فرمت فایل : word (قابل ویرایش) تعداد صفحات : 26 صفحه
چکیده
تولید برق با استفاده از سوخت‌های فسیلی موجب انتشار آلودگی‌های محیطزیستی و به ویژه انتشار گازهای گلخانه‌ای می‌شود. با وجود آن که برق اتمی به عنوان یک فناوری بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد، اما در صورتی که کل چرخه حیات تولید برق اتمی در نظر قرار گیرد، امکان انتشار گازهای گلخانه‌ای در مراحل مختلف وجود دارد. ارزیابی چرخه حیات یک رویکرد «گهواره تا گور» برای ارزیابی سیستم‌های مختلف است که قادر است اثرات محیطزیستی را در کل چرخه حیات یک فرآیند مورد ارزیابی قرار دهد. همچنین ارزیابی چرخه حیات امکان تخمین اثرات محیطزیستی تجمعی ناشی از همه مراحل چرخه حیات محصول را فراهم می‌آورد. بر همین اساس، به منظور ارزیابی انتشار گازهای گلخانه‌ای و اثر بر تغییر اقلیم ناشی از بهره برداری نیروگاه اتمی بوشهر از این ابزار مدیریتی استفاده شده است. در طبقه‌بندی اثرات محیطزیستی در روش ارزیابی چرخه حیات، «تغییر اقلیم» به عنوان یکی از طبقات اثر در نظر گرفته می‌شود. لازم به ذکر است در روش ارزیابی چرخه حیات، سایر اثرات محیطزیستی نیز در نظر گرفته می‌شوند که در این مقاله مورد بررسی قرار نگرفته‌اند. شایان ذکر است مدل تعیین ویژگی اثر تغییر اقلیم در این تحقیق، روش تعیین ویژگی و فاکتورهای GWP100 (1) بوده است. نتیجه ارزیابی چرخه حیات اثر تغییر اقلیم نیروگاه اتمی بوشهر نشان می‌دهد که انتشار اکسیدهای نیتروژن و دی اکسید کربن بیشترین اثر تغییر اقلیم را در چرخه حیات نیروگاه اتمی بوشهر خواهند داشت.
سرآغازمباحثات در خصوص انرژی و محیط‌زیست در بسیاری از کشورها شامل کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته در قرن 21 افزایش یافت. به خصوص نگرانی‌ها در مورد تغییر اقلیم موجب در نظر گرفتن سیاست‌های متفاوتی گردید. سیاست‌های انرژی می‌تواند در مقابله با تغییر آب و هوا نقش مهمی داشته باشد، به این دلیل که تولید و مصرف انرژی در بخش‌های حمل و نقل، خانگی- تجاری و صنعتی سهم عمده‌ای از انتشار گازهای گلخانه‌ای انسان ساخت را به خود اختصاص می‌دهند. در نتیجه، راهبردهای طولانی مدت برای دستیابی به کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای نیاز به تغییرات در منابع انرژی، زیرساختارها و میزان مصرف دارد (Pidgeon et al., 2008).
تولید برق با استفاده از سوخت‌های فسیلی موجب انتشار آلودگی‌های محیطزیستی و به ویژه گازهای گلخانه‌ای می‌شود. از آنجایی که سهم عمده تولید برق در حال حاضر وابسته به سوخت‌های فسیلی است، امکان کاهش چشمگیر انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق توسعه سایر فناوری‌های تولید برق مانند انرژی‌های نو و انرژی هسته‌ای در آینده نزدیک، کمی دور از انتظار خواهد بود (Rohatgi et al., 2002). اما بدیهی است در طولانی مدت و با گسترش فناوری‌های برق تجدیدپذیر و برق اتمی به جای نیروگاه‌های حرارتی، در روند انتشار گازهای گلخانه‌ای سیر نزولی مشاهده شود.
در حال حاضر عمده نیروگاه‌های موجود در ایران، از نوع نیروگاه‌های حرارتی است که بر اساس آمار سال 1386، حدود 24 درصد انتشار دی‌اکسیدکربن بخش انرژی را به خود اختصاص می‌دهند. تنها نیروگاه اتمی ایران، نیروگاه اتمی بوشهر است که هنوز به بهره‌برداری نرسیده است (دفتر برنامه‌ریزی کلان برق و انرژی، 1385).
با وجود آن که برق اتمی به عنوان یک فناوری بدون انتشار گازهای گلخانه‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد، اما در صورتی که کل چرخه حیات تولید برق اتمی مدنظر قرار گیرد، امکان انتشار گازهای گلخانه‌ای در مراحل مختلف تولید برق اتمی از جمله استخراج، غنی‌سازی سوخت و دفع پسماندها وجود دارد (Fthenakis & Kim, 2007). تفاوت در انتشار گازهای گلخانه‌ای برای زنجیره انرژی هسته‌ای را می‌توان به فناوری غنی‌سازی مورد استفاده علاوه بر نوع فناوری انرژی هسته‌ای (مانند راکتور آب تحت فشار (PWR)(2)، راکتور آب جوشان (BWR)(3) نسبت داد. زنجیره انرژی هسته‌ای به طورکلی شامل معدن‌کاوی اورانیوم، آسیاب، تبدیل، غنی‌سازی، تولید سوخت، ساخت نیروگاه، فرآوری مجدد، آماده‌سازی سوخت مصرف شده، ذخیره‌سازی موقت زائدات رادیواکتیو و انبار نهایی زائدات رادیواکتیو می‌باشد. برخلاف نیروگاه‌های سوخت فسیلی، عمده انتشار گازهای گلخانه‌ای نیروگاه‌های هسته‌ای ناشی از مراحل بالادستی سوخت و چرخه فناوری می‌باشدDones et al., ) (2005.
مقاله بررسی و ارزیابی چرخه حیات نیروگاه اتمی بوشهر از دیدگاه اثر برتغییر اقلیم
