پایان نامه کارشناسی ارشد الهیات
گرایش فقه و مبانی حقوق اسلامی
121 صفحه
چکیده:
امر به معروف و نهی از منکر، از ارکان اسلام و ستون خیمه دین ماست که بدون آن، دیگر احکام فرصت ظهور و بروز شایسته را نخواهند یافت. این اصل، شاه کلید رسیدن به مدینه فاضله‌ای است که آرمان پیشوایان ما بود. از نظر قرآن کریم، مسلمین در صورتی که به این وظیفه عمل کنند، بهترین امت ها هستند.
امر به معروف و نهی از منکر، وظیفه ای همگانی است و در صورتی که هرکس سکوت کند به انتظار اینکه دیگری امر به معروف و نهی از منکر نماید و در نتیجه هیچ‌کس قیام نکند، چنین قومی باید منتظر عذاب الهی باشد. امر به معروف و نهی از منکر از احکام ضروری اسلام است که در نصوص دینی مورد تأکید فراوان قرارگرفته است. آیت الله خویی و امام خمینی، امر به واجب ونهی از حرام را واجب و امر به مستحب و نهی از مکروه را مستحب می‌دانند، و مراتب امر به معروف و نهی از منکر را شامل مراتب قلبی، زبانی و اقدامات عملی می‌دانند ولی در خصوص شرایط امر به معروف و نهی از منکر در دو شرط احتمال تأثیر و عدم مفسده اختلاف نظر دارند.
در این پایان نامه به بررسی دیدگاه‌های امام خمینی (ره) و آیت الله خویی در خصوص امر به معروف و نهی از منکر می‌پردازیم.
واژه‌ی های کلیدی: امربه معروف، نهی از منکر، امام خمینی، آیت الله خویی
بررسی دیدگاه امام خمینی (ره) و آیت الله خویی در خصوص احکام امر به معروف و نهی از منکر
