دانلود با لینک مستقیم و پر سرعت .
لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
فرمت فایل word و قابل ویرایش و پرینت
تعداد صفحات: 7
تنیس
تنیس ورزشی است که بین دو بازیکن (انفرادی) یا دو تیم نفره (دوبل) بازی میشود. بازیکنان معمولاً با یک راکت محوری شکل به یک توپ، توپ پلاستیکی توخالی پوشیده از پرز از روی یک تور داخل زمین مقابل ضربه می‌زنند. در بعضی جاها تنیس هنوز تنیش روی چمن برای تشخیص از تنیس واقعی نامیده میشود (تنس واقعی سلطنتی یا تنیس خاکی نامیده میشود). یک شکل قدیمی از این بازی، این است که بازیکنان روی یک نوع زمین خیلی متفاوت بازی می‌کنند. این بازی در انگلستان در اواخر قرن نوزدهم رواج گرفت. این بازی ابتدا در دنیای انگلیسی زبان‌ها گسترش یافت، بخصوص بین قشر بالای جامعه.
تنیس حالا یک ورزش المپیکی است. در همه سطوح اجتماعی، در همه سن‌ها و در بیشتر کشورهای دنیا. قوانین این بازی بطور مشخصی تا اوایل سال‌های 1900 بدون تغییر باقی ماند. همراه با میلیون‌ها بازیکن، میلیون‌ها نفر نیز بازی تنیس را به عنوان ورزش جذب کننده تماشاچی خصوصاً در چهار تورنمنت Grand Slam دنبال می‌کنند.
تاریخچه
تنیس دارای تاریخچه‌ای طولانی است (مشتق شده ا زjeu de paume')، اما تثبیت آن به یک ورزش مدرن به دو ریشه جداگانه برمی‌گردد. در سال 1856 سرهنگ توماس هنری جم، یک وکیل و دوشس Batista Pereira یک تاجر اسپانیایی که هر دو در بیرمنگام زندگی می‌کنند، در انگلستان یک بازی که آنها آنرا pelota می‌نامیدند. بعد از یک توپ‌بازی اسپانیایی به راه انداختند. این مسابقه روی چمن در راوباستون انجام شد. در سال 1872هر دو نفر به Leamington. اسپانیا رفتند و با دو دکتر از بیمارستان دارنفورد روی چمن پشت هنل مانور (حالا آپارتمان‌های دیدنی است) بازی کردند.Pereira با دکتر فردریک و دکتر آولسلی تاکینز جهت یافتن اولین باشگاه تنیس روی چمن دنیا پیوستند و این بازی را روی چمن‌های nearby انجام دادند.
در سال 1874 آنها باشگاه تنیس لیمینگتون را تشکیل دادند و قوانین اصلی تنیس را تنظیم نمودند. در 23 ژولای سال 1884، سرگرد والتر کلاپتون وینگفیلد بازی مشابهی برای سرگرمی مهمانانش در یک مهمانی در باغ در املاک خودش در نانتل وید ویلز ترتیب داد. اولین بازی را بر مبنای ورزش قدیمی تنیس داخل زمین یا تنیس واقعی (تنیس سلطنتی) که در فرانسه قرن 12 اختراع شده بود و بوسیله اریستوکرات‌های قبل از انقلاب فرانسه بازی می‌شد، بنا نهاد. مطابق با بیشتر تاریخ‌نویسان، ترمینوسوارهای تنیس مدرن از این دوره مشتق شده است، چون وینگفیلد هم اسم و هم بیشتر لغات فرانسوی تنیس رویال را قرض گرفته بود و آنها را در این بازی جدید بکار گرفته بود.
تنیس از کلمه فرانسوی tenez شکل امری فعال tenir نگه‌دار. این فریادی بود که بازیکن سرو زننده در تنیس رویال از آنها استفاده می‌کرد، به این معنی که: «من در حال سرو زدن هستم» (مشابه با فریاد Fore در بازی گلف). راکت از کلمه roquette که از کلمه عربی rakhat مشتق شده به معنی «نخل است».
Deuce از کلمه Deuzlejeu به معنی «هر دو هم‌بازی هستند» (یعنی دو بازیکن امتیازات برابری دارند).
