امروزه جهان به نحو قابل ملاحظه ای با دو رویکرد مهم برنامه ریزی و آموزش محیط زیست در راستای تحقق توسعه پایدار روبروست، که در برآیند حاصل از آنها، شاهد شکل گیری ترمی جدید به نان آموزش محیط زیست هستیم که، قوانین برنامه ای کشور بخشی از آن است.توسعه کشورها، بر اساس تدوین راهبردها، سیست ها و برنامه هایی( بلند مدت، میان مدت، کوتاه مدت) صورت میپذیرد که با تکیه بر آرمانها، توانایی ها، امکانات و شرایط محیطی حاکم بر کشورها تدوین شده است.
با بررسی قوانین برنامه ای کشور ایران، شامل 6 برنامه قبل از انقلاب اسلامی و برنامه های توسعه ای 5 برنامه پس از انقلاب اسلامی، آنچه محرز میباشد، جایگاه سیر صعودی و توسعه حقوق محیط زیست در روند تدوین و تصویب قوانین محیط زیستی در کشور است.تعهد دولتها به محیط زیست، یعنی تعهد آنها بر خود داری از آلوده ساختن مناطق واقع خارج از صلاحیت آنهاست.دولتها باید با دادن اطلاعات و آموزش علمی و همگانی محیط زیست در تمام دوران، و وضع قوانین جاری مملکتی، به یک مواظبت زیست محیطی پایدار اقدام نمایند.( برنامه پنجم توسعه- 1390~1394)
د - اهمیت و ضرورت انجام تحقیق (شامل اختلاف نظرها و خلاءهای تحقیقاتی موجود، میزان نیاز به موضوع، فواید احتمالی نظری و عملی آن و همچنین مواد، روش و یا فرآیند تحقیقی احتمالاً جدیدی که در این تحقیق مورد استفاده قرار میگیرد:
در این تحقیق مهم ترین مسأله عبارت از:
تلاش برای توجیه گنجاندن آموزش محیط زیست در قانون برنامه پنجم توسعه، میبایست یکی از محورهای اصلی برنامه به آموزش محیط زیست اختصاص داده شود، به این معنا که در تمام مراحل و موادی که مسیر توسعه در برنامه ترسیم میشود، ملاحظات و اهداف حفاظت و حمایت از محیط زیست نیز به موازات آن تبیین و تعیین گردد.اگر چه محیط زیست دارای قدمتی طولانی است، اما توجه به مفهوم و کاربرد آموزش محیط زیست از منظر علمی و قانونی بسیار مهم و ضروری به نظر میرسد.
پروپوزال بررسی جایگاه آموزش محیط زیست در قوانین برنامه ای جمهوری اسلامی ایران
