
فایل نقشه کدبندی مینیاتور ستاره صبح(طیف سبز آبی) کد 031 به همراه گزارش پالت و کارت رنگ
Star
The Pleiades, an open cluster of stars in the constellation of Taurus. NASA photo
Contents
1 Observation history
2 Star designations
3 Units of measurement
4 Formation and evolution
4.1 Protostar formation
4.2 Main sequence
4.3 Post-main sequence
4.3.1 Massive stars
4.3.2 Collapse
5 Distribution
6 Characteristics
6.1 Age
6.2 Chemical composition
6.3 Diameter
6.4 Kinematics
6.5 Mass
6.6 Rotation
6.7 Temperature
7 Radiation
7.1 Luminosity
7.2 Magnitude
8 Classification
9 Variable stars
10 Structure
11 Nuclear fusion reaction pathways
12 See also
13 References
14 Further reading
15 External links
From Wikipedia, the free encyclopedia
Jump to: navigation, search
This article is about the astronomical object. For other uses, see Star (disambiguation).
Look up Star in
Wiktionary, the free dictionary.A star is a massive, luminous ball of plasma. Stars group together to form galaxies, and they dominate the visible universe. The nearest star to Earth is the Sun, which is the source of most of the energy on Earth, including daylight. Other stars are visible in the night sky, when they are not outshone by the Sun. A star shines because nuclear fusion in its core releases energy which traverses the star's interior and then radiates into outer space. Almost all elements heavier than hydrogen and helium were created inside the cores of stars.
Astronomers can determine the mass, age, chemical composition and many other properties of a star by observing its spectrum, luminosity and motion through space. The total mass of a star is the principal determinant in its evolution and eventual fate. Other characteristics of a star that are determined by its evolutionary history include the diameter, rotation, movement and temperature. A plot of the temperature of many stars against their luminosities, known as a Hertzsprung-Russell diagram (H-R diagram), allows the current age and evolutionary state of a particular star to be determined.
A star begins as a collapsing cloud of material that is composed primarily of hydrogen along with some helium and heavier trace elements. Once the stellar core is sufficiently dense, some of the hydrogen is steadily converted into helium through the process of nuclear fusion. The remainder of the star's interior carries energy away from the core through a combination of radiative and convective processes. These processes keep the star from collapsing upon itself and the energy generates a stellar wind at the surface and radiation into outer space.[1]
Once the hydrogen fuel at the core is exhausted, a star of at least 0.4 times the mass of the Sun[2] expands to become a red giant, fusing heavier elements at the core, or in shells around the core. It then evolves into a degenerate form, recycling a portion of the matter into the interstellar environment where it will form a new generation of stars with a higher proportion of heavy elements.
Binary and multi-star systems consist of two or more stars that are gravitationally bound, and generally move around each other in stable orbits. When two such stars have a relatively close [orbit], their gravitational interaction can have a significant impact on their evolution.
شامل 37 صفحه Word
فرمت فایل: word(قابل ویرایش)تعداد صفحات37
فهرست مطالب
عنوان صفحه
مقدمه شناخت ستاره نوترونی 3
تحقیقات انجام یافته 4
ستارگان کم جرم و پر جرم 9
ستاره های نوترونی 11
ستاره نوترونی در محل فرض سیاهچاله 13
وقوع ستاره لرزه بی نهایت عظیم کهکشان راه شیری 15
ستارگان نوترونی و سیاهچاله ها 17
ارتعاش و چرخش ستارگان 24
تپنده ها – ستاره های نوترونی چرخان 37
چکیده 34
منابع و مأخذ 37
مقدمه شناخت ستاره نوترونی:
هنگامی که ستاره پر جرمی به شکل ابر نواختر منفجر میشود، شاید هستهاش سالم بماند. اگر هسته بین 1.4 تا 3 جرم خورشیدی باشد، جاذبه آن را فراتر از مرحله کوتوله سفید متراکم میکند تا اینکه پروتونها و الکترونها برای تشکیل نوترونها به یکدیگر فشرده شوند. این نوع شیء سماوی ستاره نوترونی نامیده میشود. وقتی که قطر ستارهای 10 کیلومتر (6مایل) باشد، انقباضش متوقف میشود. برخی از ستارگان نوترونی در زمین به شکل تپنده شناسایی میشوند که با چرخش خود ، 2 نوع اشعه منتشر میکنند.
فانوس دریایی ستارهای
ستارگان نوترونی جوان بسرعت میچرخند و 2 پرتو
نیرومند موج رادیویی که مرتباً در آسمان سیر میکنند
منتشر مینمایند. اگر پرتویی از کنار زمین بگذرد
ممکن است بصورت تپشی منظم دیده شود.
