نقشه زمین شناسی 100,000 کوه دهق در فرمت JPG
نقشه زمین شناسی 100,000 کوه دهق
نقشه زمین شناسی 100,000 کوه دهق در فرمت JPG
در اینجا نقشه زمینشناسی 100000: 1 کبیر کوه با کیفیت بسیار بالا برای دانلود قرار داده شده است. محصول حاوی یک شیت نقشه زمینشناسی با فرمت JPg می باشد. تصویر پیشنمایش مربوط به شیت نقشه همین محصول می باشد.
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه7
رشتهکوهى غربى - شرقى در شمال ایران.
نام و نامگذاری: البرز را بازمانده از واژة اوستایى هرابرزئیتى1 دانستهاند (اشپیگل، ؛ I/61 ایرانیکا، .(I/810 این دو نام در زبان پهلوی هَربُرز (پورداود، 1/131، 2/148) و هربورچ (همو، 1/222) آمده است. جغرافىدانان مسلمان در نامگذاری این رشته کوه معمولاً نام محلى قلههای آنرا به تمامى رشته تعمیم دادهاند و به همین علت از نام عمومى البرز کمتر ذکری به میان آوردهاند (نک: لسترنج، 22 )، تا جایى که از 70 نام برای البرز یاد کردهاند (اعتمادالسلطنه، 2/1011).
هر چند نام بسیار کهن این رشته کوه ناشناخته است ( ایرانیکا، همانجا)، اما شکل اوستایى هرابرزئیتى را مرکب از هَرا به معنای کوه، و برزئیتى و بَرِز به معنای بلندی دانستهاند (پورداود، 2/324؛ بهرامى، 2/1025، 3/1554). آیلرس2 هرا را به معنى محافظ و پشتیبان، و برزئیتى را به معنای بلندی، پشته و کوه مىداند ( ایرانیکا، ؛ I/811 نیز نک: پورداود، 1/131). وی معتقد است که «بلند» و نیز «بالا» در فارسى امروزی از همان ریشة بَرِز و برزئیتى بازمانده است؛ علاوه بر این، واژههای آلمانى بِرگ3 (کوه) و بورگ4 (دژ) را نیز با این واژه هم ریشه مىخواند ( ایرانیکا، همانجا).
ظاهراً رشتهکوه البرز را در دورة ساسانى و به پارسى میانه پَدِشخوارگر مىخواندند (اشپیگل، همانجا) که بعدها به صورتهای مختلف فرشوادجر (مرعشى، 10)، پتشخوارگر (مارکوارت، 130 ؛ اشپیگل، همانجا)، فَدَشخوارگر ( مجمل التواریخ...، 36) و فدشوارگر ( نامة تنسر، 4؛ نیز نک: حجازی، 35) نیز آمده است. نویسندة مجمل التواریخ «فدشخوار» را به معنای کوه و دشت، و «گر» را به معنای پشته مىداند (همانجا)، حال آنکه مارکوارت آن را به معنای «کوههای واقع در مقابل (ناحیة) خوار» آورده است (همانجا). این نام در یونانى به صورت پاراخواثراس5 آمده (استرابن، ؛ V/259 نیز نک: مارکوارت، 130 ، حاشیة 2 )، و از آن به عنوان رشتهکوههایى در بالادست سرزمین ماد و ماتیانى که از ارمنستان به سوی شرق و تا دروازههای خزر و تا سرزمین آریا امتداد مىیابد، یاد شده است (استرابن، 299, V/269, .(319
در نامة تنسر پذشخوارگر (فدشوارگر) منطقهای شامل گیلان، دیلمان، رویان و دماوند دانسته شده، و جشنسف (گشنسپ) شاه آنجا بوده است که اجدادش آنجا را از چنگ دستنشاندگان اسکندر بیرون آورده بودند (ص 4- 5).
گرچه پتشخوارگر را نام نواحى گیلان و طبرستان دانستهاند ( کارنامه...، 49، حاشیة 4)، اما در ایرانشهر به عنوان ناحیهای در کنار گیلان آمده است (نک: مارکوارت، و همانگونه که ظهیرالدین مرعشى نیز تأکید دارد، باید همان طبرستان باشد (همانجا).
