دو بخش از تار های تند انقباض وکند انقباض باید فعال بوده و انرژی لازم را همزمان از ساز و کار هوازی و غیر هوازی بدست آورد. لذا، دستگاه قلبی عروقی با دریافت بیشترین مقدار اکسیژن، متحمل فشار زیادی می گردد و افزایش استقامت بیشتری را در آن می توان دید.

در فعالیت های استقامتی بلند مدت، تارهای عضلانی با تکانش آهسته مسئول اجرا هستند. در این فعالیت ها از سوخت منظم گلیکوژن و اسید های چرب استفاده می شود، زیرا ذخایر انرژی موجود در عضلات برای اجرای فعالیت های بلند مدت، کافی نیست.اگر زمان فعالیت استقامتی خیلی طولانی شود، ظرفیت توزیع انرژی صرفا هوازی است و روند غیر هوازی هیچ نقشی ندارد یا اگر دارد ، بسیار ناچیز است(سماواتی شریف و سیاوشی، 1394).

• فـعالیت‌هاى هـوازى و غـیرهوازى

واژۀ‌ هوازى‌به معناى حضور اکسیژن است.برعکس آن واژۀ غیرهوازىبه معناى‌ فقدان‌ اکسیژن‌ است.از دیدگـاه فـیزیولوژیست‌هاى ورزشـى، فعالیت‌هاى ورزشى هوازى به آن دسته از فعالیت‌هایى اطلاق مى‌شود‌ که‌ فرایند تولید انرژى با حـضور اکسـیژن انجام مى‌شود.ازاین‌رو،آنها کاهش نسبى‌ شدت‌ فعالیت‌ و طولانى بودن زمان فعالیت را دو ویژگـى اصـلى فـعالیت‌هاى بدنى هوازى مى‌دانند.به همین دلیل‌، آمادگى‌ هوازى‌ به عنوان:«ظرفیت دریافت،انتقال و مصرف اکسـیژن» تـعریف مى‌شود و این بدان معنى‌ است‌ که هر قدر توانایى فرد در دریافت اکسیژن از محیط و استفاده از آن در فـرایند مـتابولیسم‌ درونـ‌ سلولى بیشتر باشد،آمادگى هوازى وى برجسته‌تر است.آمادگى هوازى از طریق‌ فعالیت‌هایى‌ که در آن عضله‌هاى بزرگ درگیر مـى‌شوند‌،مـثل‌ قدم‌ زدن،جاگینگ(تند‌ راه‌ رفتن یا نرم دویدن)، دوچرخه‌سوارى،شنا و سایر ورزش‌هایى که استمرار مـتابولیسم را‌ مـیسر‌ مى‌سازد،گسترش مى‌یابد و حفظ مى‌شود(گائینی، 1384).

از‌ طرف دیگر، فعالیت‌هاى بدنى‌ غیرهوازى‌ شامل آن دسته از فعالیت‌هایى‌ مى‌شود‌ که تأمین انـرژى آنـها از طریق ذخایر انرژى موجود در عضله‌ها تأمین مى‌شود‌ و امکان‌ استفاده از اکسیژن در حین‌ فـعالیت‌ و بـه‌ کار انداختن جریان‌ متابولیسم‌ درون سلولى میسر نیست‌.کم بـودن زمـان فعالیت و شدت فزایندۀ فعالیت،از مشخصات فعالیت‌هاى بـدنى غـیرهوازى است.به دلیل‌ محدود‌ بودن ذخایر انرژیکى عضله‌ها،امکان ارائه‌ فعالیت‌ شدید براى‌ مـدت‌ طـولانى‌ مقدور نیست و در نتیجه‌،قطع یا کاهـش شـدت فعالیت در فـعالیت‌هاى ورزشـى غـیرهوازى ضرورى است تا بازسازى منابع انـرژى‌ ذخـیره‌ مجدداً فراهم شود.در مقایسه با‌ فعالیت‌هاى‌ ورزشى‌ هوازى‌، فعالیت‌هاى‌ ورزشى غیرهوازى بـا‌ مـحدودیت‌هاى‌ گسترده‌اى مواجه است.به همین دلیل،هـمواره براى بهره‌گیرى از ورزش به مـنظور تـقویت سیستم‌هاى مختلف‌ بدن‌ و پیشگیرى‌ از ابـتلا بـه عوارض و بیمارى‌ها و نیز استفاده‌ از‌ فعالیت‌هاى‌ بدنى‌ به‌ عنوان‌ یک روش درمانى،ورزش‌ها و فعالیت‌هاى هوازى مـدنظر بـوده است.کلیۀ پژوهشگران و پزشکان در برنامه‌هاى خـود بـه ورزش هـوازى متوسل شده‌اند.ازاین‌رو، بـحث دربارۀ ورزش‌هاى غیرهوازى که حـوزۀ‌ آن بـیشتر در ورزش قهرمانى مطرح است،کمتر مورد توجه محافل پزشکى و بهداشتى بوده است(گائینی، 1384).