چنان ستارگانی پالسار نامیده میشوند.
تحقیقات انجام یافته :
از آنجا که اطلاعات در مورد ستارگان نوترونی اندک است، در سالهای اخیر تحقیقات زیادی بر روی این دسته از ستارگان انجام شده است. در اواخر سال 2002 میلادی ، یک تیم تحقیقاتی وابسته به ناسا بسرپرستی خانم J. Cotto مطالعاتی را در مورد یک ستارۀ نوترونی به همراه یک ستارۀ همدم به نام 0748676 EXO انجام داد. این گروه برای مطالعه این ستارۀ دوتایی که در فاصله 30000 سال نوری از زمین قرار دارد، از یک ماهوارۀ مجهز به اشعه ایکس بهره برد. (این ماهواره متعلق به آزانس فضایی اروپاست و XMMX- ray Multi Mirror نیوتن نام دارد(
هدف این تحقیق تعیین ساختار ستارۀ نوترونی با استفاده از تأثیرات جاذبه زیاد ستاره بر روی نور بود. با توجه به نظریه نسبیت عام نوری که از یک میدان جاذبه زیاد عبور کند، مقداری از انرژی خود را از دست میدهد.
÷این کاهش انرژی به صورت افزایش طول موج نور نمود پیدا میکنند. به این پدیده انتقال به قرمز میگویند.
این گروه برای اولین بار انتقال به قرمز نور گذرنده از اتمسفر بسیار بسیار نازک یک ستارۀ نوترونی را اندازه گیری کردند. جاذبه عظیم ستارۀ نوترونی باعث انتقال به قرمز نور میشود، که میزان آن به مقدار جرم ستاره و شعاع آن بستگی دارد. تعیین مقادیر جرم و شعاع ستاره میتواند محققان را در یافتن فشار درونی ستاره یاری کند. با آگاهی از فشار درونی ستاره منجمان میتوانند حدس بزنند که داخل ستارۀ نوترونی فقط متشکل از نوترونهاست یا ذرات ناشناخته دیگر را نیز شامل میشود. این گروه تحقیقاتی پس از انجام مطالعات و آزمایشات خود دریافتند که این ستاره تنها باید از نوترون تشکیل شده باشد و در حقیقت طبق مدلهای کوارکی ذرۀ دیگری جز نوترون در آن وجود ندارد.
دانلود وکتور سه بعدی طلایی هلال ماه و ستاره -قابل ویرایش در نرم افزارهای فتوشاپ -ایلاستریتور و کورل
لینک پرداخت و دانلود *پایین مطلب*
فرمت فایل:Word (قابل ویرایش و آماده پرینت)
تعداد صفحه:3
فهرست مطالب
آیا منظومه ای مثل منظومه شمسی ما در جاهای دیگر کیهان هست ؟
خورشید ما کمی بیش از چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. خورشید ما نیز مثل هر ستاره دیگری در جهان به شکل توده در هم پیچیده ای از ابرهای گازی که عمدتا از هیدروژن و هلیم تشکیل شده بود به وجود آمده اما خرده ریزه هایی که از انفجار سایر ستاره ها باقی مانده بودند، غبارهای بسیار ریز کیهانی که از عناصر سنگین تر همانند کربن، اکسیژن، آلومینیوم، کلسیم و آهن تشکیل شده بودند، نیز در سرتاسر این ابرها پراکنده بودند. این ذرات گرد و غبار که حتی از ذرات غباری که لبه پنجره می نشیند، کوچک تر است، به عنوان نقاط تجمع در سحابی خورشیدی عمل می کند. سایر موارد از جمله یخ، دی اکسید کربن منجمد، دور این نقاط گردهم می آیند و بدین ترتیب این ذرات کم کم بزرگ و بزرگ تر شده و به اجرامی به اندازه یک دانه شن، یک صخره و نهایتا یک تخته سنگ تبدیل می شوند. طی چند میلیون سال، تریلیون ها تریلیون قطعه یخی، سنگ ریزه و اجرام فلزی در اطراف خورشید جوان گردهم می آیند. طی ربع میلیارد سال بعد بسیاری از این اجسام در یکدیگر ادغام شده و بدین شکل سیارات بزرگ ، اقمار، سیارک ها و اجرام موجود در کمربند کوئیپر به وجود می آیند. (برای کسب اطلاعات بیشتر می توانید به مقاله «tightening our kuiperbelt» که در شمار فوریه 2003 نشریه Natural History به چاپ رسیده است مراجعه کنید.) اجرام کوچکتری که حول خورشید در حال چرخشند، طی مدت های طولانی که از تشکیل آنها گذشته است، چندان تغییر نکرده اند.