نویسندگان مسلمان پیوسته از کوهى به نام قارن (کارن) نام بردهاند (نک: طبری، 9/90؛ ابن اثیر، 8/166؛ ابن خلدون، 3(4)/781، 4(4)/ 731). مسعودی کوه قارن را میان طبرستان و ناحیة قومس مىداند و از دماوند، به عنوان بلندترین کوه جهان، جداگانه بحث مىکند (ص 49). اصطخری نیز از کوه قارن به عنوان کوهى منفرد سخن مىگوید (ص 169؛ نیز نک: ابن حوقل، 318). بکران (زنده در 605ق) کوه دماوند را از جبال قارن متمایز مىداند (ص 57) و مىنویسد: جبال قارن کوهى است بزرگ میان طبرستان، ری، بسطام و دامغان، و این کوه را جبال رونج مىنامند و دماوند از این کوه جداست (ص 58). بدینسان، کوه قارن را بخشى از کوه البرز باید شمرد که در طبرستان بدیننام خوانده مىشده است (حکیم، 40).
برخى البرز را همان کوه معروف قاف دانستهاند. به گفتة یاقوت پیشینیان کوه قاف را البرز مىنامیدند (4/18) و به نوشتة حمدالله مستوفى: «بعضى آن [کوه البرز] را از کوه قاف شمارند» (ص 191؛ نیز نک: اشپیگل، ؛ I/61 لسترنج، 368 ، حاشیة .(2
چنین مىنماید که یاقوت (همانجا) و حمدالله مستوفى (همانجا) اولین جغرافىنگارانى باشند که از رشته کوهى با نام البرز سخن گفتهاند (نیز نک: لسترنج، همانجا؛ قس: اشپیگل، همانجا). حمدالله مستوفى در «ذکر جبال ایران» مىنویسد: «کوه البرز کوه عظیم است، متصل باب الابواب است» (همانجا)، اما وی همه جا به وضوح از البرز نام نمىبرد (قس: لسترنج، 182 -181 ، حاشیة و ظاهراً مطالب او دربارة البرز قفقاز با رشتهکوه البرز درهمآمیخته است، زیرا در قفقاز نیز رشته کوهى به همین نام (البرز) وجود دارد (نک: XXX/151 , 3 BSE).
رشته کوه البرز (هرابرزئیتى) را در اوستا و نوشتههای دیگر ایران باستان، کوههایى افسانهای برشمردهاند (بارتولمه، 1788 -1787 ؛ اشپیگل،
رشته کوه البرز
البرز رشته کوهی است در بخش شمالی ایران. این رشته کوه از سوی غرب از تالشان جمهوری آذربایجان آغاز میشود و در سوی شرق تا درون ترکمنستان و افغانستان ادامه مییابد. بخش بزرگی از البرز در راستای کناره جنوبی دریای مازندران کشیده شدهاست. در این بخش، جبهه شمالی البرز سرسبز و جبهه جنوبی آن خشک است. دلیل این تفاوت اینست که رشته کوه البرز همچون سدی طبیعی از گذر رطوبت برخاسته از دریای خزر به سوی جنوب جلوگیری میکند و بیشتر این رطوبت در جبهه شمالی البرز میبارد.
بلندترین کوه البرز کوه دماوند (۵۶۷۱ متر) است که در نزدیکی تهران قرار دارد. دامنهها و درههای البرز از تفرجگاههای مهم مردم استانهای تهران، قزوین و سمنان است.از مهمترین رودهای دامنهی شمالی البرز سفیدرود و دامنههای جنوبی کرج و جاجرود را میتوان نام برد.
رشته کوه البرز و قلهٔ دماوند و به خصوص قارن کوه (قاف) در ناحیهٔ شمال سمنان نقش برجستهای در متون تاریخی طبرستان و افسانههای ایرانی دارند. از قلل کوهنوردی آن دماوند، پالان گردن، دوبرار، توچال، پلنگ چال، عجب شیر، دوشاخ و چین کلاغ می باشند.