بک هند:
برای بازیکنان راست دست، بک‌هند ضربه‌ای است که از قسمت چپ بدنشان شروع میشود. در امتداد بدنشان به طوری است که با توپ تماس پیدا کند، ادامه می‌یابد و روی سمت راست بدنشان پایان می‌یابد.این ضربه میتواند با یک دست یا هر دو دست زده شود و معمولاً برای نسبت به فورهند تسلط به آن مشکل‌تر است. بیشتر در قرن بیستم با یک دست نواخته میشود. با استفاده از گریپ کونیتنانتال یا غربی.
اولین بازیکنان مطرحی که از دو دست استفاده کردند، در سال‌های 1930، استرالیایی‌هایی بهنام ویویان مک گراس و جان برومویچ بودند، اما آنها استثناء بودند.گریپ دورست در سال‌های 1970 محبوبیت یافت، به طوری که جرج بورگ، گریس اورت، جیمی کانورز و بعداً متز ویلاندر از آن استفاده‌های موثری آورد و امروزه توسط تعداد زیادیاز بهترین بازیکنان دنیا از جمله آندره آغاسی مورد استفاده قرار میگیرد.
اندی رادیک، از کریپ «شدید غربی» برای خلق مقدار زیادی از تاپ اسپین استفاده نمود. دو دست به بازیکن قدرت بیشتری می‌دهد، در حالی که یک دست میتواند شدت تیزتری ایجاد کند. بکار بردن یک اسپین روی توپ برای ایجاد یک خط سیر پرشی می‌باشد. بازیکن بلندتر در همه زمان‌ها بهترین بک‌هند را دارد. دان بورج یک ضربه یک دست خیلی قوی در سال‌های 1930.40 داشت که تاپ اپیس را روی توپ منتقل می‌نمود. کن روزوال بازیکن دیگری بود که بخاطر بک‌هند یک دستش، مورد توجه بود و از یک بک‌هند دقیق مرگبار با آندرا پین در سال‌های 1950.60 استفاده می‌نمود. تعداد کمی از بازیکنان مثل مونیکا سلز از دو دستش هم در بک‌هند و هم در فورهند استفاده می‌نمود.
امتیازگیری
یک مسابق تنیس معمولاً شامل 1 تا 5 ست می‌باشد. هر ست شامل تعدادی گیم می‌باشد و هر گیم شامل چند امتیاز است. مسابقات شامل یک عدد منفی از ست‌های چندگانه می‌باشد. برنده مسابقه، کسی است که بیشتر از نیکی از ست‌ها را برنده شده باشد. مسابق وقتی این شرایط پیروزی حاصل شود، پایان می‌یابد. بعضی مسابقات ممکن است شامل 5 ست باشد (برنده کسی است که سه ست اول را برنده برشده باشد)، در حالی که بیشتر مسابقات سه سته هستند (برنده کسی است که 2 ست را برده باشد).
یک ست شامل یک سکانس از گیم‌های بازی شده با سرویس رد و بدل شده مابین گیم‌ها می‌باشد و وقتی شمارش گیم‌های برنده شده به حد بحرانی می‌رسد، پایان می‌یابد. بطور مثال یک بازیکن یک ست را می‌برد. وقتی او در حداقل 6 گیم برنده شده باشد، و حداقل 2 گیم بیشتر از حریفش برده باشد. وقتی دو بازیکن هر دو شش گیم را ببرند، بازی یک «تساوی شکن 12 امتیازه» یا «تساوی شکن» معمول می‌باشد. یک تساوی شکن، ست یک ست جدا از قوانین بازی میشود. به یک بازیکن اجازه برد یک گیم یا بیشتر داده میشود و بنابراین یک ست، یک ست فینال با 6-7 امتیاز می‌باشد (امتیازگیری تنیس را برای توضیح امتیازگیری تساوی‌شکن و تاریخچه‌اش را ببینید).
یک گیم شامل یک سکانس از امتیازات بازی شده با همان بازیکن سرو زننده می‌باشد و اولین بازیکنی که در حداقل 4 امتیاز پیروزی داشته باشد و حداقل 2 امتیاز بیشتر از حریفش داشته باشد، برنده خواهد شد. امتیازگیری در هر گیم به ارزش خاص در تنیس شرح داده شده است:
امتیاز صفر تا 3به صورت love یا صفر «پانزده، سی و چهل» به ترتیب شرح داده شده‌اند. وقتی که حداقل سه پوئن در هر طرف بدست آورده شود و بازیکنان دارای عدد امتیاز یکسان باشد، امتیاز dence می‌باشد. وقتی حداقل 13 امتیاز بوسیله هر طرف جمع شود و بازیکن یک امتیاز یا بیشتر از
