فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 18 صفحه
چکیده
در این مقاله حاصل بررسیهای آزمایشگاهی انجام گرفته در زمینه ساخت کربن فعال ارائه شده است. روش مورد استفاده فعال سازی شیمیایی پوست گردو توسط عامل فعال ساز کلرید روی بوده است. در این بررسیها مشخص گردید که افزایش نسبت وزنی عامل فعال ساز به ماده خام تا 100% وزنی، منجر به افزایش شدید سطح آزاد، حجم حفره ها و نیز عدد یدی محصول نهایی می گردد و افزایش بیشتر نسبت عامل فعالساز تا میزان دو برابر، منجر به افزایش تدریجی سطح آزاد و حجم حفره ها می شود و بر روی عدد یدی محصول اثری ندارد. اندازه ذرات ماده خام در محدوده مورد بررسی، اثر چشمگیری را بر روی خواص سطحی و جذبی محصول نشان نداده است.
مقدمه
کربن فعال بعنوان یک جاذب با ظرفیت جذب بالا و قیمت پائین، کاربردهای بسیار فراوانی را در فرآیندهای جذب از فاز مایع و یا فاز گاز یافته است. از جمله کاربردهای این ماده در جذب از فاز مایع می توان به رنگبری از محلول شکر, تصفیه آب آشامیدنی, تصفیه پساب و در جذب از فاز گاز به استفاده در ماسکهای گاز و سیستمهای بازیافت حلال اشاره نمود. مواد اولیه مختلفی را می توان بعنوان ماده خام برای تولید این محصول بکار گرفت که از میان آنها مواد خام سلولزی نظیر چوب, پوست نارگیل, هسته میوه ها و سایر ضایعات کشاورزی، مواد خام کربنی نظیر زغال سنگ, کک نفتی, قیر قطران زغال سنگ و مواد خام پلیمری شامل ضایعات انواع لاستیکها و پلاستیکها را می توان نام برد]1[. استفاده از مواد خام سلولزی برای جذب از فاز مایع خصوصاً در مواقعی که هدف از کاربرد محصول نهایی، استفاده در فرآیندهای صنایع غذایی باشد، بعلت وجود ناخالصی کمتر در آن مناسب ترمی باشد.
تولید کربن فعال با استفاده از دو روش فعال سازی فیزیکی و فعال سازی شیمیایی امکان پذیر است. هدف از فعال سازی، ایجاد یک ساختار متخلخل کربنی با سطح آزاد زیاد در ماده خام است. در روش فعال سازی فیزیکی، ماده خام نخست در محیطی بدون حضور هوا کربونیزه می شود تا پایه کربنی اولیه تشکیل شود. در این شرایط، ترکیبات سلولزی و نیز پلیمری موجود در ماده خام به زغال تبدیل شده و مواد خامی نظیر زغال سنگ, کلیه ترکیبات فرار خود را از دست می دهند. سپس پایه کربنی بدست آمده در معرض یک عامل فعال ساز گازی در دمای بالا قرار می گیرد. عامل فعال ساز عموماً بخار آب، دی اکسید کربن، اکسیژن یا مخلوط آنها می باشد که قادر است در دمای بالا با بخشی از کربن موجود در ماده واکنش دهد و آنرا بصورت عوامل گازی مونواکسید کربن یا دی اکسید کربن خارج سازد. بدین ترتیب پس از حذف بخشی از کربن ساختمانی توسط عامل فعال ساز، محصول باقیمانده ساختاری متخلخل خواهد داشت. چگونگی تخلخل این محصول به عوامل متعددی نظیر نوع ماده خام، شرایط کربونیزاسیون، نوع عامل فعال ساز، دما و زمان فعال سازی بستگی دارد
مقاله ساخت کربن فعال با استفاده از فعال سازی شیمیایی پوست گردو