پرش به: ناوبری, جستجو
کوههای البرز در زیر ابرها، نمایی از سوی تهران
قلهها
البرز مرکزی
• دماوند ۵۶۷۱ متر
• آزاد کوه ۴٣۹۵ متر
• خلنو ۴۳۷۵ متر
• ناظر بزرگ(شکر لقاس) ۴۳۵۰ متر
• پالان گردن ۴۲۵۰ متر
• کلون بستک ۴۲۰۰ متر
• سرکچال ۴۱۵۰ متر
• وروشت ۴۱۰۰ متر
• خرسنگ ۴۱۰۰ متر
• توچال ۳۹۶۰ متر
• مهرچال ۳۹۲۰ متر
• آتشکوه ۳۸۵۰ متر
• شاه نشین ۳۸۵۰ متر
البرز غربی
• سیالان ۴۲۵۰ متر
• شاه البرز ۴۲۰۰ متر
• خشچال ۴۱۸۰ متر
• ناز ۴۱۰۰ متر
• کهار ۴۰۵۰ متر
منطقه تخت سلیمان
• علم کوه ۴۸۵۰ متر
• خرسان شمالی ۴۶۸۰ متر
• خرسان جنوبی ۴۶۵۹ متر
• تخت سلیمان ۴۶۵۹ متر
• سیاه سنگ ۴۶۰۹ متر
• هفت خوان ۴۵۳۷ متر
• چالون ۴۵۱۶ متر
• سیاه گوک جنوبی ۴۵۰۰ متر
• سیاه گوک شمالی ۴۴۴۵ متر
• سیاه کمان ۴۴۷۲ متر
• شانه کوه ۴۴۶۵ متر
• کالاهو ۴۴۱۲ متر
• گردونکوه ۴۴۰۲ متر
• میان سه چال ۴۳۴۸ متر
• لشگرک ۴۲۵۶ متر
• زرین کوه ۴۲۰۰ متر
• آلانه سر ۴۰۵۰ متر
• کرما کوه ۴۰۲۰ متر
• پسند کوه ۴۰۰۰ متر
• سیاه لیز ۳۹۷۵ متر
کوه دماوند
کوه دَماوَند کوهی در شمال ایران است که به عنوان بلندترین کوه ایران و بلندترین آتشفشان خاورمیانه[۱] شناخته میشود. این کوه در قسمت مرکزی رشتهکوه البرز در جنوب دریای خزر و در بخش لاریجان شهرستان آمل قرار دارد[۵]. این قله که از نظر تقسیمات کشوری در استان مازندران قرار دارد[۶] در هوایی صاف و آفتابی از شهرهای تهران، ورامین و قم و همچنین کرانههای دریای خزر قابل رؤیت است[۵]. نزدیکترین شهر بزرگ به این کوه لاریجان است.[۶] کوه دماوند در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۲۰۰۸ میلادی به عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.[۷]
دماوند در اساطیر ایران هم مطرح است و شهرتش بیش از هرچیز به خاطر این است که ضحاک (پادشاهی ستمگر و اژدهافش) در آن به بند کشیده شدهاست.[۸] در آثار ادبی فارسی نیز فراوان به این اسطوره و به طور کلیتر کوه دماوند اشاره شدهاست. [۹] دماوند دارای چشمههای آب گرم لاریجان، اسک و وانه است
ارتفاع ۵٬۶۱۰ تا ۵٬۶۷۱ متر مکان مازندران،بخش لاریجان شهرستان آمل[۱][۲] رشتهکوه البرز ارتفاع نسبی ۴٬۶۶۱ متر[۳] مختصات '43°35 04، '52°N 03 [۴] گونه آتشفشانی مطبق آخرین فوران سابقهٔ تاریخیای وجود ندارد[۱]
شامل 22 صفحه word
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه : 5
مقدمه
کوه ها ادامه رودها**********و رودها ادامه دریاهاست*********امروز ادامه دیروز**********و دیرور ادامه فرداست*********فردای هر کس زایش خوب و بد امروز اوست**********امروز هر کس تولد انتخاب های دیروز اوست**********آری، دیروز،امروز را ساخته است**********و امروز،فردا را می سازد**********